Konan la Barbarulo

Konan pozis sua dorso an la muro e levis sua armhakilo. Il stacis, imajo dil primordialo nevinkebla—gambi larje pozita, kapo avane pozita, l’una manuo tenis la muro por apogar il, l’altra alte tenis la hakilo, la granda muskuli kordatre saliis, e la vizajo skultita kom morto-gruno furioza—l’okuli bruleganta terorinde tra nebuleto sangoza qua maskizis oli. La homuli hezitis—sovaja, kriminala, debochema ili esis, ma ili esis homi civilizita, de raso civilizita; hike esis la barbarulo—la mortiganto natural. Li retrotiris su—tigro mortanta ankore povas mortigar.

Konan sentis lia necerteso e feroce ridetis sen joyo.

‘Qua unesme mortos?’ il murmuris per labii aplastita e sangifanta.

Askalante saltis quale volfo, haltis preske meze dil aero per rapideso nekredebla, e falis sternanta su por evitar la morto qua siflis vers il. Il furioze jirigis sur sua pedi e rulis adlatere dum ke Konan rekuperis de sua stroko faliinta ed itere frapis. Nun la hakilo sinkis profunde aden la pavimento polisita apud la gambi di Askalante.

Altra danjerozulo misguidata selektis ta instanto por atakar, lua kompanuli sequis mikordie. Lu intencis mortigar Konan ante ke la Kimeriano povus tirar la hakilo ek la pavimento, ma il erorabis. La reda hakilo levesis e frakasis ed homo-karikaturo karmeniza esis jetita a la gambi dil atakanti.

Tainstante timinda kriacho venis del kanalii ye la pordo, kande nigra ombro misformacita falis adsur la muro. Omnu ecepte Askalante jiris vers la krio, e pose, ululante quale hundi, li shovis su blinde tra la pordo kom turbacho frenezioza e blasfemanta, e dissemis su fugante tra la koridori.

Askalante ne regardis la pordo; il nur regardis la vundata rejulo. Il supozis, ke la lukto-bruiso fine vekigabis la palaco, e ke fidela guardani venas, quankam mem tainstante semblis stranja, ke lua kruda maliculi fuganta kriachis tante terorinde. Konan ne regardis la pordo pro ke il regardis la proskriptito havanta okuli quale volfo mortanta. En ta krizo la filozofio cinikal di Askalante ne abandonis il.

‘Omno semblas perdita, partikulare honoro,’ il murmuris. ‘Tamen la rejulo mortas stacante—e—’ Irge qua pensado trapasis ilua mento ne esos konocata; nam sen finigar la frazo, il kuris gracile vers Konan dum ke la Kimeriano uzis sua hakilo-brakio por vishar la sango ek sua okuli blindigita.

Ma mem dum ke il atakeskis, stranja vento suflis en la aero e pezozajo frapis terorinde inter ilua shultri. Il falis kapavane ed unglegi dolorigante sinkis aden ilua karno. Tordigante su furioze sub l’atakanto, il turnis sua vizajo e regardegis la vizajo di Koshmaro e dementeso. Sur il blotisis granda nigra kozo quan il konocis naskir en nula mondo racionoza od homal. La nigra dentegi bavanta di ol esis proxim ilua fauco e la brileso di olua flav okuli velkigis ilua membri quale vento mortiganta velkigas yuna frumento.

La repugneso di olua vizajo superiris simpla bestialeso. Ol forsan esus la vizajo di anciena e maligna mumio animata da vivo demonatra. En ta traiti abomininda l’okuli dil proskriptito semblis vidar, quale ombro en la dementeso cirkondanta, simileso febla e terorinda a la sklavo Thoth-Amon. Lore la filozofio cinikal e su-suficanta di Askalante abandonis il, e per krio hororigata il cedis sua spirito ante ke ta dentegi bavanta tushis il.

Konan sukusante la sango-guti de sua okuli regardegis senmove. Komence il opinionis, ke hundo granda e nigra stacis super la kadavro distordita di Askalante; sua vido klarigesis, ed il vidis ke ol esis nek hundo nek babuino.

Per krio quale eko dil morto-krio di Askalante, il shancelis for la muro ed renkontris la hororo saltanta per lanso dil hakilo qua havis en ol la tota povo desesperanta di ilua nervi elektrizita. L’armo flugante rikochis de l’obliqua kranio quan ol devus fendir, e la rejulo esis forjetita trans la duimo dil chambro per la shoko dil korpo giganta.

La boko bavanta klozis adsur la brakio quan Konan levis por gardar sua fauco, ma la monstro ne esforcis sizar il mortigante. Super ilua brakio mutilita, ol regardegis demonatre l’okuli dil rejulo, en qui imajo reflekteskis di la sama hororo qua brilis en l’okuli mortinta di Askalante. Konan sentis sua anmo velkar e tiresar ek sua korpo por dronar en la flava putei di hororo kosmal, qua brilis fantomatre en la kaoso senforma qua kreskis cirkum il por glutar ilua tota vivo e mento-saneso. Ta okuli kreskis e giganteskis, ed en oli Konan vidis la vereso dil omna horori abismal e blasfemoza qui insidias su en l’extera obskureso di nihili senforma e nigra profundaji. Il apertis sua labii sangifanta por kriachar sua odio ed abomino, ma nur sika stertoro venis ek sua guturo.