Ралля суровая

Даткнуся да цябе і веру і не веру
Што час разлук мінуў што разам мы не ў сне
Ты побач ты са мной і я твая імперыя
            На гора і на шчасце вернае
І ўсё ж здаешся ты такой далёкай мне

Калыша нас нясе ў краіну цудаў слодыч

Але прачнуся я вярнуся з царстваў тых
Маё дыханне ў твар табе нібыта словы
            Нібыта жджэ нас ростань знову
Не варухнешся ты ты ўжо не чуеш іх

Заснула доўеа я лаўлю яе маўчанне

І як ігрок які чытае на касцях
Свой пройгрыш да грудзей тулю яе адчайна
            Бяссільны перад гэтай тайнай
Неспасцігальнай тайнай быцця і небыцця

А потым новы дзень з адсутнасці таемнай

Цудоўней ад святла яе мне верне зноў
І стане дзень працягам ночы неаб'емнай
            Бо з ёю вечна неад'емна
Пяшчота цемнаты як сон найлепшых сноў

Жыццё як спеў п'янкі мільгне мы поўнім чару

О жонка о мой боль мой бог трынаццаць год
Выследжваў бы тваё напеўнае маўчанне
            Ніколі гэтымі вачамі
Не наталяючы ўжо голаду майго

Трынаццаць хмельных год трынаццаць

                                                зім і летаў
Трымцеў бы над табой хімеры цікаваў
Трынаццаць год у страху
                          пяшчотна-горкім гэтым
            Калі ўсе небяспекі свету
Прыдуманыя мной набожна б замаўляў

Як мала для каханкаў тысячы й адной ночы

Трынаццаць год як дзень агонь
                        няшчадны той
Што па шматку папеліць хочаш ці не хочаш
            Кілім наш па якому крочым
Магічны наш кілім самотнасці святой

ПОЛЬ ЭЛЮАР
* * *

з французскай

Мы не па аднаму да мэты пойдзем а па двое
Пазнаючы сябе папарна мы ўвесь свет
                                                пазнаем
І прыйдзе к нам любоў і дзеці нашыя
                                    смяяцца будуць
З легенды чорнае дзе плача адзінокі.

КРЫСЦІНА ДЭ ПІЗАН
БАЛАДА

з французскай

У самоце, і прагну застацца ў самоце,
у самоце пакінуў мянс мой каханы,
у самоце, без друга і ягамосці,
у самоце з адчаем, з журбой нсчуванай,
у самоце ў цярпенні звыш сіл апантаным,
непапраўнай бязвыхаднасцю здратаваная,
у самоце і немілаваная.

У самоце ля вокан, ля брамы ў самоце,

у самоце на дворышчы, ценем затканым,
у самоце, каб горкай слязою зыходзіць,
у самоце у маўчанні і енку скаваным,
у самоце з усім, што наканавана,
быць наложніцай сцен чатырох пакараная,
у самоце і немілаваная.

у самоце заўжды, і паўсюдна ў самоце,

у самоце, куды ні пайду, дзе ні стану,
у самоце, дзе з розумам сэрца ў нязгодзе,
у самоце з маркотаю неўтаймаванай,
у самоце з нічым не загойнаю ранай,
занядбаная ўсімі, нідзе не чаканая,
у самоце і немілаваная.

КРЫСЦІНА ДЭ ПІЗАН
ТАК ГЭТА НЯЛЁГКА

з французскай