Alkimyogar

Odamlar endi, xuddi ulovlarday, qichab yurishardi. Agar oldinlari ular kunni jim yurib o’tkazishgan, faqat dam olishga qo’nishganda gulxan atrofida gurunglashgan bo’lsa, endi oqshomlari ham churq etishmasdi. Sarbon gulxan yoqishni man etdi: olov qaroqchilar e’tiborini tortishi mumkin.

Sovuqdan saqlanish uchun yo’lovchilar tuyalar va otlarni qo’rg’alab terib qo’yishar, o’zlari esa shu doiraning ichida uymalashib cho’zilishardi. Sarbon qo’riqchilar tayinlardi, ular qo’llarida qurol bilan qo’nalg’ani qo’riqlashardi.

Bir oqshom angliyalikning uyqusi qochdi. U Santyagoni chaqirdi va ular qo’nalg’a atrofida aylanib yurishdi. To’lishgan oy nur sochib turardi va Santyago unga o’zining butun kechmishini aytib berishga qaror qildi.

Uning ko’rgan-kechirganlaridan angliyalikka, ayniqsa, billur sotiladigan do’konda savdo-sotiqning bo’zbola ishlay boshlagach qizib ketgani juda ma’qul bo’ldi.

— Mana, dunyoni harakatlantiradigan kuch, — dedi u. — Alkimyoda bu Olam Qalbi deb ataladi. Agar biror narsani butun borlig’ing bilan xohlasang, shunda Olam Qalbiga uyg’unlashasan. Unda esa juda katta qudrat mujassam.

Shunday deb u qo’shib qo’ydi: qalb faqat odamlarga xos xususiyat emas, olamdagi jamiki unsurlarda — u toshmi, giyohmi, hayvon yoki hatto fikrmi — barisida qalb bor.

— Barchasi, yerda neki mavjud, doimo o’zgarib turadi, chunki yerning o’zi — tirik va qalbga ega. Biz hammamiz shu ulkan Qalbning qismlarimiz, shuning uchun o’zimizga, uning mudom ezgulik qilishi haqida, hisob bermaymiz. Ammo sen, o’sha do’konda ishlagan paytingda billur omadingga imkon tug’dirganini tushunishing kerak edi.

Santyago miq etmay goh oyga, goh oppoq qumga qarab qo’yib, uning gaplarini eshitdi.

— Men karvonning sahroda qanday yurishini ko’rdim, — dedi u nihoyat. — Karvon sahro bilan bir tilda muomala qiladi, shuning uchun ham sahro uning yo’lini ochib qo’yadi. Sahro uning har bir qadamini nazorat qiladi va sinovdan o’tkazadi, agarda o’zi bilan uyg’unligiga ishonch hosil qilsa, uni vohaga o’tkazadi. Bu tilni bilmagan kishi, qanchalik jasur bo’lmasin, safarning boshidayoq halok bo’ladi.

Endi ular ikkalasi ham oyga qarashardi.

— Bu o’sha belgilar sehrining ayni o’zi, — davom etdi Santyago. — Men tuyakashlarning sahro belgilarini qanday uqishlarini ko’rdim — karvon qalbining sahro qalbi bilan sirlashishi bu.

Uzoq jim turganidan so’ng, nihoyat angliyalik so’z qotdi:

— Ha, aftidan, karvonga zehn solib qarashim kerakka o’xshaydi.

— Men esa sening kitoblaringni o’qishim kerak, — javob qildi bo’zbola.

Bu kitoblarni tushunish qiyin edi. Ularda simob va tuz, podshohlar va ajdaholar haqida yozilgandi, biroq harchand urinmasin Santyago hech nimani tushunmadi. Shunday esa-da, baribir, hamma kitoblarda takrorlanadigan bir fikrni u anglab yetdi: olamdagi barcha mavjud unsurlar — ayni bir narsaning turli-tuman ko’rinishlaridir.

Bitta kitobdan u alkimyo haqidagi eng muhim ma’lumotlar — zumrad sathiga chizilgan sanoqli satrlarda ekanini bilib oldi.

— Bu “Zumrad Lavhasi” deyiladi, — dedi angliyalik, yo’ldoshiga bilmagan narsalarni o’rgata olishidan mamnun bo’lib.

— Unda buncha kitobning nima keragi bor?

— Mana shu sanoqli satrlarni tushunish uchun, — dedi angliyalik o’ziga unchalik ishonqiramagan ohangda.

Santyagoni, ayniqsa, mashhur alkimyogarlar haqida hikoya qilingan kitoblar qiziqtirdi. Ular laboratoriyalarda metallarni tozalashga umrlarini bag’ishlagan kishilar edi: agar biror-bir metalga uzoq yillar mobaynida ishlov berilaversa, oxir-oqibat o’z xususiyatini yo’qotadi va bu unsur Olam Qalbiga molik bo’ladi, deb ishonishardi ular. Va shunda donishmandlar yer yuzida mavjud har qanday unsurning mohiyatini anglab yetadilar, zotan, Olam Qalbi bu unsurlar o’zaro muloqot qiladigan o’sha tilning ayni o’zi. Ular bu kashfiyotni Ulug’ Ijod deb atashadi, u esa ikki: qattiq va suyuq unsurlardan tarkib topgan.

— Bu tilni egallash uchun odamlar va belgilarni o’rganishning o’zi yetarli emasmi? — bilgisi kelib so’radi Santyago.

— Yuzaki qarashga bunchalik o’ch bo’lmasang! — toqatsizlanib javob qildi angliyalik. — Alkimyo — jiddiy fan. Bu fan har bir harakating donishmandlarning yo’l-yo’riqlariga to’la-to’kis muvofiq bo’lishini talab qiladi.

Bo’zbola Ulug’ Ijodning suyuq unsuri Obi-hayot deb atalishini, u alkimyogar umriga umr qo’shishidan tashqari, hamma kasalliklarga davo ekanini bildi. Qattiq unsur — bu Iksir.

— Uni topish oson emas, — dedi angliyalik. — Alkimyogarlar ko’p yillar laboratoriyalarida metalga ishlov berish uchun ter to’kishadi. Ular mudom olovga tikilishadi, o’z mashg’ulotlari bilan band bo’lib, tiriklik tashvishlarini unitishadi va bir kun kelib metalni tozalab o’zlari ham poklanishganini payqashadi.

Shunda Santyago billur sotuvchining: idishlarni yuvganingda o’zingning ruhing ham ortiqcha illatlardan tozalanadi, degan gapini esladi. Bo’zbola alkimyoga kundalik turmushda ham o’rgansa bo’lishiga tobora ishonch hosil qilardi.

— Bundan tashqari, — davom etdi angliyalik, — Iksir g’aroyib xususiyatga ega: uning bir ushog’i ham xohlagan hajmdagi metalni oltinga aylantira oladi.