Konan la Barbarulo

‘Plu bone dezirar la luno,’ nepaciente dicis Jehungir. ‘Ka ni sendez kuriero por demandar, ke lu klimez la klifi e vartez ni?’

‘Fakte, yes!’ Vidante l’astoneso di Jehungir, Ghaznavi duris parolar: ‘Ni demandez parlamento kun la kozaki pri kaptiti, ye la bordo dil stepi apud la fuorto Ghori. Segun kustumo, ni iros kun trupo e kampos exter la kastelo. Li venos kun trupo de egala nombro, e la parlamento procedos per la desfido e suspektemeso kustumal. Ma cafoye ni kunportos, quaze hazarde, vua belega kaptitino.’ Oktavia redeskis ed askoltis plu atenceme kande la konsilero gestis vers el per kapsigno. ‘El uzez sua omna artificachaji por atraktar l’atenco di Konan. Ne esos desfacila. A ta raptanto sovaja, el aparos kom beleso dazlant. Elua viveso e forta figuro luros il plu intense kam un de la belini pupeatra di vua serayo.’

Oktavia saltis a sua pedi, la blanka pugni klozita, l’okuli cintilifanta, e la figuro tremanta pro iraco insultata.

‘Ka vi koaktus me plear la debochantino por ta barbarulo?’ el klamis. ‘Me ne facos lo! Me ne esas hundino del vendo-bloko por afektace ridetar ed oglar furtisto del stepi. Me esas la filiino di sinioro Nemediana—’

‘Tu esis del nobelaro Nemediana ante ke mea kavalkanti forraptis tu,’ cinikale replikis Jehungir. ‘Nun tu es nur sklavo qua facos to quon me imperos.’

‘Me ne facos lo!’ el furiis.

‘Kontree,’ dicis Jehungir per studiema krueleso, ‘tu ya facos lo. Me prizas la projeto di Ghaznavi. Durez, princo inter konsileri.’

‘Konan probable deziros komprar el. Vu refuzos vendar el, komprenende, o kambiar po el la kaptiti Hirkaniana. Il lore forsan esforcus furtar el, o forportar el per atakar—quankam me ne opinionas, ke mem il audacus ruptar la parlament-armistico. Omnakaze, ni esez pronta por irgo quon il probos.

‘Pose, balde pos la parlamento, ante ke il povas obliviar el, ni sendez ad il kuriero, sub armistico-standardo, por akuzar, ke il furtis la yunino, e por postular, ke il retrodonez el. Il forsan mortigos la kuriero, ma il adminime supozos, ke el eskapis.

‘Lore ni sendez spiono—peskero del Yuetshi suficos—al kampeyo dil kozaki, qua dicos a Konan, ke Oktavia celas su sur Xapur. Se me konocas ta homo, lu iros direte a ca loko.’

‘Ma ni ne povos esar certa, ke lu iros sole,’ disputis Jehungir.

‘Ka viro iras kun milito-bando por rendevuar kun la muliero dezirata?’ replikis Ghaznavi. ‘Probable il ya iros sole. Ma ni sorgez pri l’alternativo. Ni ne vartez il sur l’insulo, ube ni ipsa povus esar enkaptiligita, ma inter la kani di punto marshoza qua salias nur triamil futi de Xapur. Se il venus kun trupo, ni retretus ed inventus nova komploto. Se il venus sole o kun bandeto, ni kaptus il. Fidez a me, lu venos memorante la rideti ed ogli signifikiva di vua sklavo charmanta.’

‘Me ne abasos me a tala shamo!’ Oktavia furiis. ‘Ante lo, me mortos!’

‘Tu ne mortos, mea belino rebela,’ dicis Jehungir, ‘ma tu subisos experienco tre doloriganta e shaminda.’

Lu klakis, ed Oktavia paleskis. Cafoye ne la Kushido eniris, ma Shemido, viro tre muskuloza, de meza alteso, havanta kurta blue nigra barbo loklizita.

‘Yen laboro por tu, Gilzan,’ dicis Jehungir. ‘Forduktez ca folino e ludez kun el pokatempe. Ma sorgez, ke tu ne domajez elua beleso.’

Per nelauta grunacho la Shemido sizis la karpo di Oktavia, e tainstante sub lua fingri feratra elua tota defio abandonis el. Per krio kompatinda, el arachis su de ta manuo e jetis su a sua genui avan la mastro nepardonema, singlutis por mizerikordio.

Jehungir per gesto forsendis la tormentisto deceptita, e dicis a Ghaznavi: ‘Se vua projeto sucesos, me plenigos vua gremio per oro.’

3.

En l’obskureso ante jorno, sono nekustumal perturbis la soleso qua dormis super la marshi kanoza e la aqui nebuloza dil marbordo. Ol esis nek aqual ucelo somnolanta nek bestio vekanta. Ol esis homo qua iris luktante tra la densa kani plu alta kam la kapo di viro.

Esis homino, se irgu vidabus, alta ed havanta flava hari. Elua tuniko trempita revelis la membri splendida. Oktavia advere eskapabis, omna parto insultita ankore priklis pro l’experienco en kaptiteso netolerebla.

La mastreso di Jehungir esabis sat mola; ma per intencita maligneso, Jehungir donacabis el a nobelulo di qua la nomo esis citajo popular por dekadeso mem en Khawarizm.

La karno di Oktavia trepidis ed havis ganso-pelo pro elua memoraji. Desespero fortigabis el por klimar del kastelo di Jelal Khan per kordego fasonita ek bendi de tapeti lacerita, ed el hazarde trovis kavalo ligita a paliseto. El kavalkabis dum la tota nokto, e ye jornesko el havis kavalo kurbaturata ye la marbordo marshoza. Trepidante pro odio pri la destino abomininda quan Jelal Khan projetis, el plunjis su aden la marsho por serchar celoloko del persequo expektita. Kande la kani esis min densa cirkum el, e la aquo atingis elua kruri, el vidis la formo obskura di insulo avan el. El vadis adavane til ke l’ondi atingis elua tayo; lore el forte natis per vigoro qua promisis duro nekustumal.