Заговоренный меч (на каз.яз.)

сіресе бларды кзге тсері батыр обыланды мен астында есік пен трдей ара сира тлпары бар Жнібекті екінші баласы амбар болатын. обыланды бл кезде алпыса таяп алса да, азана аттанандаы ара шопарын лі де бір олымен ршытай йіреді. Ал амбар батыр дыа лаан нар тйені ос ркешінен стап суырып алатын алып кш. Екі иыына екі кісі мінгендей лаш жауырын, бура сан, тартылуа дайын тран садатай, дене рылысынан кш иесі екені бірден сезіледі. Бл Жнібек Ордасыны жауына жібергелі айраан болат жебесі, кеудесінде жрек емес, атып алан мйіз бар трізді, бала жастан оруды не екенін білмеген жалын жан. Он сегізге шыанда арлан жолбарыспен жекпе-жек алысып, р олымен рып алан. ке балаа сыншыл, Жнібек бл баласыны батырлара біткен мінез-лын ертеден сезіп, немі оны соыс ісіне йретуде болатын. зге лдарына демі киім, салтанатты ертрман істетсе, бан арнап найза, жа, алдаспан жасататын. Осындай батырлыына арамай, амбар Жнібекті баса балаларынан грі анарлым ке пейіл, іздегені ерлік.

«Жау келе жатыр!» дегенді естісімен-а амбар сауытын кие салып, бел- деуде тран ара аса тлпарына мініп-а алды. О олына анжар шты, айы безеулі найзасын ап, жау келетін кншыыс жаты ырындай берді. Бл ататы ш батырды жауды арсы алуа шыпа боп ыайлананын кріп, зге батырлар да ата онды. Тек сай табанында тселген а кигізді стінде жасы келіп алан Арын би, отан жырау секілді он шаты арт адам алды. рыс батырлар ісі дегендей Жнібек хан да орнынан озалмады.

— Жау келсе жауабын алар, азаты азір ел-жртын орайтын лдары бар ой. — Ол саптай тізіліп жауа арсы Нраны аратзыны биігінде тран батырлара сйсіне кз тастады да отан жырауа брылды. — Ана ер-азаматтар жауды уып кейін айтанша уаыт боса тпесін, отан ата, кптен бері тыдауа мар боп жр едім, сізді жасы біледі дейді. Жошы лімін естіртуді айтып беріізші.

Болайын деп жатан рыс блара еш атынасы жотай, згелер де арт жырауды олалай бастады.

— И, балалар айтанша ермек болсын, — деді Арын би.

— Кіл шіркін бір ктеріліп алсын, — деді йсінні арт батыры ылышбай.

отан жырау кп кттірмеді. мір-баи жанында жретін крі ара обызын олына алып, арлыан арт даусын аырата жнелді.

Шыысхан зге балаларынан тышы Жошыны анарлым жасы крген. Сйтсе де айтанына кне оймайтын Жошыны жоюа лытау бойына дейі арнап кісілер жіберген: Жошы а аулап жргенде астары монол дісімен отыз жеті жасында омыртасын зіп лтіреді. Бл хабар лы Ордаа жетеді. Шыысты Жошыны жасы кретінін білетін хан тірегіндегі адамдар бл хабарды естіртуге бата алмайды. Жне оны стіне зі арнап кісі жібергендіктен Жошыны аза табатынына шек келтірмеген лем міршісіні зі де «кімде-кім Жошыны аза тапанын естіртсе, соны басын аламын» дейді. Хан жасы кретін баласыны ажалына зі себепкер болып отырса да, оны лгенін естімей ткісі келеді. Мндай жадайда жрт дадарады. Аырында бл хабарды жыр арылы естіртуді лы Жыршыа тапсырады. Ханны салтанатты кіл ктеретін кешінде «ал, лы Жыршы, жыр баста!» деген мірді естігенде, арт жырау тркі жырын аыратып оя береді.

Ол:

«Теіз башынан бланды.

Кім тндыра, а ханым?

Терек тптен жыылды.

Кім трызар, а ханым?»

дейді. Сонда Шыысхан:

«Теіз баштан бланса, Тндырар олым Жошы др.

Терек тптен жыылса, Трызар олым Жошы др».

дейді. Сонда лы Жыршы алашы леін таы айталайды, біра бл жолы кзінен жасы парлап аады. Ананы жылап отыранын крген Шыысхан:

«Кзі жасын тгілтер, Кілі шерлі болай ма?

Жыры кіл ркітер.

Жошы лген болай ма?

деп срайды. Сонда лы Жыршы тркі жырымен:

«Сйлемеске еркім жо,

Сен сйледі, а ханым!»

з жарлыы зіе.

Жн ойлады, а ханым!»

деп Жошыны лгенін естіртеді. Сонда жаратылалы кзінен жас шыпаан Шыысхан екілдеп жылап:

лын алан ландай.

лынымнан айрылдым!

Айырылышан аудай.

Ер лымнан айрылдым!»

деп теріс арап, бк тсіп жатып алады.

арт отан бл жырды сонау лы Жыршы мен лем міршісі Шыысханны дл сол кндегі кйін отырандарды кз алдына елестеттіргендей, крі обызын боздата, крі даусын арлытыра шыарып, зар жылап отырып айтты. Жырау нері жртты кілін блгені соншалы, отыран адамдар ана жата болалы тран рысты мытып та кетті.

отан арт енді жыр стіне жырды тоытты. Ол бір мезет Ора толауын бастады.

«Артуда арту тау келсе, Атан да тартар бгіліп.

Алыстан ара крінсе,

арала жатар іліп…»

Ора толауыны адамны йа тамырын шымырлатып, н бойыды дірілдетіп алып кететін асырды лыаны трізді зіне дербес бір ескі уені бар. Осы уенге сай отан жырау обызын осып-осып аыратып кенет жас кндегідей жігерлене толады.

«… Уа, жігітлр, жігітлр, Жалааш жерде жауа шап.

Осынау жалан дниеде.

Ажал житмай лмек жо».