Токол

– Мен сенсиз жашай албайм Жамийла, алар мени бала дешет, балалык кылып жатат, бул сй эмес деп мени тоготушпайт, ошондуктан аларга сй кандай кчт болоорун далилдейм, – деп кетип жатып сйлп бара жатты.

– Бекер кылып жаткан жокпузбу?

– Эч качан, акыры тшншт.

– Корком Турат, таптакыр терс айланышсачы?

– Андай болбойт, крс го, алардын менден башка алардын эч кимиси жок, баш ийбеске аргалары да калбайт, – Турат ишенимд сйлд.

– Ата-энеди отойсуз абалга калтырып коебуз го?

– Жок жаным, алар тшншсн, экбздн бири-бирибизсиз жашай албасыбызды, – Агыча алар кч аралап йн жакындап калышты.

– Акырын басчы Турат, кйгп кеттим.

– Мына жетип калдык, – Турат ачык турган дарбазадан кирип барып йдг бака-шаканы угуп токтой калды, ал жала гана Жамийланы ойлой берип атасынын туулган кнн унутуп коюптур, жылда ушул кн Сагынбек жакшы санаалаш эки-ч гана достору менен чогуу белгилемей адаты бар, Турат ичинен кым деп алды: “Э сонун болду, дал ушулардын кзнч алып кирем, унчуга албай калышат”, – деп ойлонду да Жамийланын колунан бекем кармап алып бака-шака тшкн блмнн эшигин ачты, баары босогону карап н катпай тунжурап калышканда:

– Ата, туулган кнз менен, ушул кн сизге атайын келин алып келдим! – дегенде Сагынбек аялын карады, Турдукандын бузула ордунан тура калды:

– Турат, бул эмне кылганы?!

– Келин алып келдим апа.

– Чыккыла эшикке! – дегенде Жамийла артка карай тартынды эле Турат кое бербей туруп алды:

– Турдукан, Сагынбек уулуар азамат тура, андан кр башына жоолук салгыла, – деди Шайлоонун аялы Ырыс тура калып, – Келин дагы жакшылык болот, жалгыз бала йлнп жатса муну туура эмес.

– Туура-туура Саке, жакшылыкты артка кайтарган болбойт, башыарга баш кошулду, – деди Шайлоо, баары жаалап ийгенде Турдукан ичкери кирип жоолук алып чыкты, болгондо дагы жуулган эски алып чыкты, анткени отургандардан уялды:

– Даярдыгым жок эле, келе гой эми бул да болсо сала турайын, та атса дкндн ала коебуз, – деп Жамийлага салып жатып эч ким байкабагыдай кылып ууртунан чымчый, – Сени мен уулумдан алыс жр дебедим беле?! – деди да артына кайрылды, – Эми жгнп кой кызым, сен эми бизге келин болду, – деп клгн болду, анын жзнн кубанбаганын сезип эле турушту, бирок кызып калган немелер срп жиберишти:

– Бай бол, бар бол айланайын бактылуу болгула! – Андан кийин Турдукан трк йн тшк салып аларды киргизди, достору сыртка чыгып кеешип туруп аялдарын йн жгртп кйнк жоолук алдырып арак-шарап толтуруп тн бою эки жашка бакыт таалай каалап жатышты, эртеси дем алыш болгондуктан Сагынбек та атпай короосундагы эчкисин алып келип уул келинине чаап эл чакырып ырым-жырымын жасап жатып калышты, Тураттын классташтары, Жамийланын курбу кыздары келишип оюн-клк менен бул эки жаш бактылуу болуп отурушту, андан со Жолдоштун йн киши жиберишти. Баары ойдогудай эле болуп жатканы менен Турдукан Жамийланы караган сайын кз менен атып бечара кыздын оозундагысы тамагына тыгылып: “Бул мага жакшылык кылбайт го, бекер эле келипмин, Тураттын клн кантип кыям, анын стн бузулуп да калдым, башка бир ала качып кетсе шерменде болмокмун”, – деп ойлонуп кл сууп отурду. Мунусун достору менен улам кирип чыгып жргн Турат байкабады, ал чексиз бактылуу болчу, бирок ал бул бактысы кпк узабасын сезген жок, болгону жрг сйгн кыз жанында болуп, жаш жрг толкунданып башка эч нерсени ойлогусу келбейт эле. Ошентип кечинде Жамийланын тркндр кууп келишти, туугандары чогулуп тозуп алышты, Турдукан кудаларын анча жактыра бербей кийитти начар коюп жеетайына бир кой менен беш жз сом, кешикти эптеп салып берип узатып жиберди. Кн сайын келин крп келип кетип жаткан эл суюла баштаганда Сагынбек аялына карап мындай деди:

– Байбиче, келинди болсо алдык, азыр мал семиз убакта той берели.

– Той-пой бербейбиз, – деди Турдукан ачуулу.

– Дагы баштадыбы, мадайы жарык д-тст эле келин болду, анын кнс кайсы байбиче?

– Кнс жок, жактырбаган жерге баса кктп кирген неме жакшылык кылмак беле, кандай келсе бир кн ошондой кетет!

– Кой байбиче, мындай сзд менден башка бир укпасын, уулудун кандай бактылуу болуп жргнн байкадыбы, жалгызыбыздын шаабайын суутпай тоюн ткрл, – деп Сагынбек акырын аялын кндрмк болду. Бирок Турдукандын угаар тр жок, алар ошентип сйлшп жатканда трк блмдн чыгып келе жаткан Жамийла баарын укту, бирок бир дагы сзн Туратка айтпады.

– Жамиш, бактылуусубу жаным? – деди Турат он беш кндй тп калганда.

– Ооба, абдан бактылуумун, – Ойлуу сйлд.

– Сен чын дили менен айткан жоксу, капасыбы мага? – йрл зн тартты.

– Жо-ок Турат, мен аябай капалуудай крнп жатамбы?

– Ооба, жзд капа турат.

– Кабатыр болбо, балким йдглрмд сагынып жаткандырмын.

– Андай болсо барып кел.

– Ошол болчу беле?

– Эмне болмок эле?

– Кйг тийген кыз жн эле барса уят.

– Анда кантиш керек?

– Трклткнд барат да, – Жамийла анын эчтекени билбегенине клкс келди, – Сен такыр билбейсиби?

– Жо-ок, тшнбйт экенмин.

– Мейли, акыры баарын билгенге дагы жетишеси.

– Алтыным, мен сенин жздн клк гана кргм келет алтыным.