Galeotto fu il libro e chi lo scrisse! Quel giorno piti non vi leggemmo avante.” (Italian.) Dante.
(Divina Commedia, Inferno, Canto V.)
E des mi sonyar Nir mi revenar. Al aubo it me car : “Те levu, eru l’kam ; L’umanda universo Noksem te sonyar.” Donk, do tal komand, Oh ma kor solema, Tu prenu pasyenso : Noksem tu vivar.
Josep Carner.
lo kor eterna
Es nos dok morti shar, kur i tat in na venyos Lo filtro vana d’un lust de nomortaleso ? E kur i ne munat d’un orgolyo tan grana, Es nur d’un vana lop lo vinkeros nos sar ?
Dici mi vanagar : nos mortor, mi mortor! Mesme es nos ne skelar, as fir lo bel Akil, Asilke nos skoprat certe sur inte mil, E lo mortifa flesh kolpur plene na front!
Dici mi vanagar : tos departir pre mi Mesme lo novinkibla Alexandro lo dea, Tos yuna sir as mi, e dok zi tos vidir Dol joyo de yuneso a so veni sa mort!
Tos! tos, e mi dok krar un miraklo posibla, Un miraklo ke in mi fola orgolyo nutror, E mi, gre kondanat a ratangi ma prinkas, Me dicar ke po mi primaver eternor.
E dol krepusklo sem nox e matin venor! Ma fola fid vinkor e lo sizos e l’anyos; Sembla al yun mariner miranda l’orizon, Joya avansar ma nav, l’orizon rikular.
Oh Natur, tu me li inte ta verda kaplos, Me li us l’end del mond resti ta yun amant; Dan forse por ma kor, rijekat pe sa frond, Eterne volvi um so as un rub univers!
Jean Cocteau.
francesca da rimini
Ed el a mi : “No existar plu gran dol Qam memi pasat ix in sa mizeryo; Eto mele as kelun spar ta maestro. Mo, pes tu ne montrar un tan gran dezo De koni l’prim radik del amor nosa, Mi te it dicor, no sen parlande plori. Idyes nos sir lektanda po plazel Pri Lancelot, e kom il inamir : Sola nos sir, e sen kela suspek. Dok lo lekto ne fir plulyes miruci Et dete palijir lo vizos nosa ; Mo nur un punto sir ki ne vinkir, Van nos lektir del dulka bok dezat Ki sir bacat pe tan ardoza amant, Etun, ki nun da mi ni plu dusor, Enta tremanda me bacir lo bok. Galehot sir et libro e la skriber! Lekti plu dus yenide nos no pir.”
Dante.
vita nova
Sonetto XV.
Tanto gentile e tanto onesta pare La donna mia, quand’ella altrui saluta, Ch’ogne lingua deven tremando muta, E li occhi non l’ardiscon di guardare.
Ella si va, sentendosi laudare, Benignamente d’umilt& vestuta; E par che sia una cosa venuta Da cielo in terra a miracol mostrare.
Mostrasi si piacente a chi la mira, Che dk per li occhi una dolcezza al core, Ch’ntender non la pu6 chi non la prova.
E par che da la sua labbia si mova Un spirito soave pien d’amore Che va dicendo aH’anima: “sospira!”. (Italian.) Dante.
the rock
(fragment)
The eagle soars in the summit of heaven,
The hunter with his dogs pursues his circuit.
О perpetual revolution of configured stars,
О perpetual recurrence of determined seasons,
О world of spring and autumn, birth and dying!
The endless cycle of idea and action,
Endless invention, endless experiment,
Brings knowledge of motion, but not of stillness;
Knowledge of speech, but not of silence;
Knowledge of words, and ignorance of the Word.
All our knowledge brings us nearer to our ignorance,
All our ignorance brings us nearer to death,
But nearness to death no nearer to God.
Where is the Life we have lost in living ?
Where is the wisdom we have lost in knowledge ?
Where is the knowledge we have lost in information ?
The cycles of heaven in twenty centuries
Bring us farther from God and nearer to the dust.
T. S. Eliot.
mon amour
Mon amour pour avoir figur6 mes desirs
Mis tes lfevres au ciel de tes mots comme un astre
Tes baisers dans la nuit vivante
Et le sillage de tes bras autour de moi
Comme une flamme en signe de conqufite
Mes r6ves sont au monde
Clairs et spirituels.
Et quand tu n’est pas Ik
Je rive que je dors je r6ve que je r6ve.
viv nuva
Sonet XV
Tan gentila parar e tan onesta Ma bel Libin van El ve salutar, Ke tremande va glos devenar muta, E Le miri va okos plu no ozar.
Live El s’en gar, se sentande lodat, D’afableso vestat e d’umileso, E parar si as un kozo venat Da eel on ter po ne montri miraklo.
Tan plaza El aspar a ki Le mirar, K’El dar pel okos un dulkeso al kor, Ke kompreni no par ki no it provar.
E parar ke da la labyos exar As un soplo suava d’amor plena Ki susurar al almo : “tu sospiru 1”
Dante.
lo rok
(fragment)
L’aglo aladar ver lo cimo del cel. Yager e kanyos forfolgar sa veg. Oh del steleyos movo semeterna, Perpa ritorno de sizo do sizo, Mondo de primaver, d’ers, naso e mort! Senenda ciklo d’ideo, d’aktado, Senenda invent, senenda experiment, Ne dar kono de movo, no de kedo; Ne dar kono de parlo, no de silo, Ne dar kono de vortos, no del Vort. Na kono ne menar nur ver ignor, E ne nirar na ignor nur a na mort, Mo nel niro de mort e no nir Deo. Vo lo Viv ke vivande nos perdir ? Vo l’sago ke tru kono nos perdir ? Vo l’kono ke in informo nos perdir ? Den lo ciklos del eel in duis seklos Da Deo dus, nir polvo ne menar.
T. S. Eliot.
ma libin
Ma libin, inde mi figurat ma dezados,
Tat ta labyos nel eel de ta parlo as un astro,
E ta bacos nel viva nox,
E lo solkal in mi del liba brasos tua,
As sur un flam in segno de konkir,
Sar ma sonyos nel mond,