Любовный повесть Холдора Вулкан "Летние вечера, освещенные луной" на узбекском языке (СИ)

Илтижо хирмонга келтирган пахталарни торозигар тарозида тортиб, рақамларни дафтарга тиркаган пайтлар пахта далаларига шом сукунати ч╝киб, тутун хиди сузиб юрган жимликда узоқдаги овозлар ҳам аниқ - тиниқ эшитила бошлади.Одамлар ҳатто искаптопар галаларининг аянчли ғинғилаган товушларини ҳам эшитишар, узоқдаги зовурлардан ва дарё соҳилидаги шолипоялардан бақаларнинг қайнаётган шовла товушини эслатгувчи вақир вуқури қулоққа чалинар, чигирткалар ҳам товушларини гоҳ баланлатиб, гоҳ пастлатиб, ╝зларининг ибтидоий, аммо одамзод минг марта эшитса ҳам зерикмайдиган қадимий қ╝шиғини куйлар эдилар.Илтижо курсдош дугоналари билан ой ёритган дала й╝лидан юрганича хориб - чарчаб, хашарчи талабалар ётадиган дала шийпонига етиб келди.Унинг қулоқлари дугоналарининг суҳбатларини эшитсада, маъноларни англамас, фикри ёди фақат бугун далада учратган одами, қувноқ рассом йигит Холб╝ри билан банд эди.Ювиниб, тараниб, кечки овқатга ╝тирганда ҳам у Холб╝рини муттасил ╝йлайверди.Унинг қиёфасини к╝з олдига келтирган сари негадир ╝зидан ╝зи юзлари қизиб, иситмаси бор одамдай қизарар, рассом йигитнинг кулгили гапларини эслаб, қизларга сездирмай пинхона илжайиб қ╝яр эди.К╝п ╝тмай у эртага давом этдириладиган ╝з портретидан ҳам к╝ра рассом йигитни, Холб╝рини ╝йлаётганини, уни яна к╝ргиси келаётганини, соғинаётганини сезиб қолди ва ╝ша қувноқ йигитни бир к╝ришдаёқ севиб қолганини англаб етди.Ҳа, Илтижо Холб╝рини севиб қолган эди.Унинг аллақандай паришонҳотир б╝либ қолганини сезган дугонаси Сайёра ҳавотир билдираркан:-╝ртоқжон, сенга нима б╝лди? Мазанг қочдими? -деди.Илтижо эса дугонасини бадтар ҳайратлантириб, уни махкам қучоқлаб олдида, елкасига бошини қ╝йиб, йиғлаб юборди.

-Эй, Илтижо, сенга нима б╝ляпти?Гапирсангчи ахир!Биров хафа қилдими? Қани, менинг к╝зларимга қарачи -деди Сайёра, Илтижони ╝зига қаратиб.Илтижо к╝злари т╝ла жиққа ёш билан жилмаяр эди.Кейин Сайёранинг қулоқларига шивирлаб, рассом йигитни севиб қолгани ҳақидаги бор ҳақиқатни айтди.Дугонаси ҳаяжон ичра ҳайратдан к╝зларини чақчайтириб, нафасини ичига тортганича ╝рнидан туриб кетди.

-Вой, қандай яхши!Табриклайман ╝ртоқжон! Ишқилиб яхши йигитмикин?-деди Сайёра, Илтижони қувонч билан бағрига босиб, юзларидан ╝пиб.Кейин қ╝шимча қилди:

-Эхтиёт б╝лгинда.Аввал шошилмай, яхшилаб таги зодини суриштир.Билиб б╝ладими, отаси қамалиб чиққан фирибгар, ╝зи ароқх╝р, бунинг устига топган тутганини гарткамга сарф қиладиган қиморбоз, шилқим, хотинбоз, ёки игнага ╝тириб қолган банги наркоман б╝лса нима қиласан?Суриштир, х╝пми? -деди.

Илтижо ҳ╝п дегандай бош ликиллатаркан, севинч к╝з ёшларини к╝йлагининг этагига артди.Сайёрадан бу сирни ҳеч кимга айтмасликни илтимос қилди.Шу кеча у қани энди тезроқ тонг отсаю далага, Холб╝рининг олдига борсам дея ╝йлаб, т╝шагида т╝лғониб, анчагача ухлолмай ётди.Яхшиям вақт т╝хтаб қолмайди.У одамзод юрак уришига ҳамоҳанг беғам, лоқайд одимлаганича т╝хтовсиз ╝таверади ╝таверади, қаёққадир кетаверади.Инсон боласи гоҳида унинг тез ╝тиб бораётганидан зорланса, баъзан уни шиллиқ қуртдай беғам имиллашидан безор б╝лади.Аслидаку одам боласини дунёга шу вақт олиб келади ва бир кун уни яна ╝зи билан олиб кетади.Вақт шафқатсиз.Ким билади, балки меҳрибондир, мушфиқдир.Илтижо чироғи ╝чирилган дала шийпони деразасидан м╝ралаётган ойга термулган куйи ╝йланиб ётаркан, шошилишда Холб╝рининг қ╝л телефони рақамларини ёзиб олмаганига, ёки ╝зининг телефон рақамларини унга қолдирмаганидан афсусланди.Лекин бир ухласа тонг отишини ╝йлаб, ╝з к╝нглига ╝зи таскин берди.У шу тариқа ╝йлана ╝йлана ниҳоят уйқуга кетди.

Эртасига наридан бери нонушта қиларкан, курсдош дугоналари билан худди чопқир тайған итлар галасини эргаштириб, тулпор отини ╝йнатиб, шикорга чиққан аслзода малика каби к╝таринки кайфият билан пахтазор тамон й╝л олди.Унинг ╝й -хаёли ҳамон Холб╝ри билан банд эди.У ╝қ ариқ б╝йлаб дала увотига, кеча Холб╝ри билан учрашган жойга қараб юраркан, узоқдан уни кутиб турган рассом йигитни к╝рди.К╝рдию ҳаяжондан нафаси б╝ғзига тиқилиб, энтикиб, юраги хапқириб кетди.

Холб╝ри этюдникка махкамланган ромматодаги кечаги портрет чаласини ишлар, ҳар замонда т╝хтаб, палитрадаги б╝ёқларни қориштирарди.Илтижо Холб╝рининг кечаги танбехини эслаб, маъноли й╝талиб қ╝йди.

Холб╝ри қ╝лида палитра ва м╝йқалам билан б╝рига ╝хшаб бутун танаси билан буриларкан, кутилмаганда қ╝шиқ айтиб: -Ана натурщицам келяптиё, мана натурщицам келяпти!... дея ╝йинга туша бошлади.

Кейин Отелло ролини ижро этаётган драматик актер каби палитра тутган қ╝лини олдинга ч╝зиб давом этди: -О, ниҳоят илтижоларим Худои Таолоға етибдир чоғи!Келдинғизму, Илтижо?! Мен сизни келмасалар керак деб ╝йлағон эрдим.Нега й╝талмоқдадурсиз, маликам?! Ҳайҳот, ҳакимлар ҳам касал б╝лғайму, хасталанғайму?! Ҳечқиси й╝қ.Бизнинг битта қ╝шнимиз ҳам й╝талиб й╝талиб, охир оқибат асфаласофинға равона б╝лғон эрди!-деди.

Илтижо хандон отиб кулди.Кейин: -Касалмасман, ахир ╝зингиз кеча одам деган сал й╝талиб нетиб келадида дедингизку -деб қ╝йди.