Konan la Barbarulo

La rejulo regardis iracoze, perplexe. Qui esas li? Il ne konocas Askalante; il ne povas vidar tra la vizieri klozita dil konspiranti homarmarizita, e Rinaldo tirabis sua kasqueto a sua okuli. Ma esas nula tempo por konjektar. Per kriacho qua resonas a la tekto, la mortiganti kuras aden la chambro, unesme Gromel. Il venas quale bovulo asaltanta, kapavane, l’espado base tenita por stroko desintestinigonta. Konan saltas por renkontrar il, sua omna forteso tigratra en la brakio qua ociligis l’espado. Per arko siflanta la granda lamo brilas tra la aero e frapas la kasko dil Bosonano. Lamo e kasko kune frakasesas e Gromel senviva rulas adsur la pavimento. Konan retrosaltas, ankore tenas l’espado frakasita.

‘Gromel!’ il sputis, okuli brulanta astonate, nam la kasko frakasita revelis la kapo fendita; quik l’altri atakis. Poniardo-punto gratis alonge ilua kosti inter kuraso e dorso-plako, akutajo di glavo brilis avan ilua okuli. Il forjetis la poniardagisto per sua sinistra brakio, e stekis la ruptita espado-konko quale cesto aden la temporo dil espadagisto. La cerebro dil homulo spricis adsur ilua vizajo.

‘Gardez la pordo, kin de vi!’ kriachis Askalante dansante cirkum la stal-vortico kantanta, nam il timis ke Konan povus pasar tra li ed eskapar. La kanalii instante retropazis, lia komandero sizis pluri e shovis li a l’unika pordo, e dum ta kurta intervalo Konan saltis al muro e sizis de ol anciena armhakilo qua, netushita da tempo, pendis ibe dum mi-yarcento.

Dorso an la muro, il afrontis la homo-cirklo dum instanto, pose saltis aden lia mezo. Il ne esis kombatanto defensiva; mem koram trupo nerezistebla, il sempre portis milito a sua enemiki. Irgu altra ja mortabus ibe, e Konan ipsa ne esperis transvivar; ma il feroce deziregis impozar tam multa domajo posible ante ke lu falos. Ilua anmo barbara brulis, e la kansoni pri olda heroi sonis en ilua oreli.

Kande il saltis del muro, sua hakilo faligis proskriptito per tratranchita shultro, e sua retrostroko aplastis la kranio di altru. Glavi siflis venenoze cirkum il, ma morto preterpasis per marjini anhelanta. La Kimeriano movis per rapideso blindiganta. Il esis tigro inter babuini, il saltis, pazis adlatere, jiris, prizentis sempre movanta skopoplako, e la hakilo texis morto-roto cirkum il.

Kurtatempe l’asasineri feroce presis il, blinde frapis, jenata per lia propra turbo; e subite li retropazis—du kadavri sur la pavimento mute atestis la furio dil rejulo, quankam Konan ipse sangifis de vunduri en la brakio, kolo, e gambi.

‘Kanalii!’ kriachis Rinaldo, ed il forjetis sua plumizita kasqueto, sua okuli dementoza brulis. ‘Ka vi retrotiras vi del kombato? Ka la tirano vivos? Forirez!’

Il precipitis su, hakante demente, ma Konan, rikonocante il, frakasis ilua espado per frapego terorinda, e per pulso potenta dil manuo apertita, shanceligis il a la pavimento. La rejulo recevis la glavo-pinto di Askalante en sua sinistra brakio, e la proskriptito apene salvis su per inklinar la kapo e saltar retroe del hakilo ocilanta. Itere la volfi jiris vers il e la hakilo di Konan kantis ed aplastis. Fripono haroza squatis sub la stroko e lansis su a la gambi dil rejulo; ma pos luktar dum kurta instanto kontre turmo semblante fera, lu regardetis adsupre en bona tempo por vidar la hakilo falanta, sen tempo por evitar ol. Interime un de lua kamaradi levis sabro per la du manui e trahakis la sinistra shultro-plako dil rejulo e vundis la suba shultro. Quik la kuraso di Konan plenigesis per sango.

Volmana jetis l’atakanti addextre ed adsinistre pro sovaja nepacienteso, shovis su tra la turbo e hakis mortigante vers la kapo neprotektita di Konan. La rejulo profunde inklinis sua kapo e l’espado siflanta super ilu tranchis loklo de ilua nigra hararo. Konan turnis su sur sua talono e frapis del flanko. La hakilo tratranchis la stala kuraso e Volmana falis, sua sinistra flanko krulinta.

‘Volmana!’ anhelante dicis Konan. ‘Me rikonocos ta nano en inferno—’

Il rektigis su por afrontar la atako furioza di Rinaldo, qua adkuris frenezioze e neprotektite, armizita nur per poniardo. Konan retrosaltis e levis sua hakilo.

‘Rinaldo!’ Ilua voco stridis pro urjeso furioza. ‘Retroirez! Me ne volas vun mortigar—’

‘Mortez, tirano!’ kriis la minestrelo dementa, e lu lansis su kapavane vers la rejulo. Konan lentigis la stroko quan il abominis donar, til ke esis tro tarda. Nur sentinte la mordo di stalo en sua flanko neprotektita, il frapis per blinda desespero.

Rinaldo falis, la kranio frakasita, e Konan retroshancelis a la muro. Sango spricis inter la fingri qui prenis lua vunduro.

‘Irez nun e mortigez il!’ kriis Askalante.