Tale la floro tormenteskis la princeto pro olua frivoleso.
Uladie, exemple, parolante pri olua quar dorni, olu dicis a la
princeto:
17
— Ya povas venar tigri, kun sua ungli...
— En mea planeto esas nula tigro –dicis la princeto—, pluse la tigri ne manjas
herbo. — Ma me ne esas herbo –respondis dolce la floro.
— Pardonez...
— Me ne timas la tigri, ma me abominas la aerosufli. Ka vu ne havas
paravento?
“
princeto — “
— Dum la nokto me deziras ke vu protektez me per vitra klosho.
Hike la vetero esas tre kolda. Ta planeto esas poke komfortoza, ma olta
deube me venis...
Subite la floro cesis olua parolado. Olu arivis a la planeto di la
princeto kom semino, do olu nulakaze povis konocar altra planeti.
Shamita pro esar surprizita dum ke olu naive mentiis tante evidente,
olu ulafoye tusis intence disimular la mentiajo e dicis a la princeto:
— Ka vu havas paravento?
— Ya me intencis serchar la paravento, ma vu paroleskis a
me...
Lore la floro exajeris olua tusado por sentigar remorsi a
la princeto. Tale la princeto, malgre la granda bonvoleso di
lua amoro, dubitis pri la floro. Lu aceptis vorti ne importanta
kom serioza, e to tre multe desfelicigis lu.
— Me nulatempe devis askoltar olua vorti –lu dicis
a me—. Onu devas nulatempe askoltar la flori. Suficas regardar e flarar oli. La aromo ek mea floro plenigis la tota planeto, ma ton me ne savis juar. Ta afero pri la ungli di la tigri, olqua tante multe jenis me, devus emocigar me...
La princeto anke konfesis a me:
— Lore me esis kapabla komprenar nulo! Me devus judikar la floro segun
olua agi e nulakaze segun olua paroli. Olu donacis a me joyo ed aromo. Me
nulatempe devis fugar ek la planeto. Me devis divinar olua tenereso celita
sub olua naiva ruzo. La flori esas tante kontredicanta! Ma lore me esis tro
yuna por savar amar olu!
18
Chapitro IX
Me kredas ke la princeto profitis la ekmigrado
di sovaja uceli por eskapar ek la planeto. Matine,
ante la foriro, lu konvenante reguligis lua
planeto. Lu sorgoze skrapis lua aktiva volkani.
Du aktiva volkanin lu posedis. Oli esis tre
utila por varmigar la dejuneto singlamatine.
Lu anke posedis un extingita volkano.
Anke ta volkano skrapesis da la princeto,
qua dicis pri olu “Nulu savas quo eventos
future...” Se la volkani bone skrapizesas
lore oli brulas tranquile e reguloze, sen
eruptar. La volkanala erupti esas quale
la fairo en la kameni. Evidente, en
Tero, ni esas tro mikra por skrapar
nia volkani, yen pro quo oli esas
desquietiganta a ni.
La princeto extirpis, kun
kelka melankolio, la lasta sprosi de
baobabi. Lu pensis ke lu nulatempe
rivenos. Ma tamatine la kustumala
labori semblis a lu extreme dolca. E
kande lu lastafoye irigacis lua floro,
lu konciis ke lu deziregis plorar.
— Adio –lu dicis a la floro.
Ma la floro ne respondis a lu.
— Adio –itere lu dicis.
La floro tusis, ma la tuso ne
kauzesis da olua katareto.
— Me esis stulta –olu fine ficis—. Pardonez me. Intencez esar felica.
La princeto surprizesis pro ta ne reprochema respondo. Lu restis senmova, tote trublita, kun la vitra klosho prenita. Lu ne komprenis ta dolca quieteso.
— Yes, yes, me amas vu –dicis la floro—. Esas mea la kulpo ke vu nulo savis pri to. Ma to ne plus importas. Ma vu esis tam stulta kam me ipsa. Intencez esar felica... Desprenez ta vitra klosho, me ne plus bezonos olu.
— Ma la vento...
— Mea katareto ne esas tante grava... La fresha noktala aero risanigos me. Me esas floro.
— Ma la bestii...
— Me mustas tolerar du o tri raupi se me deziras konocar la papilioni. Onu dicas ke oli esas belega! Altrakaze qua vizitos me? Vu esos tre fore. Koncerne la bestii me ne timas oli, nam me havas mea ungli.
E la floro montris naive lua quar dorni a la princeto. Pose olu dicis:
Ne vu ajornez la adio. Vu decidis ekirar ta planeto, do nun departez!
La floro ne volis ke la princeto vidis olu plorar. Ta floro esis tante superba...
19
Chapitro X
La princeto trovesis en la regiono di la asteroidi 325, 326, 327, 328, 329 e 330. Lu vizitis oli unope por konsumar la tempo e por instruktar su.
La unesma asteroido habitesis da rejo, qua vestizita per purpuro ed ermeno sidesis sur tre
simpla, tamen majestoza trono.
— Ha! Yen submisito! — klamis la rejo kande lu vidis la princeto.
E la princeto questionis a su:
— Quale lu povas konocar me se lu nulatempe men vidis ante nun?
La princeto ne savis ke por la reji la mondo esas tre simpla, nam omna personi esas lia submisiti.
— Proximigeskez por ke me povez vidar vu maxim bone – dicis a la princeto la rejo, qua esis
tre fiera pro esar rejo ad ulu.
La princeto serchis okule loko por sideskar, ma pro ke la planeto parkovresis da la belega
ermena mantelo di la rejo, la princeto decidis permanar stacanta. Pro ke lu esis tre fatigita lu ocitis.
— La etiko ne permisas ocitar koram rejo — dicis la rejo —, do me interdiktas a vu ocitar.
Александр Васильевич Сухово-Кобылин , Александр Николаевич Островский , Жан-Батист Мольер , Коллектив авторов , Педро Кальдерон , Пьер-Огюстен Карон де Бомарше
Драматургия / Проза / Зарубежная классическая проза / Античная литература / Европейская старинная литература / Прочая старинная литература / Древние книги