Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

А яшчэ цёц Тонным кветнку жы стары рудаваты кот з падраным вухам. стотай ён бы загадкавай. Кожную зму кот кудысьц знка, а летку з'яляся зно штодня прыходз да цёц Тон -- абедаць. Атрымашы свой сподак малака скрылк кабаск альбо кавалачак аладк са смятанай, кот развальвася на клумбе з ружовым стакроткам драма, блажэнна мружачыся на сонцы. Сыты задаволены, ён нават не зважа на птушынае сямейства, якое жыло побач у яблыневым карчы, дый птушк звяртал на яго уваг не больш, чым, напрыклад, на калоду. У цёц Тонным кветнку сё суснавала мры згодзе. Кал надвор'е было даждлвае, кот спа пад ганкам альбо уладковася павец на дровах. Ад ката я была захапленн сё мкнулася яго пагладзць ды пацскаць, але кот мяне пэна недалюблва абачлва рэцравася на самую высокую яблыню, варта было мне наблзцца. Адчува маю роднаснасць са Змеям, няйнакш!..

Каля павец глыбн кветнка таксама было шмат дзвоса. Там стаяла бляшаная балейка з вадой, чорнай, як смала, ёй врыла сваё, таемнае жыццё. Ля самай паверхн вады грэлся на сонейку сотн маленечкх чарвячко, белых чырванаватых, вельм пужлвых -- варта было кнуць у балейку трэсачку або каменьчык, як уся гэта малеча стрымгало кдалася на дно, вырабляючы цельцам мудрагелстыя петл васьмёрк. Таксама балейцы жыл паважныя апалонк з празрыстым хвосцкам, бурыя слмак-прудавк (прынесеныя з Овельк шкляным слоку) яшчэ нейкя вядзяныя казурк, якх не давалася разгледзець як след, бо яны нкол не знмался на паверхню. Над чорнай вадою таклася жамяра, на вадзе плавал пялёстк, а на кра балейк час ад часу прызямлялся рознакаляровыя матыльк блскучыя стракозы. Тут можна было гадзнам назраць за падводным жыццём, ц гуляць у рыбалку, закдваючы балейку вуды, зробленыя з гнуткх галнак каляровых матузко, або запускаць чонк з бярозавай кары. Гуляць з чонкам мне асаблва падабалася. Аднойчы я злавла кветнку рудога вусатага жука, пасадзла яго чонк адправла падарожжа. Перапужаны жук ашалела кдася па чонку, шукаючы паратунку, але яго са сх бако атачала чорная вада. Гэта было вельм смешна. Нарэшце гэту забаку гледзела цёця Тоня адразу ж яе прыпынла.

-- Дзец, як вам не сорамна? - сказала яна, выцягваючы з бале чонк. -- Глядзце, як ён напалохася. Нельга здзеквацца з жывога!

яна асцярожна пасадзла жука на куст пвонй.

Мяне гэта здзвла. Мама не вучыла мяне шанаваць казурак. Да жывёльнага свету яна была абыякавая. Яна да людзей ставлася з прахалодцай. да мяне таксама. Увесь свой жыццёвы запас любов яна змарнавала на Змея, не пакнушы для мяне амаль нчога. Цёця Тоня, наадварот, проста прамянела любою, якой хапала для Цмк, для мяне, для сяго жывога на зямл. Не любла яна тольк збеглага дзядзьку Ягена, але тое было зразумела. Баязлца-здраднка нхто не любць.

Дом цёц Тон бы невялк давол тыповы - сенцы, кухня два пакойчык, але для мяне ён бы самым утульным у свеце. Тут пахла цёплым дрэвам, свежай выпечкай чымсьц салодкм - ц то карамеллю, ц то сушаным яблыкам. На сценах был жотыя шпалеры, на вокнах памяранцавыя франк, а маснцы был колеру мёду, таму здавалася, што пако напонены яркм сонечным святлом нават пахмурныя, даждлвыя дн. яшчэ тут панавал дэальныя чысцня парадак. Мая мама валодала найрэдкм талентам ствараць хаос вакол сябе. Яна магла кнуць швэдар на кухоны стол, а панчох на падваконне, яе зборы на працу часцяком абарочвался стэрыкай, б яна не магла адшукаць то расчоску, то туш для веек. У цёц Тон кожная рэч была на свам месцы, доме не было ан смяцнк. Мяне гэта захапляла, я таемна марыла, што кал вырасту, таксама буду мець так дом - утульны, поны водара сонечнага святла адшараваны аж да рыпення.

У гэтым доме мелася адзнае месца, якое я не любла. Гарышча.

На гарышча вял дыхтоныя драляныя драбны з шырокм прыступкам парэнчам, збрацца па х было зусм няцяжка, нават для Цмк. Ён бы давол зграбны, але некаторыя рэчы яму не давался, альбо давался з цяжкасцю. Лазць па дрэвах ён так не навучыся, скакаць па камянях цераз рачук таксама...