Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

-- Ай, Цм, не трэба. Ну х на фг, -- сказала, адцягваючы яго ад атазака. Хто ведае, што хаваецца там унутры.

-- Тай, а хадзем на лодачную, -- прапанава Цмка.

-- Куды?

-- Ну, лодачная станцыя, ведаеш? Зачыненая, але туды можна вайсц. Пайшл, там файна. У горадзе сё рона рабць няма чаго. Адны цхары кругом, не прапхнуцца.

Я задумалася. Лодачная? А чаму б не.

-- Добра. Тольк, Цм, давай спачатку прадуктовую зойдзем. Я сёння не ела нчога.

-- Давай. Грошы ё?

-- Трох ё.

Каб трапць на лодачную станцыю, нам давялося апусццца снег на карачк падпазц пад высок ганак. Прызняшыся, Цмка нацсну далоням на дошку, яна лёгка адсунулася бок. Ён залез туды першы прасунушы руку праз адтулну падлозе, сказа:

-- Цяпер ты. Велкам!

Выпрасташыся, я з цкавасцю аглядала гэты сакрэтны хлапечы клуб - струхлелыя перакуленыя лавы, галава Ленна на зламаным сейфе, кумачовыя сцяжк, транспаранты. Сцены падлога был пакрыты тонкм слоем намараз, вокны - тыя, якх яшчэ заставался шыбы - зарасл марозным зорам.

-- А тут прада файна, -- сказала я. -- Як на лецшчы змку.

Мы кнул на падлогу некальк транспаранта расклал на х ссабойку, якую купл крамцы - лтровую бутэльку колы, печыва, багет, накроеную вяндлну сыр у пластыку. Пкнк атрымася далы - я раптам адчула проста вочы голад мяла так, што за вушам трашчала.

-- Эх, яшчэ б кавы сюды гарачай, -- прагаварыла я, надкусваючы печыва запваючы яго колай.

-- Так, кава была б не лшняя, -- пагадзся Цмка. -- Наступным разам тэрмас прынясём.

-- Цм, а ц будзе ён, гэты 'наступны раз'? Тут нежыць на атазаках. Канец свету. Культысты захапл пошту, тэлефон тэлеграф. масты.

Я не думала жартаваць, але Цмка спрыня гэта, як адмысловы чорны гумар.

-- Угу. зомб лезуць цераз тын. Цераз агароды, -- прамов ён маркотна састро такую трагчную гмору, што я пачала рагатаць.

-- Зомб! Зомб-зомб, -- я шпурнула яго абгорткай ад печыва. -- Цур, не я.

-- Заблытался гарбузы, нарабл шкоды.

-- Ай, ды ну цябе!

-- Уявла карцнку?

-- Цмка, хопць ржаць! А то пакусаю.

Я кнулася яму на шыю жарталва кусла яго за нжнуюю губу.

-- Тай, задушыш, -- смяяся ён.

-- Анягож!

Я прыцснулася свам вуснам да ягоных. Пацалунак атрымася дажэйшы, чым звычайна. Нарэшце я адхллася, пераводзячы дыханне.

-- Тая... - прамов ён вельм цха.

-- дз да мяне, -- сказала я.

Усё атрымалася неяк спантанна. Я проста абняла яго пацягнула на падлогу, на кумачовыя транспаранты.

-- Расшпл мне палто, -- папрасла я.

-- А не змерзнеш?

-- Мне не холадна.

-- Чакай... - ён скну з сябе куртку, падкла яе мне пад галаву. - Так зручна?

-- Нармальна.

Прыплюшчышы вочы, я ляжала на падлозе, пакуль ён распрана мяне, як ляльку.

-- Цяпер байку, -- я зняла рук над галавой, ён зня з мяне байку цшотку. Потым ён расшпл "маланку" на мах джынсах сцягну х да берца. Скура мая пакрылася пупырышкам, унзе жывата сё сцснулася. Ён схлся нада мной пача цалаваць мяне вусны. Потым ён прыцснуся да мяне см целам, а я абняла яго раскрыла сцёгны, прымаючы яго.

Пасля мы ляжал, абняшыся, пад Цмкавай курткай. На лодачнай станцы было змна, наша дыханне ператваралася аблачынк пары, але холаду я не адчувала. Я так не зразумела толкам, спадабалася мне ц не. Болю не было, але асаблвай асалоды таксама. Хаця, для першага разу можа няблага. Ай, усё рона. Мы проста был разам, гэта галонае.

-- Прышпльная фенечка, -- сказа ён, дакранушыся да кудменю, як все мяне на шы.

-- Гэта мне падарыл.

-- хто, кал не сакрэт?

-- Сваячка мая. Цётка, -- схлусла я. Ну сапрады, не скажаш жа -ведзьма з Кунцак.

-- Хвацкя цябе сваяк, -- сказа ён, усмхаючыся.

-- А то ж!

За вокнам жо пачынала шарэць, на лодачнай станцы зраблася зусм цёмна. Я адчула, што мяне мерзнуць ног. Я зашплла джынсы сешы на падлозе, пацягнулася за байкай цшоткай. Цмка ляжа, падклашы руку пад галаву, глядзе, як я апранаюся.

-- Дарма ты фарбуеш валасы, -- сказа ён.

-- Больш не буду, -- паабяцала я. - А ты не куры.

-- Дамовлся.

Падняшыся на ног, я зялася за край палто, якое было кнута на падлогу замест посцлк, пацягнула.

-- Цм, палцечка аддай. Ц ты тут заначаваць сабрася?

Перад адыходам мы трох прыбрался - тут усётк сакрэтны клуб, а не бамжатнк. Усёй ссабойк мы так не аслл рэштк ежы рассовал па пакетах. Затым мы прыбрал з падлог кумачовыя транспаранты акуратна паскладвал х каля сейфа з галавой Ленна. Гэта ж трэба, падумалася мне, нехта старася, выводз лозунг пад трафарэт нават не здагадвася, дзеля чаго х у рэшце рэшт выкарыстаюць... Потым мы сышл - тым жа манерам, праз падлогу, не забышыся старанна прыштукаваць маснцу на месца.

Выбрашыся з-пад ганка, я з асцярогай агледзелася па баках - ц не спазлся да станцы натопы нежыц з алавяным вачам? Ды не, усё спакойна. Нават занадта спакойна, н гуку, н руху. Мароз памацне, у небе цьме зеленаваты вечаровы золак, зямлю ахнал шклянстыя змныя прыцемк.

-- Хутка Апакалпсс. Чуеш узрушэнне кантынууму? - прамовла я такм тонам, быццам гутарка шла пра надвор'е.

-- метэарытныя ападк, -- падхап Цмка. - Тай, ну фантазя цябе. Ты, кажуць, кнжк пшаш?

Я махнула рукой.

-- Ды не, лухта. Так, гарфаманю пацху.