Токол

– Кой эми жаталы, мен змд бактылуу гана сезип жатамын, кабатыр болбо, – деп Жамийла кйсн жубатып коюп жатып калды, бактылуу жаш жубайлар бири-бирине жеткенине жетине албай бактынын кучагында мемиреп уктап кетишти. Та эрте менен Турат сыртка чыгып кеткенде адып тургансып Турдукан кирип келди:

– Сен биерге уктаганы келди беле? – деп стдг тшкт сыйрып алды, – Жыландай болуп баламды арбап кирип келди, эми менин ыдыгыма чыдай алса жашайсы, чыдабаса кетеси! – деди да кайра шарт эле чыгып кетти, – Ич кийимчен бршп отуруп калган Жамийланын боппоз болуп нестейип туруп калды, кзнн жаш чыкпады, башына ой келбеди, же тшкт кайра жамынып алуу эсине келбеди, Турат сыртка чыгып ажатканадан келе жатса классташы келиптир, ал та атпай зн чакырып келген, анткени ал дагы йлнмк болуп жаткан эле, аны менен сйлшп ичке кирсе Жамийланын тырышкан бойдон отурганын крп чоочуп кетти.

– Жамиш, сага эмне болду, Жамиш дейм?! – деп жаагына жумшак ургулаганда гана зорго эсине келди, – -ч, коркутуп жибердиби, эмне болду жаным?

– Эчтеке, ооруп турат окшойм, – деп али денесинин калтырагы кетпей жооп берди.

– Бирдемеден чоочудубу?

– Жок, – Жамийла кийинип туруп сыртка чыгып бара жатып кайненесин крнп калабы деп коркуп ажатканага кирип эки жагын каранып зорго кайра чыгып ашканага кирди, негедир жргнн ткклдгн токтобой туруп алды, муздак суу ичип чай коеюн десе ал коюлуптур, эмне кылып жагынаарын билбей турганда Турат кирди, эк турганда Турдукан кирди:

– Катын жандуу болду да балам, жаман эркек катын кул болот дегендей эркектей болсо боло? – деди каарый.

– Апа, жаы эле турдум, кардым ачканынан эле…

– Аны аялыа айт, хан менен бектин аялындай тшк чейин жата бербей эрте турсун, минтип жрс сени курутат го? – деди силкине.

– Апа, жаы эле та атты го?

– Катыныа болушпай ишиди кыл, мен буга билбегенин билдирип йртйн, – Турдукан келинин акшыя караганда жрг болк этти Жамийланын, муундары кайрадан калтырай баштады.

– Жамийла, сага эмне болду? – Турат аны кармай калды.

– Кое бер, лмк беле, эмнеге мынча йрлс? – Апасынын заардуу карашы Тураттын ачуусун келтирди:

– Мени деги з трд беле же багып алды беле, эмнеге мынчалык гй энедей кыласы апа?

– Сага жакшылык каалаганымдан ушинтип жатам, – деди да Турдукан чыгып кетти.

– Жамиш, жр йг кирип эс алчы.

– Жок Турат, мен иш кылайын, – Жамийла эс ала суу жутуп анан жрк тушун басты, – Жргм бир кызыктай болуп жатат.

– Эс ал дедим го? – Турат келинчегин йд кздй жетеледи.

– Апам урушат.

– Урушпайт, мен сага чайды киргизип берем, – деп блмсн киргизип жаткырып кайра чыкты, Сагынбек эбак жумушуна кетип калган, кзг мал-жан каттоо жрп жатканда тыным алышчу эмес, Турат чай менен нан ктрп з блмсн кирип кеткенде Турдукан ого бетер жини келип артынан барып каалганын сыртынан тышап калды.

– Турат, сен эч жакка кетпейсиби?

– Сейит йлнгн жатыптыр, эрте келип чакырып кетти.

– Сен кетсе корком Турат.

– Коркпо, барып кайра эле келем.

– Мен йм кете берейинчи…

– Эмнеге?

– Сен мен чн кыйналды го?

– Антип ойлобо, мен сени менен баш кошконума бактылуу болуп жрм билсе, апам акыры баш ийет, ага таарынбай эле кой, – деп Турат кпк жанында отурду, Жамийла уктап кетти, ал кз илинсе эле чоочуп ыргып кетип жатты, Турат ал тынч уктап калганда акырын сыртка чыгып баратып: “Эмне кылсам экен, Жамийланы апам батырбайт го, эптеп эле блнп кетсем окшойт, атамдар али жаш, здр жашай беришет”, – деп ойлонуп атасына кеешмек болуп Сейиттин йн кздй жнд. Анын кеткенин кргн Турдукан: “Сени бул йдн качып кеткидей кылайын”, – деп адам эмес эле жырткыч сымал трг келип дагы келин-уулунун блмсн кирип барды:

– Тур, кандай тоготпогон немеси, бул кейпи менен жакшылык деле кылбайсы го? – деп мемиреп уктап кеткен келиндин тшгн катуу булкуп тартып алды, – Эмнени кыйратып койду ыя?

– Апа!

– Апа дебей кал, мен сага апа эмесмин!

– Кечириизчи апа, азыр турам.

– Тур, иш кыл кирлерди чогултуп койдум, эртерээк жууп жай! – деп чыгып бара жатып кайра кайрылды, – Эсиде болсун, бул йд калам деп ойлобо!

– Макул, азыр эле кете берейин…

– Эмне, сен мени ушинтип коркутку келеби? – Акшыя караганда андан корккон келин жер карап колдорун ушалап калды, – Турганын кара шмрйп, дегеле адам жийиркенерлик, ушу сага арбалган баламдын баш-шы жок да, тур эшикке чык! – деди да чыгып кетип бара жатканда курбусу Салкын кирип келе жаткан.

– Эмнеге ачууланып жатасы?

– Тексиз жерден келин алса крт элем.

– Эмне болду, келиние ачууланып алгансыбы?

– Келин эмес эле кетпес кезик болду го, жанагы баланын гана кл да, – Турдукан кабк кашын тырыштыра карады, – Кир йг.

– Кирдим ай, з ачууланып жатса кете берейин.

– Отур эми, чай-пай ич.

– Макул, зм дагы зериккенимден сага келдим эле, – Салкын веранданын секисине чыгып отура кетти, ошол убакта жйрт басып бршкн Жамийла чыкты:

– Келииз.

– Келдим айланайын, келин келген жерине кнгнч кп бар, кайненелердин кеп-сзн бир кулагыдан чыгарып кой садага, силерге ата-эне жамандык кааламак беле.

– Ий-и, – деп ашканага чыгып бара жатканда: