Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

Moja propozycja (мое предложение) spotkała się z natychmiastową aprobatą (встретила немедленное одобрение = было незамедлительно одобрено). Nawet nam do głowy nie przyszło (нам даже в голову не пришло), że zadawanie pytań wprost (что задавание вопросов прямо = в лоб) osobie podejrzanej o morderstwo (человеку, подозреваемому в убийстве) nie jest może najwłaściwszą metodą dociekań (возможно, не является самым подходящим методом расследования). Z nas trzech (из нас троих) to ja byłam z Anitą najbardziej zaprzyjaźniona (именно я была более всех дружна с Анитой) i wydawało się zupełnie naturalne (и /мне/ казалось совершенно натуральным/естественным), że zadzwonię z zapytaniem (что я позвоню /ей/ с вопросом), o co jej właściwie chodzi (в чем, собственно, дело = что у нее на уме; chodzi o kogoś, coś — дело в ком-л., чем-л., речь идет о ком-л., чем-л.). Myśl (мысль), że Anita usiłowała popełnić dziewięć zbrodni (что Анита пыталась совершить девять убийств), była w gruncie rzeczy tak idiotyczna (в сущности, была так/настолько идиотской), że nikt z nas nie był w stanie (что никто из нас не был в состоянии) potraktować tego poważnie (отнестись к этому серьезно; potraktować kogoś, coś — отнестись к кому-л., чему-л.), a tym bardziej uwierzyć (и тем более поверить). Ewa wydawała się już bardziej prawdopodobna (Эва казалась уже более вероятной), Ewa była kobietą (Эва была женщиной), która budziła wielkie namiętności (которая будила огромные страсти) i sama się im poddawała (и сама им предавалась). Anita natomiast była zadowolona z życia (но Анита была довольна жизнью) i cokolwiek by się działo (и что бы не происходило), jej było na ogół wszystko jedno (ей было совершенно все равно) …

Moja propozycja spotkała się z natychmiastową aprobatą. Nawet nam do głowy nie przyszło, że zadawanie pytań wprost osobie podejrzanej o morderstwo nie jest może najwłaściwszą metodą dociekań. Z nas trzech to ja byłam z Anitą najbardziej zaprzyjaźniona i wydawało się zupełnie naturalne, że zadzwonię z zapytaniem, o co jej właściwie chodzi. Myśl, że Anita usiłowała popełnić dziewięć zbrodni, była w gruncie rzeczy tak idiotyczna, że nikt z nas nie był w stanie potraktować tego poważnie, a tym bardziej uwierzyć. Ewa wydawała się już bardziej prawdopodobna, Ewa była kobietą, która budziła wielkie namiętności i sama się im poddawała. Anita natomiast była zadowolona z życia i cokolwiek by się działo, jej było na ogół wszystko jedno…

— Anita (Анита)? — powiedziałam (сказала я), bez litości wyrwawszy ją ze snu (безжалостно разбудив ее). — Słuchaj (слушай), wyszło nam (у нас вышло), że to ty jesteś morderczynią (что это ты — убийца). Co ty na to (что ты на это /скажешь/)?

Anita ziewnęła przeraźliwie w telefon (Анита ужасно зевнула в телефон).

— Co ty powiesz (что ты говоришь = да ну)? — zdziwiła się dość obojętnie (удивилась она довольно безразлично). — A jak wam wyszło (а как у вас получилось)?

— Dość skomplikowaną drogą (довольно сложным путем). Nikt inny nie pasuje (никто другой не подходит), tylko ty (только ты).

— Tylko ja (только я), mówisz (говоришь) … Czy policja już po mnie jedzie (а полиция за мной уже едет)?

— Anita? — powiedziałam, bez litości wyrwawszy ją ze snu. — Słuchaj, wyszło nam, że to ty jesteś morderczynią. Co ty na to?

Anita ziewnęła przeraźliwie w telefon.

— Co ty powiesz? — zdziwiła się dość obojętnie. — A jak wam wyszło?

— Dość skomplikowaną drogą. Nikt inny nie pasuje, tylko ty.

— Tylko ja, mówisz… Czy policja już po mnie jedzie?