«Как ты зовешься,воин могучий? —молвила Хримгерд. —Князь тебе верит,если велел онстоять на носу*»."Hvé þik heitir,halr inn ámáttki,hvé þik kalla konir?Fylkir þér trúir,er þik í fögrum lætrbeits stafni búa."
Атли сказал:
Atli kvað:
15«Атли мне имя,дрожи, ужасайся*,чудищ гублю я;часто с ладьитопил я в моревсадниц ночных*."Atli heiti ek,atall skal ek þér vera,mjök em ek gífrum gramastr;úrgan stafnhefi ek oft búitok kvalðar kveldriður.16Кто ты, ведьма,жадная к трупам?Отца назови мне!В землю ступай,и пусть из тебядерево вырастет!»Hvé þú heitir,hála nágráðug?Nefndu þinn, fála, föður;níu röstumer þú skyldi neðar veraok œxi þér á baðmi barr."
Хримгерд сказала:
Hrímgerðr kvað:
17«Хримгерд зовусь я,Хати, отец мой,великан был могучий;женщин немалоиз дома похитил;Хельги убил его»."Hrímgerðr heiti ek,Hati hét minn faðir,þann vissa ek ámáttkastan jötun;margar brúðirhann lét frá búi teknar,unz hann Helgi hjó."
19«Ты, Атли, ошибся,во сне ты грезишь!То мать запиралаладьи во фьорде,я ж отпрысков Хлёдверав море топила."Duliðr ertu nú, Atli,draums kveð ek þér vera,síga lætr þú brýnn fyr bráar;móðir mínlá fyrir mildings skipum;ek drekkða Hlövarðs sonum í hafi.20Теперь не заржешь,холощеный Атли,коль хвост задеру я!Не в зад ли ушлотвое сердце, Атли,хоть голосом конь ты!»Gneggja myndir þú, Atli,ef þú geldr né værir,brettir sinn Hrímgerðr hala;aftarla hjarta,hygg ek, at þitt, Atli sé,þótt hafir reina rödd."
Атли сказал:
Atli kvað:
21«Испытай на себе —каков жеребец я:сойду на берег,тебя растерзаю!Стоит мне захотеть —и хвост ты опустишь!»"Reini mun ek þér þykkjaef þú reyna knátt,ok stíga ek á land af legi,öll muntu lemjask,ef mér er alhugat,ok sveigja þinn, Hrímgerðr, hala."
Хримгерд сказала:
Hrímgerðr kvað:
22«Сойди же на берег,в силе уверенный, —жди меня в Варинсвик!Ребра я выпрямлювоину храброму,коль мне попадешься!»"Atli, gakk þú á land,ef afli treystisk,ok hittumk í vík Varins,rifja réttier þú munt, rekkr, fáa,ef þú mér í krummur kemr."
Атли сказал:
Atli kvað:
23«Нет, не сойду:уснула дружина,вождя стерегу я;не стану дивиться,под килем ладьиведьму увидев»."Munk-a ek ganga,áðr gumnar vakna,ok halda of vísa vörð;er-a mér örvænt,nær óru kemrskass upp und skipi."