Заговоренный меч (на каз.яз.)

— Босатып жібер деп отырам жо. Біра Махмуд-Слтанны тадырын шешу шін Хан Кеесі керек демекпін. Ал азір Хан Кеесін шаыратын мезгіл емес! Мені ертлелерім келген хабарлар бойынша, Мхамед-Шайбани азір Яссы шаарын оршап алан крінеді. Мхамед-Мазит-тархан дер кезінде аласына айтан. Яссы шаары мыты бекініс. Мхамед-Шайбани оны оай ала алмайды. Хан о жата уре боп жатанда, біз ан ткпей Отырарды басып алуымыз керек. Ерте аттананымыз жн.

асымны оп-оай таы бір мединаны аламыз дегені Брындыа нады. Біра зіні айсар мінезіне салып:

— Жасы, Отырара аттануа дабыл а, — деді. — Демек есіде болсын, Махмуд-Слтан мойынына тскелі тран ыл шылбырдан брібір тыла алмайды.

— Оны дер кезінде крерміз.

асым слтан басын иіп хана рмет крсетті де шыып кетті. Брынды з дегені болмаса, бтенні айтанына кне бермейтін. Ал асымны сзіне тіпті кнгісі келмеді. Енді бір ыайы тскенде ол скер басы етіп зіні екі аасы мен бір інісіні біреуін оюды ойлай алды. Тбі асыммен тату-ттті бола алмайтынын да білетін. азір Брынды «асымнан алай тез тылам» деп бір тиы айыа бата берді.

—асым з сарайына келгеннен кейін батыр Саянды шаырып алды. Жнібек лгеннен бері батыр Саян слтанны е сенер досы, жаын адамы болып ал- ан. ауіпті, пиялы іске асым тек батыр Саянды ана жмсайтын. андай иын тапсырма болса да, анау оны блжытпай орындап келген.

— Жиен аа, — деді слтан зіні дрежесіне арамай, ананы трт-бес жас лкендігін есіне стап, — таы бір ауіпті істі тапсыралы трмын.

— Туалы ауіпсіз бір кнім тіп крген жо, тапсыра бер.

— Тапсырсам… — асым сл кмілжи сйледі, — бл ара Махмуд-Слтан- а атерлі… Оны Созаа апарып, біз Отырардан айтып келгенше ттын етіп стау керек…

Енді батыр Саян кмілжи сйледі.

— иын іс екен… Махмуд-Слтанды Созаа апару — ажалына апарумен те ой. Соза ааыз Махмт-Слтанны олында ой. О кісі бетін Махмуд-Слтанны алай жаралаанын мыта ойды ма екен?

— Жекпе-жекте болан іс кекке айналмауы керек.

— Ет жарасы біткенмен, ер жарасы оай біте ме?..

Егер Махмуд-Слтанды сатай алмай алсам айтем?

— Сатау керек. Наашы апам Аозыдан туан Мхамед-Шайбани мен Махмуд-Слтана здері маан бірінші боп ажал ойлаанша, менен жаманды болмайды деп анама берген антым бар.

— Жасы. Антыды адал сатауа олымнан келгенімді аямаспын. Біра шеше жаынан сендерге жиен боланмен, ке жаынан Рабиу-Слтан-Бегімні інісі екенімді білмейсі бе?

— Білемін. Оны неге срады?

— Рабиу-Слтан-Бегімнен Сйіншік слтан туан жо па?

— И, туан.

— Сйіншік слтан Мхамед-Шайбани жаында екенін мытты ба?

— мытам жо. И, сосын?

— Сосын дейсі бе? Сосыны иын боп тр ой. Егер алда-жалда Махмуд-Слтан ашып кетсе, мен сендерді ас жаыны адамы болып шыпай- мын ба?

— Сен Махмуд-Слтанды ашыр-ашырма, Мхамед-Шайбанидан адал екеніді білемін. Сол адалдыыа кір келтірмес шін, бар олынан келеріді аямайтыныа да сенемін. Соны білгендіктен осы иын істі дейі зіе тапсырып отырмын.

— Мені ерлігімді, адалдыымды бтен іспен сына… лі де болса бны баса адама тапсыр.

— Баса адамны ыайы жо. Е сенерім зісі. Сені жаын адам екені ттына аян. Кесірлік істемейді, айтаныа кнеді. Кнбесе кндір. Тбі біз оны ажалдан алып алып, еліне айтаруымыз керек.

— Онда неге ашырып жібермеймін?

— ашыруа болмайды. Брынды оны менен креді. Махмуд-Слтанны тадырын Хан Кеесі шешсін, Хан Кеесі ажала имас…

— рине, мндай жадайда кні брын Махмуд-Слтана да сыр бермеуім керек болар… Хан Кеесіні аты Хан Кеесі, сен тары келгенмен, ол алай шешеді. Брындыты да айтаны тіп кетуі ажап емес ой!

— И, ал зіні бар борышы — біз Отырардан айтанша Махмуд-Слтанды аман сатау.

Саян жымиып клді.

— Оай борыш екен! Жасы, олдан келгенін аямаспын. ашан жрейін.

— Бгін. Сатыта орлы жо, Махмуд-Слтанды кісендеулі старсы.

— Жасы.