Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

Я здагадвалася, што гутарка будзе малапрыемная, але гэтым разам я не дазволю сябе справакаваць. Няхай нават не спадзяецца. Пасля занятка я сказала Цмку, каб ён мяне не чака - занята я сёння. Мы развтался, я адразу накравалася да кабнета гсторы. Чым хутчэй скончыцца гэтая размова, тым лепш. Ля дзвярэй кабнета я спынлася, зрабла глыбок дых затрымашы дыханне, як перад нырцаваннем у халодную ваду, увайшла. Упр сядзе за настанцкм сталом штосьц крэмза асадкаю сшытку. Убачышы мяне, ён засмхася жэстам прапанава мне сесц за парту насупраць яго. Я апусцлася на крэсла паклала сабе на кален сваю школьную сумку - гэткая смвалчная агароджа памж м мной. Так было спакайней. Я чакала, але Упр не спяшася распачынаць гутарку. Ён сядзе, абапершыся локцям аб стол сашчапшы пальцы рук, як мне здавалася, разгляда мяне з засяроджанай цканасцю. Позрк яго алавяных вачэй бы ранчным, але не варожым. Увогуле выгляд ён ме давол добразычлвы.

-- Таса, мне мпануе ваша пасянарнасць, -- сказа ён нарэшце. - Бачна, што вы неабыякавая да 'праклятых' пытання гсторы, гэтая тэма вас захапляе. Ухваляю. Але, на вялк жаль, вы апынулся палоне мфа. Так, так. мфы гэтыя зусм не бясшкодныя. х з задавальненнем выкарыстоваюць несумленныя людз, каб завалодаць сэрцам такх юных пасянарыя, як вы, Таса. Яны штурхаюць вас на барыкады пад кул шрот, а сам хаваюцца за вашым спнам збагачаюцца за ваш рахунак, будуюць сабе палацы на вашай крыв!..

Далей я не слухала. Упр плявузга сабе, а я безуважлва квала галавой, засяродзшы позрк на ягоных вушах. Вушы яго ад прыроды был трох адтапырыныя, а праз гладка прылзаныя валасы яны здавался непрапарцыянальна вялзным. Я явла, што вушы ператвараюцца крылы кажана, Упр пачынае энергчна м махаць, адрываецца ад падлог вылятае фортку. Мяне адразу стала прабваць на рогат, я прыкусла губу, каб не заржаць.

-- Ну вось, вы жо усмхаецеся, цудона! Уцешна, што нас з вам складваюцца даверлвыя адносны, -- сказа Упр. - Ведаеце, я вас разумею. Мне вядома вашае сталенне ла спадара Намыснка, як працава тут да мяне. Ён зрабся для вас атарытэтам, што не дзна. Спадар Намыснк пасянарый, як вы. Але ён таксама ахвяра мфа. Нажаль. А разбурэнне мфа - справа складаная, часам нядзячная. Я ведаю, пра што кажу, я прысвяц гэтаму не адзн год свайго жыцця. Хвлначку...

Ён пакла на стол чамаданчык, расшпл пача выкладваць перада мной кнжк шыконых глянцавых пераплётах. На вокладках значылася ягонае мя. Я ажывлася.

-- Вы кнг пшаце? - спытала я з цканасцю.

Упр стрымана смхнуся.

-- Гэта хутчэй хоб, я педагог, а не белетрыст. Можаце азнаёмцца, кал жадаеце. Усё надрукавана выдавецтвам 'Ступнк Пархом' у Санкт-Пецярбургу. Выдаць кнгу нас на радзме, нажаль, праблематычна, прыходзцца звяртацца да суседзя. Тут я, у некаторым сэнсе, дысдэнт.

Я з нтарэсам разглядвала кнг. Назвы гучал экстравагантна: 'Хазарыя князь Уладзмр: крывавая павуцна каганату', 'Лжэдзмтрый. Сакрэтны праект англасакса', 'Карнк-1863. Карныя экспедыцы 'кнжальшчыка' Внцэнта-Канстанцна "Кастуся" Калноскага на тэрыторыях Заходняй Рус. Атарскае расследванне', 'БНР золата масона. Хто фнансава 'народную рэспублку?', 'У кпцюрах лцвнзму: ратуйце нашы душы!' Аднак разл мяне не загалок, а сам факт: спадар Каяловч пша кнг мае друкаваныя выданн, многа выдання, надрукаваных не якой-небудзь шарашкнай канторцы, а ажно Пцеры. А ён круты мужык, аказваецца!

-- Я таксама пшу, -- прамовла я, аб чым адразу ж пашкадавала, зразумешы, што ляпнула лшняе.

-- Што ж, пахвальна, -- сказа Упр. -- Вы дзесьц друкуецеся?

-- Не, -- адказала я.

Я схлусла. У мяне мелася маленечкая публкацыя местачковай газецне, але я чамусьц пасаромелася гэтым прызнацца.

-- Але, напэна, у вас ёсць нейкае портфолё? Лтаратурныя нарыхток, фрагменты тэкста, ц нават гатовыя творы? - дапытвася ён.

Упр канчаткова зб мяне з панталыку. Я не магла дамецца, здзекуецца ён з мяне ц гаворыць сур'ёзна.

-- Ну... нешта ёсць, -- прагаварыла я няпэнена.

Я мела на вазе кароценькя апавяданн, якя я размяшчала свам нтэрнэт-блогу. Галоным чынам гэта был бессюжэтныя плын свядомасц (я лчыла, што пшу стыл Лотрэамона), але мелася там пара-тройка апавядання, у якх прысутнчала нейкае падабенства нтрыг сюжэту. Кал б гэтыя опусы выдал афцыйна, я б памерла шчаслвая, але штосьц мне падказвала, што наша "Овельская прада" нзавошта х не надрукуе.

-- Я б з задавальненнем азнаёмся, -- заяв Упр.

Я не паверыла свам вушам.

-- Прада? - спытала я ашаломлена

Ён кну.

-- Таса, я втаю сяляк падтрымлваю нцыятыву маладых атара. У рэдакцы 'Ступнк Пархом' таксама зацкалены тым, каб адкрываць новыя мёны лтаратуры. Яны займаюцца не тольк навукова-папулярным выданням, але друкуюць таксама мастацкую лтаратуру, прозу, паэзю. Галоны рэдактар -- мой добры знаёмы, я рады буду паспрыяць вашаму лтаратурнаму дэбюту. Кал, вядома, вашыя творы падыдуць м па фармаце.

-- Яны электронным выглядзе, -- сказала я.

-- Цудона. Можаце даслаць х на маю паштовую скрыню, адрас я дам. Ведаеце, я сам зацкалены з гэтым праекце. Таленавты вучн - гонар для настанка!