Недапісаная кніга

* * *

Пакуль агеньчык не патух,

Віецца дальняя дарога,
Але штодня вузее круг,
A ўперадзе няма нічога.

Пакуль гляджу на белы свет,

Пакуль няроўна сэрца б'ецца,
A спыніцца, — апошні след
I на пяску не застанецца.

Усё прыходзіць без пары,

Азмрочвае жалоба святы,
Знікаюць лепшыя сябры,
I страты памнажаюць страты.

У нейкі дзень календара,

Не за далёкімі гарамі,
Надыдзе i мая пара
Сустрэцца з даўнімі сябрамі.

Апошніх ракавых гадзін

Ніхто не ведае ніколі,
Калі адзін, зусім адзін
Ён знікне, як пясчынка ў полі.

20/11—9/IV—95