Alkimyogar

Shu chog’ qirg’iylardan biri ikkinchisining tepasiga tik sho’ng’ib uchdi va tuyqusdan bo’zbolaning ko’ziga qilichlarini yalang’ochlab vodiyga kirib kelayotgan jangchilar ko’rinib ketdi. Bu ko’rinish lip etdiyu, ko’nglida xavotir uyg’otib nazaridan qochdi. U saroblar haqida ko’p eshitgan, ularni o’zi ham bir necha bor ko’rgan, odamning xohish-istaklari sahro qumlari orasida jonlanganday namoyon bo’lishini bilar edi. Biroq vodiyga qo’shinning bostirib kirishini u mutlaqo xohlamayotgan edi.

Santyago bu xavotirli o’ylarni unutishga, yaxshisi qirmizi tusga kirayotgan qum va toshlarga termilib zavqlanishni davom etishga urindi. Biroq hushini yig’ib olishga nimadir xalal berar, yuragini siqayotgan xavotir arimayotgandi.

“Doimo belgilarga ergash”, — deb tayinlagan edi podshoh Malkisidq.

Bo’zbola Fotimani o’yladi. Ko’ziga ko’ringan manzarani esladi va ko’ngli sezdi: nimadir ro’y beradi.

U zo’rg’a hushini yig’ib oldi. O’rnidan turib ortga, xurmo

daraxtlari tomon yurdi. Olam unga yana bir bor ko’p tillarda tillashishini ko’rsatdi: endi sahro emas, vodiy xatarli edi.

Sarbon orqasi bilan daraxtga suyanib o’tiribdi, uning nigohi ham mag’ribga qadalgan. Shu payt barxanlar ortidan Santyago ko’rindi.

— Bu yoqqa urush kelayapti, — dedi bo’zbola. — Mening ko’zimga ko’rindi.

— Sahro erkak kishining ko’ngliga har narsani soladi, — javob qildi sarbon.

Biroq bo’zbola qirg’iylarni, ularning parvozini kuzatganini va tuyqus Olam Qalbiga uyg’unlashganini gapirdi.

Sarbon ajablanmadi — bo’zbolaning nimani gapirayotganini u tushunib turardi. Yer yuzidagi har qanday unsur butun zamin tarixini bayon etishga qodirligini u bilardi. Kitobning xohlagan betini ochib qara, odamning kaftiga termil, bir dasta qartadan xohlagan birini tanlab ol, qirg’iyning osmondagi parvozini kuzat — albatta, ayni daqiqalarda kechayotgan hayotingga bog’liq unsurlar bilan aloqani ko’rasan. Bu yerda gap unsurlarning o’zida emas, balki odamlarning ularga qarab, ularni kuzatib o’zlari uchun Olam Qalbiga uyg’unlashish yo’lini ocha bilishlarida.

Sahroda ko’p odamlar Olam Qalbiga uyg’unlashib olish qobiliyati orqasidan tirikchilik qilishadi. Ayollar va qariyalar bundaylardan cho’chishadi, ularni sohibkaromat, deb atashadi. Jangchilar ularga kamdan-kam murojaat qilishadi, chunki o’lishingni oldindan bilib jangga borish qiyin. Jangchilar nima bo’lishini oldindan bilmay qo’ya qolishni va urushning o’zgacha shavqini tuyushni ma’qul ko’rishadi. Taqdir Tangrining qo’li bilan bitilgan, bitikda neki bor, bari Uning inshosi, Uning yozganlari esa doimo bandasining nafu manfaatini ko’zlaydi.

Jangchilar buguni bilan yashaydilar, zero, kundalik hayot tasodiflarga to’la, shu bois ming turli holatlarga diqqatini qaratishi kerak: dushman boshingga qaysi tarafdan turib qilich solmoqchi, uning ostidagi ot qanday sakraydi, joningni omon saqlash uchun zarbni qanday qaytarishing lozim.

Ammo tuyakash jangchi emas, shu boisdan ham u sohibkaromatlarga ko’p murojaat qildi: ba’zilari bexato aytib bersa, ba’zilaridan tayinli gap chiqmadi. Bir safar ularning eng keksasi (aynan undan qattiq qo’rqishardi)tuyakashdan ertangi kunini oldindan bilmoqdan maqsadi nimaligini so’radi.

— Nima qilishim kerakligini aniqlab olmoqchiman, — dedi u. — Bilib olsam, yuz beradigan falokatning oldini olishga urinib ko’raman.

— U holda bu sening ertangi kuning bo’lmay qoladi, — javob qildi Sohibkaromat.

— Ehtimol, men boshimga tushadigan ko’rgulikka tayyorlanarman.

— Agar xayrli voqea ro’y bersa, bu kutilmagan omad degani, agar xayrsiz, yomon hodisaga duch keladigan bo’lsang — uni ancha oldin ko’ngling sezadi.

— Boshimga nima tushishini oldindan bilishni istayman, chunki men odamman, — dedi tuyakash. — Odamlarning buguni ularning kelajagi qanday kechishiga bog’liq.

Sohibkaromat bir muddat sukut saqladi. U chiviqlar bilan fol ochardi — ularni yerga tashlab, qanday tushganiga qarardi. Shu kuni u fol ko’rmaslikka qaror qildi. Xivichlarni dastro’molga o’rab, cho’ntagiga bekitdi.

— Men odamlarga ularni nimalar kutayotganini aytib berib, rizqimni topaman, — dedi u nihoyat. — Xivichlarni qanday tashlashni bilaman, ularning ko’magida odamlarning taqdiri yozib qo’yilgan boshqa bir o’lchamdagi olamga kiraman. Kirib olgach, men o’tmishni o’qiyman, allaqachon unutilgan narsalarni ochaman va bugungi kunning belgilarini tanib olaman. Kelajakni men o’qimayman, taxminan aytaman, zotan, kelajak Xudovand inon-ixtiyorida, faqat favqulodda holatlardagina uni namoyon etadi. Buni men bugungi kun belgilariga qarab aniqlayman. Jamiki sir-asror aynan shu — hozirgi kunda jam bo’lgan. Unga lozim darajada e’tibor qaratsang — yaxshilay olasan. Ayni damdagi ahvolingni yaxshiladingmi, demak, ertangni ham o’nglay olasan. Kelajak uchun qayg’urmasang, buguning bilan yashayver, mayli, har bir kuning Qonunda buyurilganiday o’taversin. Biroq bilib qo’y, Xudovand o’z bandalari uchun hamisha qayg’uradi. Har bir kun mangulikning bir bo’lakchasi.

Shunda tuyakash Tangri kelajakni ko’rishga izn beradigan favqulodda holatlar nimani anglatishini bilgisi keldi.