Мроi Багны (СИ)

- Халэмус, - прамармыта спадчыннк прастола. Ён бы не з тых, каго можна напалохаць страшным карцнкам, але тут яму зраблася някавата. Наблзшы лампаду да фрэск, ён убачы, што пачвара была ашыйнку - ён ляжа у хмеры на плячах, акурат там, дзе ейная шыя раздвойвалася. Ад ашыйнка цягнуся важк залаты ланцуг, побач з хмерай хтосьц стая. Узняшы лампаду, Кронпрынц разгледзе спачатку белую кашчавую руку, якая трымала ланцуг, потым край шырокага рукава, абрысы чорнай сутаны каптур, насунуты нзка на твар. Кронпрынца перасмыкнула, лампада, якую ён трыма у руцэ, захсталася, па сценах каплчк заскакал цен. У нейк момант яму падалося, быццам хмера на фрэсцы паварушылася пераступла з наг на нагу, ён выразна пачу, як пад яе капытам захрабусце базальтавы пясок. А потым - вдавочна, гэта была проста гульня ялення - невядомы чорнай сутане зня галаву, з-пад каптура на Кронпрынца тароплася пара базальтава-чорных вачэй. 'Яны-ы-ы-ы...чака-а-а-а-юць...' пачу Кронпрынц цх, бясколерны голас, як, як яму здалося, прагуча проста ягонай галаве.

- Мамачк... - пралепята Кронпрынц дрыготкм голасам.

Лампада выслзнула з яго аслабелых пальца, бразнулася на каменную падлогу згасла.

Кронпрынц не веда, якм чынам яму далося выбрацца з цёмнай залы дасягнуць выратвальнай выспачк святла, дзе пад жырандоляй трое харуснка ладзл сакрэтныя перамовы. Адзнае, што яму запомнлася, была шалёная гонка апраметнай цемрадз, кал ён бег, спатыкаючыся налятаючы на каменныя калоны, аднойчы ледзь не звярну сабе шыю, натрапшы на нейкя сходы, якя вял кудысьц нз. Харуснк, захопленыя спрэчкай, часовай адсутнасц Кронпрынца нават не заважыл. Што ж, так нават лепш. Спадчыннк прастола - збялелы, задыханы з адвслай сквцай - цхенька сеся на крэсла перы вочы мапу, скрэмзаную хмчным алокам. Мяркуючы па см, перамовы жо наблжался да завяршэння. Аблчча Паднёца заставалася непранкальным, стары Олаф Магнус неяк нядобра ссне, а пяшчотны твар Орвка Магнуса бы пабты чырвоным плямам. Пэна, вынк перамо аказался не такм спрыяльным, як чакалася.

- Што ж, шанонае спадарства, - сказа Гай Дамар, падымаючыся з-за стала. - Я сцешаны, што нам удалося дасягнуць згоды. Без перабольшання, сённяшняя дамова распачала новую эпоху гсторы мперы, Дуумврату таксама.

Олаф Магнус Орвк Магнус пераглянулся, кароль Антрама ледзь заважна кну. Валадары Дуумврату паднялся, харуснк пацснул адзн аднаму рук.

- На бяседу не застанецеся? - прапанава гаспадар рэздэнцы.

Олаф Магнус пакруц галавой.

- Не-не. Нас чакае паветраны карабель. Зараз самаходам у порт, да ранку жо будзем у Геароце*.

Яны развтался, паслужлвы лёкай праводз гасцей да выхаду. Ужо апынушыся за дзвярыма рэздэнцы сядаючы самаход, як чака ля параднага ваходу, Орвк Магнус да волю свам пачуццям.

- Ведаеце, дзядзюхна, - прамов ён з прыкрасцю, - у мяне адчуванне такое, быццам мы з вам тольк што пабывал бардэл. што характэрна, не якасц клента.

Аднак Олаф Магнус, стары спрактыкаваны палтык дыпламат, тольк засмяяся паляпа пляменнка па плячы.

- Дарма, Орвк. Яшчэ пабачым, хто каго пайме. Руш! - загада ён кроцу, самаход, ранушы рухавком, сарвася з месца.

Усю дарогу да порта юны Кронпрынц драма, адкнушыся на мяккм сядзенн. Тое, што адбылося рэздэнцы, ужо здавалася яму дурным сном. Хутчэй за сё, так яно было - ён проста занудзся падчас адыенцы засну, прымролася яму нейкая лухта... Аднак ён усё рона адчува смутную трывогу няк не мог пазбавцца адной неадчэпнай думк. Яму зно зно успамнася яго настанк Юлус Дэменца са свам захапляльным лекцыям па паранальнай мфалог. 'Вандронк, - расказва спадар Дэменца. - Вандронк, альбо, як называюць яго ксайлахскя вершнк, Айал-гач. Прыхадзень з базальтавай пустын як, паводле падання, некал прыйшо у Царгорад. Ён не мае свайго твару, яго мльёны васаблення, таму на выявах ён звычайна пастае безаблчным захутаным у чорную хламду. Вандронк гарцуе на двухгаловым цмоку, дзе ступае яго нага, там гне сё жывое, зямля ператвараецца чорны базальт...' Спадчыннк прастола сцепануся паматля галавой, быццам адганяючы насланнё. Усё гэта, канечне, надзвычай цкава. Вярнушыся Геарот, ён абавязкова распытае настанка пра гэтага Вандронка. Альбо самастойна перашуфлюе энцыклапеды старыя хронк. Але пра тое, што здарылася сёння рэздэнцы, ён у любым выпадку нкому не раскажа. Нкому, нкол нзавошта.

----------------------------------

Севаст - дзяржаная пасада Паднёвай мперы, адпавядае Прэм'ер-Мнстру.

Геарот - горад Эвероне, сталца Дуумврату.

Рудзца

Сярод плыня крывавай Рудз'цы,

Ля падножжа цёса жалезных,

Узвышаецца выспа, як чэрап,

На той выспе хацна крывая...

Рака крыв павольна плыла сярод спадзстых бераго, агорнутых цемрай. Спакваля з цемрадз выступл абрысы камянё, параскданых уздож берага. Чорныя звонку, яны был пакрыты трэшчынам, з якх сачылася загусцелая кро.