Konan la Barbarulo

Ma l’epoki pasis e la sacerdoto mortis, la turmi di Dagon desertita krulis, la legendi obskureskis, e la Yuetshi diminutesis per pesti e famini e militi, til ke li esis nur restaji dispersita, vivis en kraseso alonge la marbordo.

Nur la kupolo enigmatra rezistis la domajo di tempo, til ke hazarda fulmino-stroko e la kuriozeso di peskero levabis la kultelo magial del sino dil deo e ruptis la sorco. Khosatral Khel staceskis e vivis ed itere forteskis. Lu komplezesis restaurar l’urbo quale ol esis dum la dii ante olua falo. Per lua nekromancio lu erektis la turmi del polvo di milyari obliviata, e la homi qui esis polvo dum epoki itere movis vivante.

Ma homi qui gustis morto nur parte vivas. En l’anguli obskura di lia anmi e menti, morto ankore restas nevinkita. Nokte la homi di Dagon movas ed amas, odias e festinas, e memoras la falo di Dagon e lia propra masakro nur kom sonjo obskura; li movas en sorcita iluziono-nebulo, sentas la stranjeso di lia existo, ma ne questionas la kauzi di ol. La jorno venante, li dormeskas profunde, por esar itere vekigita nur da la nokto venonta, qua esas parenta a morto.

To omna rulis kom panoramo terorinda avan la koncio di Konan dum ke il blotisis apud la muro tapetizita. Ilua raciono shancelis. Omna certeso e raciono esis forbalayita, restis universo tenebroza tra qua movis figuri kapucizita havante potenciali terorinda. Tra la voco resonanta quale sonigado triumfanta super la legi ordinita di sana planeto, sono homal ankragis la mento di Konan de olua flugo tra sferi di dementeso. Ol esis la singluti histeriala di homino.

Il nevolate saltis a sua pedi.

6.

Jehungir Agha vartis per kreskanta nepacienteso en sua batelo inter la kani. Plu kam horo pasabis, e Konan ne riaparabis. Il sendubite ankore serchis l’insulo por la yunino celita ibe. Ma nova konjektajo venis al Agha. Se la komandero proxime livabis sua militisti, ka li suspekteskus e venus por explorar ilua absenteso? Jehungir parolis al remeri, e la longa batelo glitis del kani e movis vers l’eskalero skultita.

Livinte sis viri en la batelo, lu duktis l’altra dek armarkisti fortega di Khawarizm, qui portis alta helmi e manteli ek tigro-feli. Quale chaseri qua invadas la retreteyo di la leono, li furtatre avancis sub l’arbori, flechi an la kordeti. Silenco regnis en la foresto, ecepte kande granda verda kozo, qua forsan esis papagayo, jiris super lia kapi per basa tondro de larja ali, e pose forflugis tra l’arbori. Per gesto subita Jehungir haltigis sua bando, e li nekredante regardegis la turmi videbla tra la fora folii.

‘Tarim!’ murmuris Jehungir. ‘La pirati rikonstruktis la ruinaji! Sendubite Konan es ibe. Ni explorez. Urbo fortifikata tante proxim la marbordo!—Venez!’

Per prudenteso rivivigita, li glitis tra l’arbori. La ludo chanjesis; de persequanti e chaseri li divenis spioni.

E dum ke li reptis tra la subarbusti interplektita, la viro serchata havis plu multa danjero kam lia flechi filigrana. Konan agnoskis, havante ganso-pelo, ke ultre la muro ta voco soniganta cesabis. Il stacis tam senmove kam statuo, ilua regardo fixigita ye pordo kurtenizita tra qua, il savis, ke fina hororo balde aparos.

Esis obskura e polvoza en la chambro, e la hari di Konan staceskis sur ilua kranio-pelo dum ke il regardis. Il vidis kapo e du giganta shultri emersar del krepuskulo tenebroza. Esis nula sono di pedpazi, ma la granda formo obskura plu e plu distinteskis, til ke Konan rikonocis la figuro di viro. Lu portis sandali, jupo e larja zono shagrina. Lua quadrata hararo ligesis per ora cirkleto. Konan regardegis la larjeso dil shultri monstratra, la pektoro muskuloza, la muskuli salianta dil torso e membri. La vizajo havis nula febleso e nula kompato. L’okuli esis buli de fairo obskura. E Konan konocis, ke ico esas Khosatral Khel, l’ancieno del Abiso, la deo di Dagonia.

Nula vorto parolesis. Nula vorto necesesis. Khosatral extensis sua granda brakii, e Konan blotisante sub oli hakis vers la ventro dil gigantulo. Lore il retrosaltis, l’okuli flamifanta pro surprizo. L’akuta lamo sonigabis sur la forta korpo quale sur amboso, retrosaltabis sen tranchir. Pose Khosatral avancis nerezisteble.

Esis shoko fluganta, tordigo feroca ed interplektado di membri e korpi, e Konan forsaltis, omna tendino tremis pro la violenteso di ilua esforci; sango gutifis ube la skrachanta fingri lacerabis la pelo. Tushante ta gigantulo, il experiencis la fina hororo di naturo maledikata; ne karno homal kontuzabis il, ma metalo animata e koncia; esas korpo ek fero vivanta qua kontreagas il.

Khosatral stacis alte super la militisto en l’obskureso. Se ta granda fingri sizus e tenus, oli ne liberigus til ke la homo esus mortinta en oli. En ta chambro milumizita, homo luktis kontre sonjo-monstro en koshmaro.