Konan la Barbarulo

‘Konoceskez ol bone, sklavo dil Ringo!’ lu klamis. ‘Trovez ta qua portis ol e destruktez lu! Regardez lu en l’okuli e fulmino-frapez lua anmo, ante ke vu arachas lua guturo! Mortigez lu! Yes,’ per blinda explozo pasionoza, ‘ed omni apud lu!’

Thoth vidis grabita per ombro sur la muro lunlumizita ke la hororajo abasis olua kapo misformacita e flaras l’odoro quale hundo repugnanta. Lore la kapo pavoriganta retroe jetesis e la ento jiris ed iris quale vento tra l’arbori. La Stigiano jetis sua brakii adsupre pro exulto frenezioza, e lua denti ed okuli brilis en la lunlumo.

Soldato postenizita exter la muri kriis pro hororo tresayigata kande granda nigra ombro havanta okuli flamifanta saltis la muro e preterpasis lu per ventego impetuoza. Ma ol esis tante rapide irinta ke la militisto konfuzigita stacis, kurioza kad ol esabus sonjo od halucino.

4.

Yuna la mondo e febla la homi,
E demoni libere destruktis.
Me kontre Set per fairo e stalo,
Per la suko dil upasiero[1] luktis;

Dum ke me dormas en la nigra monto
E l’epoki efacas omna nomi,
Kad vi oblivias ta qua kombatis
La Serpento por salvar homi?

En la granda dormo-chambro havanta alta ora kupolo, sole dormis e sonjis la Rejulo Konan. Tra griza nebuleto vorticanta il audis stranja advoko, febla e fora, e quankam il ne komprenis ol, semblis ke il ne povis ignorar ol. Tenante l’espado en manuo, il iris tra la griza nebulo quale homo marchus tra nubi, e dum ke lu marchis, la voco plu distinteskis, til ke il komprenis la vorto parolata—esis ilua propra nomo kriata trans l’abismi di Spaco o Tempo.

Nun la nebuleto dispersesis ed il vidis, ke il esis en koridoro granda ed obskura qua semblis esar cizelagita ek nigra petro solida. Ol ne esis lumizita, ma per ula magio il klare vidis. La pavimento, plafono, e muri esis polisita e matide brilis, ed esis skultita per figuri di heroi anciena e dei mi-obliviata. Il fremisis vidante la vasta konturi tenebroza dil Oldi Sennoma, e savis ulmaniere ke pedi mortiva ne trapasabis ta koridoro dum yarcenti.

Il venis a larja eskalero cizelagita ek la solida petro, e la muri dil shakto esis ornita per esotera simboli tante anciena e hororinda ke oli igis la Rejo Konan havar ganso-pelo. La gradi single esis skultita per la figuro abomininda dil Olda Serpento, Set, por ke ye singla pazo il pozis sua talono adsur la kapo dil Serpento, quale intencita depos olda epoki. Malgre to il esis tranquila.

Ma la voco ankore advokis il, e fine, en obskureso nepenetrebla da ilua okuli materiala, il eniris stranja kripto, e vidis nebulatra figuro havanta blanka barbo, qua sidis sur tombo. La hari di Konan herisis ed il sizis sua espado, ma la figuro parolis per toni profundega.

‘Ho homo, ka vu konocas me?’

‘Ne me, per Krom!’ blasfemis la rejulo.

‘Homo,’ dicis l’ancienulo, ‘me esas Epemitreus.’

‘Ma Epemitreus la Sajulo esas mortinta dum mil-e-kinacent yari!’ balbutis Konan.

‘Askoltez!’ imperis l’altru. ‘Quale stoneto jetita aden lago obskura difuzas ondeti a la fora rivi, talmaniere eventi en la Mondo Nevidebla plaudas quale ondi ye mea dormado. Me bone merkis vu, Konan de Kimeria, e l’estampo di brav agi esas sur vu. Ma mala fati esas en la lando kontre qui vua espado ne povas helpar.’

‘Vu parolas enigmatatre,’ Konan dicis perturbite. ‘Lasez me vidar mea enemiko e me fendos lua kranio al denti.’

‘Liberigez vua furio barbara kontre enemiki havanta karno e sango,’ respondis l’ancienulo. ‘Ne kontre homi me devas shirmar vu. Esas mondi obskura quin la homaro apene konjektas, en qui monstri senforma pazegas—demoni qui advokesas de l’Extera Nihili por ganar formi material e lacerar e manjar segun l’imperi di mala magiisti. Esas serpento en vua domo, ho rejulo—en vua rejio esas vipero ek Stigia qua havas l’obskura sajeso dil ombri en sua anmo tumultoza. Quale dormanto sonjas pri la serpento qua reptas apud lu, me sentis l’abomininda prezenteso di la novico di Set. Lu esas ebria pro povo terorinda, e sua frapi kontre sua enemiko forsan ruinos la rejio. Me advokis vu a me por donacar a vu armo kontre lu e lua hundi infernal.’

‘Ma pro quo?’ Konan demandis perplexe. ‘On dicas, ke vu dormas en la nigra kordio di Golamira, deube vu sendas vua fantomo per ali nevidebla por helpar Aquilonia en kazo di bezono, ma me—me esas stranjero e barbaro!’