Konan la Barbarulo

Dum ke il klimis la klifo, un de ta homi profunde respiris e furtatre levis armarko. Jehungir sizis lua karpo e sisis blasfemante aden lua orelo. ‘Folulo! Ka vu trompus ni? Ka vu ne vidas, ke il es ultre nia porteo? Lasez lu irar aden l’insulo. Lu serchos la yunino. Ni restez hike pokatempe. Lu forsan sentis, ke ni es hike, o konjektis nia komploto. Lu forsan celis militisti ulloke. Ni vartez. Pos horo, se nulo suspektinda eventabus, ni remos al eskalero ed ibe vartos il. Se il ne rivenos pos pasable kurta tempo, uli de ni iros adsur l’insulo por trakar il. Ma me ne deziras lo, se posible. Uli de ni certe mortus se ni mustas enirar la foresto. Me preferus kaptar il decensanta l’eskalero, ube ni povas plumizar il per flechi de sekura disto.’

Dume la nesuspektema kozako plunjis aden la foresto. Il iris silencoze per mola ledra boti, ilua regardo avide serchis omna ombri por vidar la belino splendida qua havas flava hari, pri qua il revabis depos vidir el en la paviliono di Jehungir Agha apud la fuorto Ghori. Il mem dezirus el se el montrabus repugneso pro il. Ma elua rideti e regardeti enigmatra incitis ilua sango, e per l’omna violenteso senlegala di ilua heredo, il deziris ta homino civilizita ed elua blanka pelo ed orea hari.

Il esabis che Xapur ante nun. Min kam monato antee il havabis kunveno sekreta kun pirati. Il savis, ke il proximeskis loko ube on povas vidar la ruinaji misterioza por qui l’insulo esis nomizita, ed esis kurioza, kad il trovos la yunino inter oli. Tainstante il haltis quaze frapita til morto.

Avan il, inter l’arbori, ulo aparis quan sua raciono dicis esar neposibla. Ol esis granda muro obskure verda, havante alta turmi ultre la rempari.

Konan stacis paralizita en la perplexeso qua senkurajigas on koram nego di raciono neposibla. Il dubitis nek sua vido nek sua raciono, ma ulo esis monstroze mala. Min kam un monato ante nun, nur ruinaji frakasita revelesis inter l’arbori. Qua manui homal dum la kelka semani pasinta povus erektar tale enorma amaso quale il nun vidis? Ultre lo, la pirati qui sencese vagas sur Vilayet certe saveskabus pri tante grandega laboro hike, e li informabus la kozaki.

Esis nul expliko, ma yen la fakto. Il esis sur Xapur e ta amaso marvelatra de alta masonuri esis sur Xapur, ed omno esis dementeso e paradoxo; ma omno esis vera.

Il jiris por retrokurar tra la junglo, decensar per l’eskalero skultita, e remar trans la blua aquo al fora kampeyo che l’ekflueyo dil Zaporoska. Dum ta panik-instanto senraciona, mem pensar pri restar tante proxim la maro enlanda repugnis il. Il livez ol dop su, livez la kampeyo armizita e la blua Esto misterioza ube la legi fundamental di naturo povus esar forpozita, per qua magio diablatra il ne savas.

Dum instanto restis en la balanco la fato di rejii qui dependis de ca barbarulo gaye vestizita. Mikra evento inklinigis la balanco—nur silka shifono pendante de arbusto quan il hazarde vidis. Il inklinis su vers ol, sua naztrui expansis, sua nervi tremis pro stimulivo subtila. Sur ta peceto di stofo lacerita, tante febla, ke il sentis ol mine per ilua sensi korporal e plue per instinto, restis la parfumo quan il rikonocis de la dolca karno dil muliero vidita en la paviliono di Jehungir. La peskero ne mentiabis: el ya esas hike! Lore en la sulo il vidis unika traco de nuda pedo, longa e dina, ma di homulo, ne di homino, e plu profunda kam esus naturala. La konkluzo esis evidenta; la homulo qua facis ta traco portis kargajo, e qua kargajo ma la yunino serchata dal kozako?

Il stacis taceme koram l’obskura turmi videbla tra l’arbori, ilua okuli esis nur fenduri por blua fairo. Deziro por la yunino havanta flava hari luktis kun budema furio primordial kontre ta qua kaptabis el. Ilua pasiono homal represis ilua timi ultrehomal, e blotisante quale pantero trakanta, il glitis vers la muri, uzis la densa foliaro por esar nevidebla del rempari.

Proximeskante, il vidis, ke la muri kompozesis ek la sama petro verda kam la ruinaji, ed il havis sento nebulatra di familiareso, quaze il regardis ulo ne antee vidita, ma pri qua il sonjabis, od imaginabis. Tandem il rikonocis ta sento. La muri e turmi restis sur la linei dil ruinaji, quaze l’edifici krulinta rikreskabis per olia formi original.

Nula sono perturbis la silenco jornal dum ke Konan furtatre iris al bazo dil muro, qua levis su eskarpe del vejetantaro abundanta. En ca parto sudal dil maro enlanda la vejetantaro esis preske tropikal. Il vidis nulu sur la rempari, audis nula sono del interno. Il vidis de kurta disto adsinistre enorma pordego, e supozis, ke ol esis riglagita e gardita. Ma il anke supozis, ke la yunino serchata esis ultre ta muro, e la voyo selektita esis karakterizive temerara.