Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

Zgadzało się to nawet dość nieźle z rzeczywistością, obie bowiem zajęte byłyśmy wycinaniem pokrzyw w odległym kącie ogrodu, starając się wykorzystać resztki dziennego oświetlenia i przekonując się nawzajem, że fizyczna praca dobrze wpłynie na naszą psychikę. Za pokrzywami znajdował się podobno pień, który miałam wyciąć czy wygrzebać do spółki z Pawłem. Wycinaniem zasłaniających go całkowicie pokrzyw Alicja życzyła sobie zająć się osobiście, miała bowiem w stosunku do nich jakieś zamiary. Ze skąpych i dość chaotycznych wyjaśnień zrozumiałam, że postanowiła je zaparzyć, albo może zalać spirytusem, w celu trucia mszyc, czy czegoś w tym rodzaju. Nie wnikałam w szczegóły, było mi wszystko jedno, co chce z tym zrobić, bo nie mszyce miałam teraz w głowie.

Gwałtowna śmierć Edka (внезапная смерть Эдека) dotknęła mnie niejako osobiście (в некоторой степени, задела /и/ меня лично). Wyjechałam z Warszawy w trzy dni po nim (я выехала из Варшавы три дня после него) z mocnym postanowieniem zadania mu pewnego pytania (с сильным решением задать ему определенный = кое-какой вопрос). Odpowiedź na to pytanie interesowała nie tylko mnie (ответ на этот вопрос интересовал не только меня), ale także kogoś jeszcze (а также /и/ кое-кого еще), i to, co gorsza (и то, что еще хуже), kogoś, komu za nic w świecie (кого-то, кому ни на что на свете) nie chciałabym zrobić zawodu (не хотела бы сделать/доставить разочарования = подвести; zawód — разочарование). Pytanie było niewinne (вопрос был невинный/безобидный), odpowiedzi mógł udzielić wyłącznie Edek (ответ мог дать исключительно/только Эдек; udzielić — дать, предоставить), i nikt inny (и никто иной), i udzieliłby jej niewątpliwie (и дал бы его несомненно), gdybym zdążyła go zapytać (если бы я успела его спросить). Nie zamierzałam zresztą ukrywać (впрочем, я не собиралась скрывать), w jakim celu pytam (с какой целью я спрашиваю). W ogóle rzecz cała była prosta (вообще-то, все дело было простое), łatwa i niewinna (легкое и невинное), tyle że wymagała drogi bezpośredniej (только что = но требовало непосредственной/прямой дороги = спросить его лично), nie zaś korespondencyjnej czy telefonicznej (не по переписке или по телефону). No i pewnego pośpiechu (ну, и определенной спешки).

Gwałtowna śmierć Edka dotknęła mnie niejako osobiście. Wyjechałam z Warszawy w trzy dni po nim z mocnym postanowieniem zadania mu pewnego pytania. Odpowiedź na to pytanie interesowała nie tylko mnie, ale także kogoś jeszcze, i to, co gorsza, kogoś, komu za nic w świecie nie chciałabym zrobić zawodu. Pytanie było niewinne, odpowiedzi mógł udzielić wyłącznie Edek, i nikt inny, i udzieliłby jej niewątpliwie, gdybym zdążyła go zapytać. Nie zamierzałam zresztą ukrywać, w jakim celu pytam. W ogóle rzecz cała była prosta, łatwa i niewinna, tyle że wymagała drogi bezpośredniej, nie zaś korespondencyjnej czy telefonicznej. No i pewnego pośpiechu.

A teraz nagle wszystko się skomplikowało (а сейчас все внезапно осложнилось) i zrobiło wręcz podejrzane (и сделалось/стало просто подозрительным) …

— Pojąć nie mogę (понять не могу), komu ten Edek tutaj przeszkadzał (кому этот Эдек тут мешал) — powiedziałam z gniewem (спросила я с гневом). — To było cholerne świństwo (это было ужасное свинство), tak go znienacka zadźgać (так внезапно его прирезать = прикончить)! Że też o takich rzeczach nie wie się z góry (что/и как это о таких вещах неизвестно заранее; wiedzieć — знать)!

Alicja wyprostowała się z pękiem pokrzyw w ręku (Алиция выпрямилась с пучком/охапкой крапивы в руках).