Konan la Barbarulo

Ilua manuo retrofalis pro repugneso instintal. L’espado tremante en ilua manuo, hororo ed repugneso e timo preske strangulante il, il retropazis e decensis la vitra gradi tre sorgeme, e regardegis pro facineso pavorigita la ento hororinda qua dormis sur la kupra trono. Ol ne movis.

Il atingis la bronza pordo e probis ol, la kordio inter la denti, sudorante pro timo, ke il trovus su inkluzita kun ta hororo slimoza. Ma la pordo apertesis, ed il traglitis e klozis ol dop su.

Il trovis su en larja koridoro havanta alta muri tapetizita. La lumo esis la sama obskureso krepuskulal. Distanta kozi esis nedistinta, e do il esis desquietigita, e pensis pri serpenti qui glitas nevideble tra l’obskureso. Pordo ye la fora extremajo semblis esar distanta de milii en ta lumo deceptanta. Plu proxime, la tapeto pendis talmaniere ke semblis esar aperturo dop ol, e kande il cirkonspekte levis oli, il deskovris streta eskalero qua iras adsupre.

Il hezitis ed audis de la granda chambro jus ekirita la sama pazi tranata quin il audabis exter la panelo. Kad il persequesis tra la tunelo? Il hastoze acensis l’eskalero, faligis la tapeto dop su.

Balde il iris aden koridoro sinuifanta. Il trapasis l’unesma pordo renkontrita. Il havis duopla skopo per ta vagado semblante senskopa: eskapar de ta edifico ed olua misterii, e trovar la yunino Nemediana qua, il opinionis, esis enkarcerigita ulloke en ta palaco, o templo, od irge qua ol esis. Il opinionis, ke ol esis la grand edifico kupolizita en la centro dil urbo, ed esis probable, ke lojis hike la regnanto dil urbo, a qua homino kaptita sendubite esus adportita.

Il trovis su en chambro, ne koridoro, e preske retroiris, kande il audis voco dop un de la muri. Ne esis pordo en ta muro, ma il inklinis su ad ol e klare audis. Koldeso glaciatra lente reptis alonge ilua dorso. L’idiomo esis Nemediana, ma la voco ne esis homal. Ol havis resonado terorinda, quale kloshego qua sonigas noktomeze.

‘Esis nula vivo en l’Abiso, ecepte to quo esis enkorpigita en me,’ ol sonigis. ‘Esis nek lumo, nek movo, nek irga sono. Nur l’urjo dop ed ultre vivo guidis ed instigis me a mea voyajo adsupre, blinda, nesentiva, persistanta. Tra epoki ed epoki, e tra la strati senchanja di obskureso me klimis—’

Sorcita da ta sonigo resonanta, Konan blotisis obliviante omno, til ke olua povo hipnotiganta kauzis stranja remplaso di fakultati e percepto, e sono kreis l’iluziono de vido. Konan ne plus remarkis la voco ecepte kom fora son-ondi ritmoza. Portite ultre ilua ero ed ilua propra individueso, il vidis la transmuto dil ento quon on nomis Khosatral Khel, qua reptis del Nokto e l’Abiso epoki ante nun por vestizar su en la materio dil universo.

Ma karno homal esis tro febla, tro meskina por kontenar l’esenco terorinda qua esis Khosatral Khel. Do lu staceskis en la formo ed aspekto di viro, ma lua karno ne esis karno, nek lua osto osto, nek lua sango sango. Lu divenis blasfemajo kontre la tota naturo, nam lu kauzis vivar e pensar ed agar stofo bazal, qua antee nultempe havis la pulso e movado di ento animita.

Lu marchegis tra la mondo quale deo, nam nula armo teral povus nocar lu, e segun lu, yarcento esis quale horo. Vagante, lu trovis populo primitiva qua habitis l’insulo Dagonia, e lu komplezesis donacar kulturo e civilizeso a ca populo; per lua helpo li konstruktis l’urbo Dagon e li ibe habitis ed adoris lu. Stranja e teroriganta esis lua servisti advokata del obskur anguli dil planeto, ube severa transvivanti de epoki obliviata ankore guatis. Lua domo en Dagon konektesis ad omna altra domi per tuneli tra qui lua sacerdoti havanta razita kapi portis viktimi por sakrifiko.

Ma pos multa eri, populo feroca e brutal aparis sur la marbordo. Li nomis su Yuetshi, e pos batalio feroca li esis vinkita e sklavigita, e dum preske generaciono li mortis sur l’altari di Khosatral.

Lua sorco katenizis li. Lore lia sacerdoto, viro stranja e magra de raso nekonocata, plunjis aden la dezerto, e riveninte portis kultelo ek nula materio teral. Ol esis forjita ek meteoro qua flagrabis tra la cielo quale flecho flamifanta, e falabis en fora valo. La sklavi revoltis. Lia krecenti havanta segatra lami falchis la homi di Dagon quale mutoni, e kontre ta kultelo neteral, la sorco di Khosatral esis nepotenta. Dum ke masakro e buchado bramis tra la reda fumo qua plenigis la stradi, la maxim severa akto di ta severa dramato pleesis en la kupolo enigmatra dop la chambro havanta estradeto e kupra trono e muri marmorumita quale la pelo di serpenti.

De ta kupolo la sacerdoto dil Yuetshi sole emersis. Lu ne mortigabis sua enemiko, pro ke lu deziris havar ta minaco pri liberigar lu por retenar lua propra regnati rebela. Lu livabis Khosatral jacanta sur l’ora estradeto, la mistika kultelo sur lua sino kom sorco por retenar lu sensensa e senanma til la lasta judicio.