Читаем Кырыыстаах таас полностью

– Суох. Эн кэпсээни? – Лкй улахан талах олоппоугар олорон симиттибиттии хоруйдаста.

– Кэпсээн кэмчи. Хайдах олороут, туоххут кэллэ-барда?

– Кэммитинэн олоробут, кэлии-барыы суох.

– Быйыл от хайдах буолсунуй? Бачча бэдиктэрдээх кии оту баас курулаамахтаатаы буолуо, – кинээс чороччу улаатан эрэр уолаттары ордук санаабыттыы тртэ-батарыта крд. – Арба кыыл кмнэн эргинэр кии оттооун, с иитэр барыа суох диэн эрдэи буолуо. Ол да буоллар быйыл биир эмэ ынаы уостатар инигин, – кинээс тыла- чиээн, кыйаханан барыах курдук буолла.

Лкй тугу дааны саарбата. Тойон кии хайыай, гэргээн эрдээ. Дьиин баран эттэххэ, ол босхоо кэлбит табаар кини ынаын уоугар биэрбит малынааар холооно суох элбэх этэ. Табаы бу билиэ диэри тарда олордоо. Хайа уонна оттон бэйэтигэр, уолаттарыгар тиктэрбит суккун сонноро сааларынан сырыттахтара дии.

Таыттан Борискалаах Сафейка, Миитэрэй киирдилэр. Бориска Лкй мичээрдээбитинэн кэлэн илии тутуан дорооболосто.

– Лгнтй, туох кэпсээн?

– Суох. Эиэхэ туох баарый? – Лгнтй сэргэхсийэ быыытыйда.

– Суох. Бу Уолаа баран иэбит.

– Ээ… Бтэн баран эрдэххит дии.

– Дьэ, биллибэт. Баар, тннхпт, баар, сир уларыйыахпыт, – Бориска икки саары икки ардынан хоруйдаата.

– Тугу эмэни буллугут дуо? – Лкй тойонуттан толуннар дааны, билиэх баата батарбакка, кмс туунан ыйытта. Туран кн булкуйбута буолла.

– Мэлийдибит. «Суолун» сибикитэ баар эрээри, кии туанара суох.

– Ок-сиэ, таах эрэйдэнээхтээбиккит. Суох бэйэкэтэ эбит буоллаа.

– Дьэ, туох да билбэт. сс эбии атын рйээ крдбт кии хайыа эбитэ буолла? – Бориска атын рйээ хайыы-йээ уонча иин хаыллан баран сууйуллубакка сытарын туунан кинээстэн мээйдэтэн Лгнтйг эппэтэ.

Алааппыйа эмис тайах этин кырбастарын улахан мас кытыйаа хоторон остуолга уурда. Дьон олоро тэн, ааабытынан бардылар.

– Бу хаан бултаабыт кыылгыный, бэрт эмис тайах эбит ээ? – кинээс сыалаах эти ытыра-ытыра сытыы быаынан элийбэхтээтэ.

– Быйыл быстар саас тоокко охторбутум. Байтаын тыы бэйэтэ этэ.

Лкй быаас Борискалаахтан тннт, брлр эккирэтиспитэ. Киэ сиринэн сылдьар ыырдарын хайан, эргиччи айа тардыталаабыта. Кини сытыы ырбаларыттан трт адьыра сыыйбыта, иккини хааннаан ыыппыта. Онно таарыччы бу кыылы бултаабыта.

Хоноолор тото-хана ааан, аттарын ыыталыы таыстылар. Лкй чэпчэтинэ таарыйа кэннилэриттэн батыста. Кинээс аылыгын ситэрэ Алааппыйаны утары остуолга олорон хаалла. Сайыы кн ырдьаччы киирбит. Уу-чуумпу нуурал тн аргыый саба халыйан, сылаас суоранынан сир ийэни итииргээбэтин диэбиттии сэрэнэн сэгэччи сабан эрэрэ. Кл крччлэр аттарын атах тардыталаан ыыталаатылар. Бориска Лкй таыгар кэллэ.

– Бииги Туора салааа уонча иини хаан баран сууйбакка хааллардыбыт, онон тннрбт буолуо. Тугу лээин? Аалыахпыт.

– Ээ, тннр эбиккит дии, – Лкй хайдах эрэ рэ ииттэ. – Тугу лэиэм буоллаай? Арай хотуур кстр буоллар бэрт этэ.

– Сп, була сатыахпыт.

Сарсыарда эрдэ туран айанньыттар хонубутунан бардылар. Лкй кыра уола Уйбааскы эмиэ соруктаах курдук эрдэ турда. Эргэ чабычаы толору хааламмыт элбэх араас таастары хасыан биир хара нх кууогу булла. Онтун быыыгар, кыбыталаан кэбиспит курдук, трт муннуктаах хараатыы саархай нх элбэх кыырпахтар килэбэчиэллэр. Уйбааскы ат холунун тарда турар Борискаа срэн кэллэ.

– Кр эрэ, бу маны, туох буолуой, ээ? – диэн синньигэс ыраас куолаынан чааарыйда. Оолуу симиттигэс мичээринэн кэтээрдии крн турда. Бориска чобуо уолчааны дьиибэргээбиттии крд. Тааын ылан эргим-ургум туппахтаата. Дьиктиргээтэ. Били кинилэр Сиридикэээ сууйбут кумахтарыгар маннык килэбэчигэс эттиктэр олус элбэх этилэр. Ол аата кинилэр маннык хара тааска скээбит эбит буоллахтара.

– Тукаам, маны хантан ылбыккыный?

– Бу рэх кытыытыттан булбутум.

– Но, дьэ, дьиибэ эбит, – Бориска тугу эрэ толкуйдуурдуу саах диэки мэндээриччи крн турда. Бу кыракый эттиктэр кыыл кмс аргыа буолалларын Бориска уруккуттан билэр этэ. Кинилэр пирит диэн ааттаналлар. сктн Сиридикэээ кмс кннэинэ, манна эмиэ баар буолуон сп эбит дии. Уолчааны тбтттэн имэрийдэ, мичээрдээбитигэр хойуу бытыктарын ииттэн бд маан тиистэрэ биир тэ лэчигирээн кннлэр.

– Дьэ, маладьыас киигин, дооор. Бу тааскын миэхэ бэлэхтээ дуу?

– Ыл ээ, – уолчаан кии кппэтэх тргэнинэн чап гыннараат, срэн тиийэн, Миитэрэйи кытта кэпсэтэ турар аатыгар срннэ.

– Лгнтй, чгэй уолчааннаах эбиккин. Хойут киниттэн чгэй кмс сонордьута тахсыыы, – Бориска атын сиэтэн иэн, бырааайдаан, илиитинэн далбаатаата. Айанньыттар Буйунданы р наыл хаамтарыынан ыллык тоойун, токурун ааа араастаан ллэн субулла турдулар. Лкй оотунаан тиэх ат блх т кэннигэр стр диэри батыа крн турдулар.

18

Уолаа Солобуйуоп атыыыт олбуоругар тохтоотулар. Орто ууохтаах, халы, киппэ эрээри тргэн хамсаныылаах кии Борискалаах Сафейканы, былырыыы Шпак ындыыыттарын, эндэппэккэ биллэ. ртн кппт курдук ээрдэлии тоуйда. Бориска Солобуйуопка кинээи билииннэрдэ. Туох соруктаах кэлбиттэрии аыйах тылынан кэпсээтэ. Тлээх сураын истэн хааайын рбтэ т билиннэ. Кэтит баппаайдарынан Сиидэр кинээс илиитин бобо тутан туран ибигирэппэхтээтэ. Тугу эрэ тргэн баайытык сааран куллугураабытын Бориска тылбаастаан биэрдэ.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Дом учителя
Дом учителя

Мирно и спокойно текла жизнь сестер Синельниковых, гостеприимных и приветливых хозяек районного Дома учителя, расположенного на окраине небольшого городка где-то на границе Московской и Смоленской областей. Но вот грянула война, подошла осень 1941 года. Враг рвется к столице нашей Родины — Москве, и городок становится местом ожесточенных осенне-зимних боев 1941–1942 годов.Герои книги — солдаты и командиры Красной Армии, учителя и школьники, партизаны — люди разных возрастов и профессий, сплотившиеся в едином патриотическом порыве. Большое место в романе занимает тема братства трудящихся разных стран в борьбе за будущее человечества.

Георгий Сергеевич Березко , Георгий Сергеевич Берёзко , Наталья Владимировна Нестерова , Наталья Нестерова

Проза / Проза о войне / Советская классическая проза / Современная русская и зарубежная проза / Военная проза / Легкая проза
Дети мои
Дети мои

"Дети мои" – новый роман Гузель Яхиной, самой яркой дебютантки в истории российской литературы новейшего времени, лауреата премий "Большая книга" и "Ясная Поляна" за бестселлер "Зулейха открывает глаза".Поволжье, 1920–1930-е годы. Якоб Бах – российский немец, учитель в колонии Гнаденталь. Он давно отвернулся от мира, растит единственную дочь Анче на уединенном хуторе и пишет волшебные сказки, которые чудесным и трагическим образом воплощаются в реальность."В первом романе, стремительно прославившемся и через год после дебюта жившем уже в тридцати переводах и на верху мировых литературных премий, Гузель Яхина швырнула нас в Сибирь и при этом показала татарщину в себе, и в России, и, можно сказать, во всех нас. А теперь она погружает читателя в холодную волжскую воду, в волглый мох и торф, в зыбь и слизь, в Этель−Булгу−Су, и ее «мысль народная», как Волга, глубока, и она прощупывает неметчину в себе, и в России, и, можно сказать, во всех нас. В сюжете вообще-то на первом плане любовь, смерть, и история, и политика, и война, и творчество…" Елена Костюкович

Гузель Шамилевна Яхина

Проза / Современная русская и зарубежная проза / Проза прочее