Мроi Багны (СИ)

- Мяркую, што пытанне са спрэчным тэрыторыям вырашана, Паночная Правнцыя понасцю адыходзць Эверону Антраму, - сказа Севаст. На мове Дуумврату ён гавары шпарка амаль без акцэнта.

Стары Олаф Магнус паква галавой.

- А што з мясцовым насельнцтвам, спадар Дамар? Дзевяць мльёна...

- Шэсць, пасля з'яднання, - удакладн Севаст.

- З якх ледзь не палова - недзеяздольныя прапойцы. Якм чынам мы вырашым гэтае пытанне?..

- Ах, дзядзюхна! - Орвк Магнус ускну рук трагчным жэсце, святле жырандол асляпляльна блснул дыямантавыя каменьчык, якм был прыгожаны мочк ягоных вушэй. - Дзядзюхна, хба вы не ведаеце, як яны гэта робяць? Усх у цягнк на сход! Там х цэлыя паветы незаселеныя стаяць, пошасць выкасла. Альбо пустыню, у шахты. На радовшчах засёды вольнанаёмных бракуе, адны катаржнк. Так, спадар Дамар?

Кароль Эверона дзёрзка, з выклкам утаропся на Севаста, але той брывом не павё.

- Перасованне насельнцва - гэта засваенне новых зямель, Ваша Вялкасць, - адказа ён спакойна. - А што тычыцца самерытавых шахт, то вельм многя мкнуцца трапць туды якасц вольнанаёмных. Адпрацавашы там сяго адзн луструм, можна забяспечыць сябе бязбеднае снаванне да канца жыцця.

Орвк Магнус падцсну вусны. Не знайшошыся, што запярэчыць, ён прыняся мочк свдраваць спадара Дамара позркам, перабраючы думках усе зняважлвыя мянушк, якм Дуумвраце знагароджвал Паднёца. 'Гцл. Варвары. Груганнё. Ненажэрная зграя'. Кал б ягоныя думк был стрэлам, то Гай Дамар дано б ужо звался пад ножк крэсла перадсмяротных курчах.

- Такм чынам... - дзелавта прагавары Севаст.

Узяшы хмчны аловак, ён схлся над мапай адным размашыстым жэстам пракрэсл лню новай мяжы, адсякаючы ад мперы Паночную Правнцыю. Олаф Магнус кашляну.

- Ваша Благароддзе, дазвольце мне... - ён узя аловак з рук Паднёца пракрэсл яшчэ адну рысу, адступшы на некальк цаля на паднёвы сход.

Гай Дамар пахта галавой.

- Гэта цалкам выключана, Ваша Вялкасць.

- Але ахоная зона... - запярэчы Олаф Магнус.

- Дзядзюхна, майце мласэрнасць!.. - выклкну Орвк Магнус, заломваючы рук.

Юны Кронпрынц мучыся на краёчку крэсла. Ён слаба цям у гульнях, якм забалялся дарослыя мужы, яму было сумна нудна, як на року геаметры. Зрэшты, ён бы бы шчаслвы апынуцца зараз у свам класным пако, а не кампан гэтых шаноных спадаро, якя яго на вачах крол мапу сусвету. Кронпрынц з тугой успамна свайго настанка - пажылога, увшнага Юлуса Дэменцу пудраным парыку чорным гарнтуры, як зазаята скака каля дошк, тыцкаючы казкай у карту Кантынента альбо дэманструючы нядбайнаму вучню мадэл шматграннка. 'Тэарэму вывучу, - паабяца сабе Кронпрынц. - сачыненне мяне недапсанае ляжыць...' Яго рассеяны позрк упа на важкую прамдку, складзеную са свнцовых глобул, якая стаяла на кра стала. Кронпрынц акуратна зня з прамдк адну з глобул, пакруц яе пальцах, потым паднёс да вуха патрос. Унутры пачулася шамаценне, нбы там бы насыпаны буйны пясок.

- Асцярожна, Ваша Мосць, - сказа Гай Дамар, адарвашыся ад мапы. - Гэта тхо'ос. Неапрацаваны самерыт. Надзвычай атрутная рэч. Кал яго часцнка трапць у ваду ц глебу, усю акругу прыйдзецца эвакуяваць.

- Прашу прабачэння. Не веда, - адказа Кронпрынц, крыху змяншыся з твару. Ён спешна прыштукава глобулу зваротна да прамдк старанна абцёр далон аб штаны. Пасля гэтага канфузу Кронпрынц некаторы час сядзе мочк, прыслухваючыся да гутарк дарослых.

- Застаецца яшчэ адна загваздка, спадар Дамар, - гавары Олаф Магнус. - Так званыя 'Братчык'...

- Праект Тайнай Канцыляры, - перапын яго Севаст. - х дзейнасць з самага пачатку кантралявалася праз нашых агента. Узброеныя групок будуць злквдаваныя адразу ж пасля выканання сваёй мс.

- То добра, - адказа Олаф Магнус, ухвальна кваючы. - Нацыянал-адраджэнцы мне тут непатрэбны...