Фаўст

                       Сачы і дбай,
Працоўнай сілы здабывай,
Грашыма, ласкай заахвоць,
Прынукаю ці іншым ладам,
І да мяне штодзень з дакладам
Аб выніках работ прыходзь.

Мефістофель(напаўголаса)

Гатовыя і дамба, і канал,
Чакаю толькі я — каб ты сканаў.

Фаўст

Не скорана пагібельная багна,
На плён, здабыты мною, зеўрыць прагна,
Ды я каварную стыхію змушу
Аддаць захопленую сушу
Мільёнам рупных пасялян.
Няхай пагрозай вечнай калыхацца
Ля дамбы будзе грозны акіян,
Свабодны люд і радасная праца
Шчаслівым зробяць гэты ўбогі край,
І на зямлі яны здабудуць рай.
Няхай раз’юшаны марскі прыбой
Аб дамбу хвошча, люта б’е —
Народ з’яднанаю сям’ёй
Стыхію грозную скуе.
На запавет мой гэты скіраваны
Усе мае зямныя справы, планы,
Увесь цялесны і духоўны гарт.
Дык вось канечны вынік мудрасці людской:
Што толькі той жыцця і волі варт,
Хто кожны дзень за іх ідзе на бой.
Хай так жыве стары і малады.
Калі б у працы ўбачыў я заўсёднай
Народ свабодны на зямлі свабоднай,
Імгненню б я сказаў тады:
«Цудоўнае, спыніся! — панясу
З сабой у вечнасць я тваю красу».
Не можа ў вечнасці прапасці
Усё, што я паспеў зрабіць для шчасця.
Я, прадчуваючы трыумф надзей маіх,
Жыцця перажываю лепшы міг.

(Фаўст падае.)

Лемуры падхопліваюць яго і кладуць на зямлю.

Мефістофель

Глядзіце, ўжо здаволіўся зямным,
Ён — прах, ён — прывідны зыбучы дым!
Хацеў цудоўны міг спыніць!
І сам жыцця парваў ён ніць!
Змагаўся ён са мною, траціў сілы —
І вось фінал: упаў каля магілы.
Гадзіннік стаў!..

Хор

Маўчыць гадзіннік на сцяне,
Упала стрэлка.

Мефістофель

                      Нарэшце! Добра мне.

Хор

Жыццё прайшло!

Мефістофель

                       Прайшло? Нікчэмны гук!
Як гэта так прайшло?
Прайшло — дык значыць, як і не было!
Нашто ж тады ўвесь час ствараць?
Каб створанае разбураць?
«Прайшло!» Што значыць гэта? Ўсё адно
Як бы не існавала ўвогуле яно,
А мроілася яваю жывой.
Я ж бачу сэнс у вечнасці пустой.

Пакладзіны ў труну

Лемур(сола)

Хто збудаваў такі дамок?
Хто тут капаў лапаткай?

Лемуры(хор)

У саване ляжы, кумок,
І здавальняйся хаткай.

Лемур(сола)

Пакой без мэблі. А чаму?
Чаму ўсё так убога?

Лемуры(хор)

Бо напавер далі яму,
Вярнуць прыйшлося многа.

Мефістофель