La Eksterordinara Lando Oz

Li paŭzis por rimarki la e fikon de tiu vortoj; sedliaj aŭskultantoj ŝajnis perpleksaj kaj nekonvinkitaj. “La Mirinda Sorĉisto eskapis per balono, ”li pludiris. “Ni ne povas fari balonon, kompreneble; sedio ajn kapabla flugi tra la aero povos facile porti nin. Do mi proponas ke mia amiko la Stana Lignohakisto, kiu estas lerta mekanikisto, konstruu ian maŝinonkun bonaj fortaj flugiloj, por porti nin; kaj nia amikoTip povos tiam vivigi la Aĵon per sia magia pulvoro. ”

“Brave! ”kriis Noĉjo Hakisto.

“Belega cerbo! ”murmuris Joĉjo.

“Verte tre lerta! ”dirisla Edukita Ŝancel-Insekto.

“Mi kredas ke t ioeblos, ”deklaris Tip; “se, efektive, la Stana Ligno-hakisto kapablos fari laAĵon. ”

“Mi volonte provos, ”diris Noĉjo, gaje; “kaj, e f e k t i v e, mi maloftemalsukcesas kiam miprovas fari ion. Sed necesoskonstrui la Aĵon sur lategmento de la palaco, porke ĝi povu leviĝi komforteen la aeron. ”

“Certe, ”diris la Birdotimigilo. “Do ni traserĉu la palacon, ”pludiris la StanaLignohakisto, “kaj portu ĉian troveblan materialon alla tegmento, kie mi komencos mian laboron. ”

“Unue, tamen, ”diris la Kukurbokapo, “bonvoluliberigi min de ĉi tiu ĉevalo, kaj fari por mi novankruron per kiu mi povos marŝi. Ĉar estante kia minun estas, mi utilas nek al mi mem nek al iu alia. ”Do la Stana Lignohakisto dispecigis mahagonantablon per sia hakilo kaj fiksis unu el la bele ĉizitajkruroj al la korpo de Joĉjo Kukurbokapo, kiu multefieris pro la novakiraĵo.

“Ŝajnas strange, ”diris li, dum li rigardis la StananLignohakiston labori, “ke mia maldekstra kruro estosmia plej eleganta kaj fortika parto. ”

“Tio pruvas vin malkutima, ”respondis la Birdo-timigilo; “kaj mi konvinkiĝis ke la solaj konsiderindajpersonoj en ĉi tiu mondo estas la malkutimaj. Ĉar laordinaraj homoj estas kiaj la folioj de arbo, ili vivaskaj mortas nerimarkate. ”

“Estas kvazaŭ filozofo parolis! ”kriis la Ŝancel-Insekto, helpante la Stanan Lignohakiston surpiedigiJoĉjon.

“Kiel estas nun? ”demandis Tip, rigardante laKukurbokapon paŝadi por provi sian novan kruron.

“Kvazaŭ nova, ”respondis Joĉjo, ĝoje, “kaj tutepreta helpi vin ĉiujn eskapi. ”

“Do ni komencu labori, ”diris la Birdotimigilo, direktore.

Do, feliĉaj ĉar ili povas fari ion kio ebligos fini lakaptitecon, la amikoj disiris tra la palaco serĉantetaŭgajn materialojn por konstrui sian aviadmaŝinon.

ĈAPITRO XVII La Miriga Flugo de la Gumpo

Kiam la aventurantoj rekuniĝis sur la tegmento ilitrovis ke rimarkinde strangan aron da materialojalportis la diversaj membroj de la grupo. Ŝajne neniuklare konceptis kion oni bezonas, sed ĉiu alportis ion. La Ŝancel-Insekto prenis el ĝia pozicio super lakamenbreto en la granda kunvenĉambro la kapon deGumpo, kiun beligis larĝetendaj kornoj; kaj tion, kunmulta zorgo kaj eĉ pli multa malfacilo, la insektoportis supren laŭ la ŝtuparo al la tegmento. TiuGumpo similis la kapon de alko, sed la nazo kurbiĝissupren petole kaj barbo troviĝis sur ĝia mentono, kvazaŭ de virkapro. Kial la Ŝancel-Insekto elektis tiunobjekton li ne povis klarigi, krom diri ke ĝi altiris lianatenton.

Tip, helpate de la Seg-Ĉevalo, portis grandan, remburitan sofon al la tegmento. Ĝi estis malnov-moda meblo, kun altaj dorso kaj finaĵoj, kaj ĝi tiompezis ke eĉ kvankam la plejgranda parto de la pezokuŝis sur la dorso de la Seg-Ĉevalo, la knabo trovissin senspira kiam fin fine la malgracia sofo estis metitasur la tegmenton.

La Kukurbokapo alportis balailon, la unua objektokiun li trovis. La Birdotimigilo alvenis kun volvaĵo deŝnuroj kaj ŝnuregoj kiujn li prenis el la korto, kajdum sia supreniro de la ŝtupoj li tiom implikiĝis enla malstriktaj partoj de la ŝnuregoj ke kaj li kaj liaportaĵo falis kvazaŭ amasaĵo sur la tegmento kaj eĉeble deruliĝus se Tip ne savus lin.

La Stana Lignohakisto laste alvenis. Ankaŭ li irisal la korto, kie li forhakis kvar grandajn, larĝajnfoliojn de grandega palmo pri kiu fieris ĉiuj loĝantojde la Smeralda Urbo.

“Mia kara Noĉjo! ”kriis la Birdotimigilo, vidantekion faris lia amiko; “vi faris la plej grandan krimonfareblan en la Smeralda Urbo. Se mi ne mismemoras, la puno por persono kiu dehakis foliojn de la reĝa palmo estas sepobla mortiĝo kaj post tio dumvivaenkarceriĝo. ”

“Ne ripareblas nun, ”respondis la StanaLignohakisto, ĵetante la grandajn foliojn sur lategmenton. “Sed eble jen ankoraŭ nova kialo por keni eskapu. Nun mi vidu kion vi trovis por mialaboro. ”

Multajn dubajn rigardojn oni ĵetis sur la amasonde diversspecaj materialoj kiuj nun kovris lategmenton, kaj fine la Birdotimigilo skuis sian kaponkaj komentis:

“Nu, se amiko Noĉjo povos fari, el ĉi tiurubamaso, Aĵon kiu flugos tra la aero kaj portos ninal sendanĝera loko, nu mi agnoskos ke li estas multepli bona mekanikisto ol mi supozis. ”

Sed la Stana Lignohakisto unue ne ŝajnis tutecerta pri sia kapablo, kaj nur polurinte sian fruntonforte per la ŝamledo li decidis entrepreni la laboron.