Το Μεγάλο Κυνήγι

Η Μουαραίν ένιωθε τη Ληάνε να στέκεται στο πλάι, σιωπηλή, όπως πάντα ενώπιον της Άμερλιν. Μα κοιτάζοντας, κι ακούγοντας. «Είμαι έκπληκτη, Μητέρα», είπε με προσοχή. «Δεν είναι οι καιροί για να μείνει η Μοργκέις χωρίς τη συμβουλή των Άες Σεντάι». Η Μοργκέις ήταν ένας από τους λίγους ηγέτες που παραδέχονταν ανοιχτά ότι είχαν Άες Σεντάι σύμβουλο· σχεδόν όλοι είχαν από μία, όμως ελάχιστοι το παραδέχονταν.

«Η Ελάιντα επέμεινε, Κόρη, και είτε είναι Βασίλισσα, είτε όχι, μάλλον η δύναμη της Θέλησης της Μοργκέις είναι κατώτερη της Ελάιντα. Όπως και να ’ναι, ίσως αυτή τη φορά δεν το ήθελε. Η Ηλαίην έχει δυνατότητες. Πιο πολλές απ’ όσο έχω δει ποτέ μου. Ήδη δείχνει σημάδια προόδου. Οι Κόκκινες αδελφές καμαρώνουν γι’ αυτό σαν φουσκόψαρα. Δεν νομίζω ότι η κοπέλα τείνει προς τις δικές τους ιδέες, αλλά είναι μικρή ακόμα και κανείς δεν ξέρει. Ακόμα κι αν δεν καταφέρουν να την προσελκύσουν, αυτό δεν θα παίξει μεγάλο ρόλο. Η Ηλαίην θα μπορούσε να γίνει η πιο ισχυρή Άες Σεντάι εδώ και χίλια χρόνια, και τη βρήκε το Κόκκινο Άτζα. Κέρδισαν αρκετό κύρος στην Αίθουσα, εξαιτίας της κοπέλας».

«Έχω δυο νεαρές γυναίκες μαζί μου στο Φαλ Ντάρα, Μητέρα», είπε η Μουαραίν. «Και οι δύο είναι από τους Δύο Ποταμούς, όπου το αίμα της Μανέθερεν είναι ακόμα δυνατό, παρ’ όλο που δεν θυμούνται ότι υπήρχε κάποτε χώρα που ονομαζόταν Μανέθερεν. Το αρχαίο αίμα τραγουδά, Μητέρα, και τραγουδά δυνατά στους Δύο Ποταμούς. Η Εγκουέν, ένα χωριατοκόριτσο, είναι, το λιγότερο, εξίσου δυνατή με την Ηλαίην, Έχω δει την Κόρη-Διάδοχο και ξέρω. Όσο για την άλλη, η Νυνάβε ήταν η Σοφία του χωριού της, αλλά κι αυτή είναι ακόμα κοριτσόπουλο σχεδόν. Κάτι λέει γι’ αυτήν το ότι οι γυναίκες του χωριού της τη διάλεξαν για Σοφία στα χρόνια της. Όταν μάθει να ελέγχει συνειδητά αυτά που κάνει τώρα χωρίς να ξέρει, θα είναι πιο δυνατή από κάθε άλλη στην Ταρ Βάλον. Με την εκπαίδευση θα λάμψει σαν πυρά, πλάι στα κεριά που είναι η Ηλαίην και η Εγκουέν. Κι εδώ δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να διαλέξουν αυτές οι δύο τις Κόκκινες. Με τους άνδρες διασκεδάζουν, αγανακτούν, αλλά τους συμπαθούν. Εύκολα θα ανατρέψουν την όποια επιρροή κερδίσει το Κόκκινο Άτζα στο Λευκό Πύργο, βρίσκοντας την Ηλαίην».

Η Άμερλιν ένευσε, σαν να ήταν όλα αυτά αμελητέα. Τα φρύδια της Μουαραίν υψώθηκαν από την έκπληξη, πριν συγκρατηθεί και γαληνέψει την έκφραση της. Ήταν τα δύο θέματα που προκαλούσαν τη μεγαλύτερη αγωνία στην Αίθουσα του Πύργου, το ότι κάθε χρόνο φαινόταν να βρίσκουν όλο και λιγότερες κοπέλες που να μπορούν να διαβιβάσουν τη Μία Δύναμη, και το ότι έβρισκαν όλο και λιγότερες που να είναι πραγματικά ισχυρές. Χειρότερο από το φόβο εκείνων που κατηγορούσαν τις Άες Σεντάι για το Τσάκισμα του Κόσμου, χειρότερο από το μίσος των Τέκνων του Φωτός, χειρότερο ακόμα κι από τα σχέδια των Σκοτεινόφιλων, ήταν το κατρακύλισμα των αριθμών των Άες Σεντάι και η κάμψη των ικανοτήτων τους. Οι διάδρομοι του Λευκού Πύργου ήταν έρημοι, εκεί που παλιά περνούσαν πλήθη, και αυτό που παλιά μπορούσε άνετα να γίνει με τη Μία Δύναμη, τώρα γινόταν μόνο με δυσκολία, ή και καθόλου.

«Η Ελάιντα έχει κι άλλο λόγο που έρχεται στην Ταρ Βάλον, Κόρη. Έστειλε το ίδιο μήνυμα με έξι διαφορετικά περιστέρια, για να είναι σίγουρη ότι θα το λάβω —και που αλλού στην Ταρ Βάλον έστειλε περιστέρια, μόνο να υποθέσω μπορώ— και ύστερα ήρθε και η ίδια. Είπε στην Αίθουσα του Πύργου ότι ασχολείσαι μ’ έναν νεαρό, που είναι τα’βίρεν, κι επικίνδυνος. Ο νεαρός έμενε σ’ ένα πανδοχείο στο Κάεμλυν, είπε η Ελάιντα, αλλά, όταν το ανακάλυψε, βρήκε ότι τον είχες φυγαδεύσει».

«Οι άνθρωποι εκείνου του πανδοχείου μας υπηρέτησαν πιστά, Μητέρα. Αν τους πείραξε...» Η Μουαραίν δεν μπόρεσε να κρύψει την τραχύτητα της φωνής της, κι άκουσε τη Ληάνε να σαλεύει πίσω της. Κανείς δεν μιλούσε στην Έδρα της Άμερλιν μ’ αυτόν τον τόνο· ούτε ακόμα και βασιλιάς από το θρόνο του.

«Θα ’πρεπε να ξέρεις, Κόρη», είπε ξερά η Άμερλιν, «ότι η Ελάιντα δεν πειράζει κανέναν, παρά μόνο όσους θεωρεί επικίνδυνους Σκοτεινόφιλους, ή εκείνους τους ανόητους άνδρες, που προσπαθούν να διαβιβάσουν τη Μία Δύναμη. Ή εκείνους που απειλούν την Ταρ Βάλον. Στο δικό της βλέμμα, όσοι δεν είναι Άες Σεντάι είναι σαν πιόνια σε άβακα για παιχνίδι λίθων. Ευτυχώς γι’ αυτόν, ο πανδοχέας, κάποιος Αφέντης Γκιλ, αν θυμάμαι, μοιάζει να έχει μεγάλη ιδέα για τις Άες Σεντάι, κι έτσι απάντησε ικανοποιητικά στις ερωτήσεις της. Μάλιστα η Ελάιντα είπε καλά λόγια γι’ αυτόν. Όμως μίλησε περισσότερο για τον νεαρό που πήρες μαζί σου. Πιο επικίνδυνος από κάθε άλλον άνδρα μετά τον Άρτουρ τον Γερακόφτερο, είπε. Έχει μερικές φορές την Πρόβλεψη, ξέρεις, και τα λόγια της έχουν μεγάλη βαρύτητα στην Αίθουσα».

Για χάρη της Ληάνε, η Μουαραίν έκανε τη φωνή της όσο πιο ταπεινή μπορούσε. Δεν ήταν και πολύ ταπεινή, αλλά δεν μπορούσε να την κάνει καλύτερη. «Έχω τρεις νεαρούς μαζί μου, Μητέρα, όμως κανείς τους δεν είναι βασιλιάς, και πολύ αμφιβάλλω αν κάποιος απ’ αυτούς ονειρεύεται να ενώσει όλο τον κόσμο υπό έναν ηγέτη. Κανείς δεν έχει ονειρευτεί το όνειρο του Άρτουρ του Γερακόφτερου μετά τον Εκατονταετή Πόλεμο»,