Фаўст

На нізкім ачагу — кацёл. У пары, што высока падымаецца над катлом, узнікаюць розныя вобразы. Малпа-самка сядзіць ля катла, збірае шум і сочыць, каб варыва не пабегла. Малпа-самец з дзецьмі сядзіць побач і грэецца. Сцены і столь увешаны рознымі дзіўнымі вядзьмачымі прыладамі.

Фаўст. Мефістофель.

Фаўст

Нашто прывёў мяне ты ў гэту яму,
Дзе столькі дзікасці і столькі хламу?
Няўжо твая клыбатая вядзьмарка
Паможа скінуць лішнія гады,
І зноў я стану малады,
І зноў каханне ў сэрцы ўспыхне ярка?
Калі ў табе юнацкі пал патух,
З нямогласці не выберашся сам,
Бо ані злы, ані святы прачысты дух
Не дасць патрэбны мне бальзам.

Мефістофель

Мой дружа, зноў разумна кажаш ты!
Я сродак ведаю — каб толькі згода,—
А ён запісаны у кандуіт святы —
Яго падказвае сама прырода.

Фаўст

Хутчэй кажы.

Мефістофель

                 Я даць рэцэпт гатоў —
Памаладзееш так, што будзь здароў.
Спяшайся ў поле ці на луг,
У рукі серп вазьмі ці плуг,
Практычны розум свой
Не замыкай у цесны круг,
Карміся сам, паруш душы спакой,
Сабе за ганьбу не лічы ніколі
Рабіць як вол і брудны гной
Вывозіць на сабе на поле.
Калі ты зробіш гэта ўсё, тады —
І ў восемдзесят будзеш малады.

Фаўст

Я не прывык, з рыдлёўкаю тым болей,
На досвітку хадзіць у поле,
За ўшчэрбным я жыццём не паганюся.

Мефістофель

Вось тут якраз паможа нам бабуся.

Фаўст

Няўжо ты сам, без гэтага страшыдла,
Не падасі, што трэба, мне на стол?

Мефістофель

Разменьвацца на дробязі абрыдла.
Я лепш збудую тысячу мастоў^{43}:
У нашай справе мала ўмення,
Патрэбна тут і бабскае цярпенне.
А чорту гэта дробязь, не работа,
Таму гадамі корпацца ля печы
Не дазваляе мне мая істота —
Мне дай размах, дай разгарнуць мне плечы.
Я знаю тонкасці вядзьмарскай кухні —
Не пералічыш іх, язык апухне;
Ды сам не ўпраўлюся, вядома.

(Убачыў звяроў.)

Якія малпачкі — уга!
Вось вам служанка, вось — слуга!

(Да звяроў.)

Дзе ж гаспадынька, што ж не дома?

Звяры

Пад’ела,
Пасядзела
І ў комін паляцела.

Мефістофель

І доўга там яна лунае?

Звяры

Мы лапкі грэем тут. Хто знае?

Мефістофель(Фаўсту)

А праўда? Сімпатычныя звяры?

Фаўст

Глядзець агідна на брыдоту.

Мефістофель

А я б, здаецца, у ахвоту
Час бавіў да зары.

(Да звяроў.)

Ну, лялькі чортавы, чаго
Нагатавала сёння кодла ваша?

Звяры

Жабрачая пацеха — каша!

Мефістофель

Збярэцца публіка — ого!

Самец(падпаўзае і лашчыцца да Мефістофеля)

Са мной пагуляй,
Мне грошыкаў дай —
Дай выйграць. Гулец
Без грошай — дурны,
З грашмі ўсе — паны,
З грашмі я — мудрэц.

Мефістофель

Ад шчасця б малпачка самлела,
Каб у лато гуляць умела.

Тым часам малпяняты, гуляючы з вялізным шарам, выкацілі яго наперад.

Самец