Քաջարի զինվոր Շվեյկի արկածները

— Բանակի շտաբից հրաման է ստացվել քսանչորս ժամվա ընթացքում անհապաղ կախել այն սպասյակին, որն իր սպայի կաթի և սուրճի պահածոները կգողանա։ Դա հաղորդում եմ օբեր-լեյտենանտի կարգադրությամբ, որը քեզ հրամայեց սուրճը վերցնել և անմիջապես ներկայանալ իրեն։

Վախեցած Բալոունը հեռախոսավար Խոդոունսկու ձեռքից խլեց սուրճը, որ հենց նոր էր լցրել նրա համար, նորից տաքացրեց, պահածոյած կաթ ավելացրեց և սուրճը ձեռքին սլացավ դեպի շտաբի վագոնը։

Աչքերը չռելով, Բալոունը սուրճը մատուցեց պորուչիկ Լուկաշին, և այդ ժամանակ նրա մտքով անցավ, որ պորուչիկն իր աչքերից կռահում է, թե պահածոներն ինչպես է տնօրինել։

— Ես ուշացա,— սկսեց նա կակազելով,— որովհետև չկարողացա միանգամից բացել։

— Գուցե պահածոյած կաթը թափել ես, հը՞,— տանջում էր նրան պորուչիկ Լուկաշը, սուրճի համն առնելով,— բայց գուցե սուպի պես գդալով խպշտե՞լ ես։ Գիտե՞ս քեզ ինչ է սպասում։

Բալոունը հառաչեց ու ողբաց.

— Պարոն լեյտենանտ, համարձակվում եմ զեկուցել, երեք երեխայի տե՜ր եմ։

― Տե՛ս, Բալոուն, մեկ էլ եմ նախազգուշացնում, անկշտությունդ քեզ կկործանի։ Շվեյկը քեզ բան չասա՞ց։

― Ինձ կարող են կախել քսանչորս ժամվա ընթացքում,— պատասխանեց Բալոունը, ամբողջ մարմնով դողալով։

— Այդպես մի՛ դողա, հիմարի մեկը,― ժպտալով ասաց պորուչիկ Լուկաշը,— և խելքդ գլուխդ հավաքիր։ Այդքան անկուշտ մի եղիր և Շվեյկին ասա, որ կայարանից կամ որևէ մոտ տեղից մի համեղ բան ճարի։ Այս տասանոցը տուր նրան։ Քեզ չեմ ուղարկի։ Դու կվերադառնաս միայն այն ժամանակ, երբ լափելուց տրաքես։ Սարդիններս դեռ չե՞ս լափել։ Ասում եմ, չե՞ս լափել։ Բեր և ինձ ցույց տուր։

Բալոունը Շվեյկին հայտնեց, թե օբեր֊լեյտենանտը մի տասանոց է ուղարկել, որպեսզի նա, Շվեյկը, կայարանում մի համեղ բան ճարի։ Ապա հառաչելով պորուչիկի ճամպրուկից հանեց սարդինների տուփը և ծանր սրտով տարավ ստուգման։

Խեղճ մարդն իրեն օրորել էր այն հույսով, թե պորուչիկ Լուկաշն այդ սարդինները մոռացել է, իսկ հիմա ամեն ինչ կորած է։ Պորուչիկը սարդինները կթողնի իր վագոնում, և Բալոունը նրանցից կզրկվի։ Նա իրեն կողոպտված էր զգում։

— Ահա, համարձակվում եմ զեկուցել, պարոն լեյտենանտ, ձեր սարդիններր,— ասաց նա դառնորեն, տուփը հանձնելով տիրոջը։— Կհրամայե՞ք բացել։

— Լա՛վ, Բալոուն, պետք չէ բացել, հետ տար։ Ես միայն ուզում էի տեսել, թե հո տուփին ձեռք չես տվել։ Երբ սուրճը բերիր, ինձ թվաց, թե շրթունքներդ պսպղում են, ինչպես պրովանսյան յուղից։ Շվեյկն արդեն գնա՞ց։

— Ճիշտ այդպես, պարոն օբեր֊լեյտենանտ, արդեն գնաց,— պատասխանեց Բալոունը փայլելով։— Շվեյկն ասաց, թե պարոն օբեր֊լեյտենանտը գոհ կմնա և թե պարոն օբեր֊լեյտենանտին բոլորը կնախանձեն։ Նա կայարանից չգիտեմ ուր գնաց և ասաց, թե Ռակոշպալոտոի այն կողմում մի տեղ գիտե։ Իսկ եթե գնացքից ուշանա, կմիանա ավտոշարասյունին և ավտոմոբիլով կհասնի մեզ։ Թե իր համար անհանգստանալու կարիք չկա, թե ինքն իր պարտականությունները լավ գիտե։ Թե մի առանձին բան չի պատահի, եթե նույնիսկ ստիպված լինի իր հաշվին կառք վարձել և էշելոնի հետևից հասնել մինչև Գալիցիա։ Թե հետո բոլոր ծախսերը կարելի է ռոճիկից պահել։ Թող, ասում է, պարոն օբեր֊լեյտենանտը իր համար բոլորովին չանհանգստանա։

— Դեհ, չքվի՛ր,— տրտմորեն առաջարկեց պորուչիկ Լուկաշը։

Պարետանոցից հայտնեցին, թե գնացքը դեպի Գյոդյոլլյո-Ասոդ կշարժվի միայն կեսօրվա ժամը երկուսին և թե կայարանում սպաներին երկուական լիտր կարմիր գինի և մի֊մի շիշ կոնյակ են տալիս։ Ասում էին, թե իբր Կարմիր Խաչին հասցեագրված ինչ-որ ծանրոց են գտել։ Ինչ էլ որ եղած լիներ, այդ ծանրոցը երկնային պարգև թվաց, և շտաբի վագոնում բոլորի տրամադրությունը բարձրացավ։ Կոնյակը «երեքաստղանոց» էր, իսկ գինին՝ «Հումպոլդսկիրխեն» մարկայի։

Միայն պորուչիկ Լուկաշն էր անտրամադիր։ Արդեն մի ժամ անցել էր, իսկ Շվեյկը դեռ չէր վերադարձել։ Հետո անցավ ևս կես ժամ։ Եվ հանկարծ կայարանի պարետանոցից դուրս եկավ մի տարօրինակ թափոր, որ շարժվում էր դեպի շտաբի վագոնը։ Առջևից քայլում էր Շվեյկը, քայլում էր ինքնամոռաց և հանդիսավոր կերպով, այն առաշին քրիստոնյա նահատակների պես, որոնց դեպի կրկեսի հրապարակն էին տանում։

Նրա աջ և ձախ կողքերից, սվինները հրացաններին հագցրած, քայլում էին երկու հունգարացի հոնվեդներ, ձախ թևից առաջանում էր կայարանի պարետատան դասակի հրամանատարը, իսկ նրա հետևից՝ ծալքավոր կարմիր յուբկայով մի կին և կարճաճիտ սապոգներով, կլոր գլխարկով, աչքի տակը կապտած մի տղամարդ՝ ձեռքին վախից կչկչացող մի հավ։

Նրանք բոլորը ցանկացան մտնել շտաբի վագոնը, բայց դասակի հրամանատարը հավի տիրոջ և նրա կնոջ վրա հունգարերեն բղավեց, որ մնան ներքևում։

Պորուչիկ Լուկաշին տեսնելով, Շվեյկն սկսեց նրան բազմանշանակ աչքով անել։