ANTOLOGIO

organizita vizito e sejorno turismal por la Idisti, qui aceptabis

partoprenar ica renkontro, e ni preparis ni retrovehar adheme ye la

sequanta dio.

(Ek Kuriero Internaciona n° 4/2013)

LA TIRUKKURAL

A la kulturala patrimonio pri qua India darfas juste fieresar, remarkinda

kontributo adportesis da la Tamila, olqua esas un de la maxim anciena

lingui vivanta en la mondo. Dum multa yarcenti, la Sanskrita e la Tamila

vivis flanko an flanko quale du frati.

Duamil yari ante nun, sajulo di Tamil Nadu skribis grandanombra versi,

kurta, qui per lia forteso e la vereso quin li kontenas, esas super omna

komparo en la literaturo Indiana. Ica verko konocesas sub la nomo

Tirukkural o Kural. « Tiru » signifikas sakra e « Kural » havas la senco di

versaro. La aludita verko inkluzas 133 chapitri e singla de li havas dek

strofi.

La sajulo qua kompozis ita versi konocesas per la nomo Tiruvalluvar.

Quale multa granda homuli dil tempi anciena, il ne poslasis naraco pri

lua vivo. Mem lua vera nomo ne savesas nam la vorto » Tiruvalluvar »

signifikas nur « la devocozo di la kasto Valluva ». Le Valluva esis heraldi

di la rejo, qui, kavalkanta sur elefanti, tamburagis e proklamis la rejala

imperi e dekreti. Semblas ke Tiruvalluvar selektabis altra profesiono. Ilu

divenis texisto e vivis en Mylapore olqua esas nun parto di Chennai

(Madras). Ma ni ne povas certigar ke il esis texisto. Forsan ulu deskriptis

lu en pasinta epoko kom texisto en imajoza senco pro la fakto ke il texis

tante bela versi !

Existas multa legendi interesiva koncernante lu. La homi venis ofte

konsultar il por obtenar lua konsili o parolar pri lia problemi. La sajulo,

kande ico esis posibla, respondis a li per paroli ed exempli prefere kam

per simpla vorti.

Ulamatine, yunulo qua havis problemo venis por renkontrar ilu en ilua

hemo. « Ka vu havus l’afableso dicar a me kad lo esas plu bona havar

spozino o ne havar spozino ? » lu questionis.

La sajulo ridetis e demandis a la yunulo restar kun lu dum kelka hori.

Kande li sideskis por dejunetar, la spozino dil sajulo donis a li rizo, qua,

277

pro ke ol esabis koquita ye la predio, esis tre kolda. Ma la sajulo bramis

« Vasuki, ica disho esas tro varma ! »

Sen dicar irga vorto Vasuki sideskis e komencis ventizar la rizo por

koldigar lu.

Pose kande la sajulo e lua gasto esis dejunanta ye dimezo, la sajulo

klamis « Vasuki, pro quo tu ne lasis lampo hike dum ke noktesas ? »

Sen audigar ula murmuro, Vasuki acendis lampo e pozis ol apud la sajo.

La yunulo dicis « Sioro, vu donis a me la respondo. Havar spozino esas

certe plu bona kam havar nula adminime se el esas tam devota ed

obedianta lua spozulo kam esas vua spozino. »

Tiruvalluvar ne selektis esar ye la servo dil rejo, ma homi di multa

generacioni pos ilua vivotempo agnoskis il kom rejulo inter la saji. Pri

singla aspekto dil vivo, pri singla situeso a qua homo povas konfrontesar,

la Kural furnisas konsilo nobla e facile praktikebla.

La docado dil Tirukkural ne limitizesas a la etikala aspekti di la singladia

vivo. Ol kontenas bona konsili pri la diplomaco, la arto guvernar ed anke

pri altra domeni dil aktiveso homal.

[Segun artiklo publikigita en NOUVELLES DE L’INDE, revuo dil

ambasaderio di India en Francia]

(Ek Kuriero Internaciona n° 4/2013)

LA PERQUIZITO (novelo)

[ La Franca autoro Anatole France (1844-1924) supozas ke mikra soldato

plomba, surhavanta la blanka vesto bordizita per la blua koloro dil

Franca guardi, inkluzita en vetrino, inter altra anciena kozeti vidinda,

raportas ad ilu lua memoraji pri la Revoluciono, dum un nokto kande la

febro mantenis ilu en vigilanta stando. ]

La chambro esis tapetizita per pala blua silko. Videsis espineto sur qua

esis apertita la libreto Le Devin du village (La Divinanto dil vilajo), stuli

havanta liro kom dorsapogilo, moblo nomizita »bonheur-du-jour » ek

mahagono, lito blanka ornita per rozi, alonge la kornico esis pari de

kolombi, omna kozi ridetis kun emociganta gracio. La lampo brilis dolce

e la flamo di la herdo igis palpitar ulo quaze ali en la ombro. Sidanta

vestizita per chambro-robo avan la moblo « bonheur-du-jour », elua

eleganta kolo inklinata sub la splendida e pala aureolo di elua hari, Julie

278

foliumas la letri qui obliviesis, ligita per silka rubandeti, en la tirkesti dil