Το Μεγάλο Κυνήγι

 Τον άφησα σκοπίμως να νομίζει ότι δεν νοιάζομαι πια γι’ αυτόν, ότι, όσον αφορά εμένα, είναι ελεύθερος να πάει όπου του κάνει κέφι». Σήκωσε τα χέρια, καθώς η Άμερλιν άνοιγε το στόμα. «Ήταν αναγκαίο, Σιουάν. Ο Ραντ αλ’Θορ μεγάλωσε στους Δύο Ποταμούς, όπου το πεισματάρικο αίμα της Μανέθερεν κυλά στις φλέβες ολωνών, και το δικό του αίμα, σε σύγκριση με της Μανέθερεν, είναι σαν βράχος πλάι σε πηλό. Πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε με λεπτότητα, αλλιώς θα πάρει οποιονδήποτε άλλο δρόμο εκτός απ’ αυτόν που θέλουμε».

«Τότε ας του φερθούμε σαν να ’ταν νεογέννητο μωρό. Θα τον τυλίξουμε σε φασκιές και θα παίξουμε με τα ποδαράκια του, αν νομίζεις ότι έτσι πρέπει. Αλλά για τους άμεσους σκοπούς μας;»

«Οι δύο φίλοι του, ο Μάτριμ Κώθον και ο Πέριν Αϋμπάρα, είναι έτοιμοι να δουν τον κόσμο και να ξαναχαθούν στην ανωνυμία των Δύο Ποταμών. Αν μπορούν να ξαναχαθούν· είναι κι αυτοί τα’βίρεν, αν και όχι δυνατοί σαν αυτόν. Θα τους καταφέρω να πάνε το Κέρας του Βαλίρ στο Ίλιαν». Κοντοστάθηκε, έσμιξε τα φρύδια. «Υπάρχει ένα... πρόβλημα με τον Ματ. Κουβαλάει μαζί του ένα εγχειρίδιο από τη Σαντάρ Λογκόθ».

«Από τη Σαντάρ Λογκόθ! Φως μου, τι ήθελες και τους άφησες να πλησιάσουν αυτό το μέρος. Κι η τελευταία πέτρα του είναι μολυσμένη. Ούτε ένα πετραδάκι δεν είναι ασφαλές να πάρεις έξω. Το Φως να μας βοηθήσει, αν ο Μόρντεθ άγγιξε το αγόρι...» Η Άμερλιν ακουγόταν σαν να πνιγόταν. «Αν είχε συμβεί αυτό, τότε όλος ο κόσμος θα ’ταν καταδικασμένος».

«Μα δεν συνέβη, Σιουάν. Κάνουμε ό,τι πρέπει από ανάγκη, και αυτό ήταν αναγκαίο. Έκανα αρκετά για να μην μολύνει ο Ματ άλλους, όμως είχε το εγχειρίδιο πολύ καιρό πριν το μάθω. Ο σύνδεσμος υπάρχει ακόμα. Σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να τον πάρω στην Ταρ Βάλον για να τον γιατρέψω, αλλά με τόσες αδελφές παρούσες, ίσως μπορούμε να το κάνουμε εδώ. Αρκεί να υπάρχουν μερικές για οποίες ξέρεις σίγουρα ότι δεν Θα αρχίσουν να βλέπουν Σκοτεινόφιλους εκεί που δεν υπάρχουν. Εγώ κι εσύ και δυο άλλες θα είμαστε αρκετές, με τη χρήση του ανγκριάλ μου».

«Κατ’ αρχάς, η Ληάνε μας κάνει, και μπορώ να βρω άλλη μία». Ξαφνικά η Άμερλιν χαμογέλασε πικρόχολα. «Η Αίθουσα θέλει πίσω αυτό το ανγκριάλ, Μουαραίν. Δεν έχουν απομείνει πολλά, και τώρα θεωρείσαι... αναξιόπιστη».

Η Μουαραίν χαμογέλασε, μα το χαμόγελο δεν φώτισε τα μάπα της. «Μέχρι να τελειώσω, Θα έχουν να σκέφτονται πολύ χειρότερα για μένα. Ο Ματ θα πηδήξει από τη χαρά του για την ευκαιρία να πάρει τέτοιο μεγάλο ρόλο στο θρύλο του Κέρατος, και δεν θα είναι δύσκολο να πειστεί και ο Πέριν. Χρειάζεται κάτι για να ξεχάσει τα βάσανά του. Ο Ραντ ξέρει τι είναι —ένα μέρος, τουλάχιστον· κάποια πράγματα— και το φοβάται, φυσικά. Θέλει να πάει κάπου μόνος του, σε μέρος που δεν θα βλάψει κανέναν. Λέει ότι ποτέ δεν θα ξαναχειριστεί τη Μία Δύναμη, αλλά φοβάται ότι δεν μπορεί να το σταματήσει».

«Δίκιο έχει. Πιο εύκολο είναι να κόψεις το νερό».

«Ακριβώς. Και θέλει να ελευθερωθεί από τις Άες Σεντάι». Η Μουαραίν μειδίασε χωρίς ιδιαίτερη χαρά. «Αν του προσφερόταν η ευκαιρία να αφήσει τις Άες Σεντάι και να μείνει μαζί με τους φίλους του λίγο ακόμα, θα πρέπει να ενθουσιαστεί όσο κι ο Ματ».

«Μα πώς θα αφήσει τις Άες Σεντάι; Αφού θα πρέπει να ταξιδέψεις μαζί του. Δεν μπορούμε να τον χάσουμε τώρα, Μουαραίν».

«Λεν μπορώ να ταξιδέψω μαζί του». Είναι μακρύς ο δρόμος από το Φαλ Ντάρα ως το Ίλιαν, μα ήδη έχει κάνει ένα ταξίδι σχεδόν εξίσου μεγάλο. «Πρέπει, για ένα διάστημα, να του βγάλουμε το λουρί. Δεν γίνεται αλλιώς. Έβαλα να κάψουν τα παλιά τους ρούχα. Υπήρξαν πολλές ευκαιρίες για να πέσει σε λάθος χέρια μια κλωστή απ’ αυτά που φορούσαν. Θα τους εξαγνίσω πριν φύγουν· δεν θα καταλάβουν καν τι έκανα. Δεν θα υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να τους ακολουθήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο, και η μόνη άλλη απειλή τέτοιου είδους είναι κλειδωμένη εδώ στο μπουντρούμι». Η Άμερλιν, η οποία είχε αρχίσει να νεύει επιδοκιμαστικά, τώρα την κοίταξε ερωτηματικά, αλλά η Μουαραίν δεν σταμάτησε. Θα ταξιδέψουν μ’ όσο περισσότερη ασφάλεια μπορέσω να τους προσφέρω, Σιουάν. Και όταν τι Ραντ με χρειαστεί στο Ίλιαν, θα είμαι εκεί, και Θα φροντίσω ο ζότας να παρουσιάσει το Κέρας στο Συμβούλιο των Εννέα και στη Συνέλευση. Στο Ίλιαν θα φροντίσω τα πάντα. Σιουάν, οι Ιλιανοί θα ακολουθούσαν τον Δράκοντα, ακόμα και τον ίδιο τον Μπα’άλζαμον, αν ερχόταν κρατώντας το Κέρας του Βαλίρ, το ίδιο και οι περισσότεροι απ’ αυτούς που θα μαζευτούν εκεί για το Κυνήγι. Ο αληθινός Ξαναγεννημένος Δράκοντας δεν θα χρειαστεί να συγκεντρώσει οπαδούς πριν στραφούν εναντίον του τα έθνη. Θα ξεκινήσει μ’ ένα έθνος στο πλευρό του και ένα στρατό πίσω του».

Η Άμερλιν έπεσε πίσω στη ράχη της καρέκλας της, αλλά αμέσως έσκυψε μπροστά. Έμοιαζε παγιδευμένη ανάμεσα στην κούραση και την ελπίδα. «Μα θα το διακηρύξει; Αν φοβάται... Το Φως ξέρει ότι καλώς φοβάται, Μουαραίν, αλλά οι άνδρες που αυτοανακηρύσσονται Δράκοντες θέλουν τη δύναμη. Αν δεν το κάνει...»