Küçük Prens

“Hiç de eğlenceli değil “ dedi lamba yakıcısı. “Seninle konuşmaya başlayalı şimdiden bir ay oldu.”

- Ничего тут нет забавного, - возразил фонарщик. - Мы с тобой разговариваем уже целый месяц.

“Bir ay mı?”

- Целый месяц?!

“Evet. Otuz dakika, otuz gün eder. İyi akşamlar.”

- Ну да. Тридцать минут. Тридцать дней. Добрый вечер!

Lambayı yeniden yaktı.

И он опять засветил фонарь.

Onu izlerken, bu lamba yakıcısını sevmeye başladığını fark etti küçük prens. Görevine ne kadar da bağlıydı. Kendi gezegeninde, sandalyesini birkaç adım ilerleterek izlediği günbatımlarını hatırladı birden. Dostuna yardımcı olmak istedi.

Маленький принц смотрел на фонарщика, и ему все больше нравился этот человек, который был так верен своему слову. Маленький принц вспомнил, как он когда-то переставлял стул с места на место, чтобы лишний раз поглядеть на закат. И ему захотелось помочь другу.

“Biliyor musun, “ dedi “ istediğin zaman dinlenmeni sağlayacak bir yol biliyorum ben.”

- Послушай, - сказал он фонарщику. - Я знаю средство: ты можешь отдыхать когда только захочешь...

“Bunu hep isterim” dedi lamba yakıcısı. İnsan hem görevine bağlı, hem de tembel olabilir. Tıpkı bu lamba yakıcısı gibi.

- Мне все время хочется отдыхать, - сказал фонарщик.

Ведь можно быть верным слову и все-таки ленивым.

Küçük prens konuşmasını sürdürdü: “ Gezegenin çok küçük. Neredeyse üç uzun adımda bütün çevresini dolaşabilirsin. Uygun bir hızla yürüdüğünde, istediğin kadar güneşte kalabilirsin. Yani dinlenmek istediğinde yürürsün. Böylece gün istediğin kadar uzun sürer.”

- Твоя планетка такая крохотная, - продолжал Маленький принц, - ты можешь обойти ее в три шага. И просто нужно идти с такой скоростью, чтобы все время оставаться на солнце. Когда тебе захочется отдохнуть, ты просто все иди, иди... И день будет тянуться столько времени, сколько ты пожелаешь.

“Ama bunun bana pek yararı olacağını sanmıyorum” dedi lamba yakıcısı. “Hayatta tek istediğim şey uyumak.”

- Ну, от этого мне мало толку, - сказал фонарщик. - Больше всего на свете я люблю спать.

“İşte bu şanssızlık.”dedi küçük prens.

- Тогда плохо твое дело, - посочувствовал Маленький принц.

“Evet şanssızlık. Günaydın.”

- Плохо мое дело, - подтвердил фонарщик. - Добрый день.

Ve lambayı tekrar söndürdü.

И погасил фонарь.

Küçük prens yolculuğuna devam ederken kendi kendine şöyle diyordu:” Belki kral, kendini beğenmiş adam, ayyaş adam ve iş adamı bu lamba yakıcısını küçümserlerdi. Ama içlerinde bana saçma sapan gelmeyen tek kişi o. Belki de sadece kendisini düşünmediği içindir.

"Вот человек, - сказал себе Маленький принц, продолжая путь, - вот человек, которого все стали бы презирать - и король, и честолюбец, и пьяница, и делец. А между тем из них всех он один, по-моему, не смешон. Может быть, потому, что он думает не только о себе".

Onunla arkadaş olabilirdim Ama bu gezegen gerçekten de çok küçük. İki kişiye yetecek kadar yer yok burada.”

Маленький принц вздохнул. "Вот бы с кем подружиться, - подумал он еще. - Но его планетка уж очень крохотная. Там нет места для двоих..."

Artık küçük prens kendi gezegenini terk ettiği için ne kadar üzgün olduğunun farkındaydı. Her gün bin dört yüz kırk kez günbatımını izlemek istese bile, yine de en iyi gezegen dendi gezegeniydi.