Konan la Barbarulo

Nokteskis en urbo konfuzigata e trublita, ed ante noktomezo rumori pasis misterioze tra la stradi, ke la Kothani persequabis lia triumfo e bategas la muri di Shamar. Ulu en la sekreta policistaro di Tsotha babilabis. Timo tremigis la populo quale terocilo, e li ne mem pauzis konsiderar la sorco per qua ta novaji tante rapide transmisesis. Li asaltis la pordi di Arpelo, postulis ke lu marchez adsude e forpulsez l’enemiki trans la fluvio Tibor. Lu forsan remarkabus, ke lua trupi ne suficus, e ke lu ne povus rekrutar pluso til ke la baroni agnoskez lu kom rejo. Ma lu esis ebriigita da povo, e ridis mokante.

Yuna studento, Athemides, klimis kolono en la merkato, e per vorti brulanta akuzis, ke Arpelo esas utensilo di Strabonus, piktis vivoza pikturo pri vivo sub la regno Kothana ed Arpelo kom satrapo. Ante ke lu parparolis, la turbo kriis pro timo ed ululis pro furio. Arpelo sendis soldati por kaptar la yunulo, ma la populo prenis lu e fugis kun lu, jetis roki e kati mortinta adsur la soldati persequanta. Salveo de arbalesti fugigis la turbo, ed atako da kavalkanti plenigis la merkato per kadavri. Ma Athemides esis sekrete portita del urbo por pregar a Trokero, ke lu sizez Tamar e marchez por helpar Shamar.

Athemides trovis, ke Trokero deskampis exter la muri, pronta por marchar a Poitain en la parto fore sudala dil rejio. Al pregi urjanta dil yunulo lu respondis, ke lu ne havis sat multa trupi od por asaltar Tamar, mem kun la helpo dil turbo interna, od por konfrontar Strabonus. Omnakaze, l’avara nobeli spolius Poitain dop lu dum ke lu luktas la Kothani. La rejo mortinte, singlu devas protektar sua propra vivo. Lu kavalkos a Poitain e defensos ol tam bone posible kontre Arpelo e lua stranjera federiti.

Dum ke Athemides pregis, la turbo impotente iracanta ankore furieskis en l’urbo. Sub la granda turmo apud la palaco rejal, la homi vorticis e movis, kriis lia odio kontre Arpelo, qua stacis sur la turmo-pinto e ridis dum ke lua armarkisti rangis su alonge la parapeti, flechi tirita e fingri an la destensili di lia arbalesti.

La princo di Pelia esis larja viro de mez alteso havante vizajo severa ed obskura. Lu esis intriganto, ma anke luktanto. Sub lua silka jupo oree pasmentizita briletis stalo polisita. Lua hararo nigra e longa esis frizita e parfumizita, ligita per rubando ek arjenta stofo, ma ye lua hancho pendis espado, la mancho juvelizita di qua esis markizita en batalii e kampanii.

‘Foli! Ululez segunvole! Konan esas mortinta ed Arpelo esas rejo!’

Kad se omna Aquilonia kontreagus lu? Lu havas sat multa soldati por retenar la muregi til ke Strabonus venos. Ma Aquilonia partigesas kontre su. Singla barono ja armizis su por sizar la trezoro di sua vicino. Arpelo devas traktar nur la turbo impotenta. Strabonus tranchos tra la laxa linei dil baroni luktanta quale rostro tra spumo, e til lua adveno, Arpelo bezonas nur tenar la chefurbo rejal.

‘Foli! Arpelo esas rejo!’

La suno levis su super l’estala turmi. Del jornesko karmezina venis flugante punto qua plugrandeskis til vespertilio, pose til aglo. Lore omni qui vidis kriachis pro astoneso, nam super la muri di Tamar flugis tala formo quala homi konocas nur de legendi mi-obliviata, e de inter olua ali giganta saltis formo homal qua bramis super la turmego. Per ali-tondro surdiganta ol forflugis, e la homi palpebragis quaze li sonjas. Ma sur la turmo stacis figuro sovaja e barbara, minuda, sangizita, brandisante grand espado. E del turbo venis mujo qua shanceligis la turmi ipsa: ‘La rejulo! Esas la rejulo!’

Arpelo stacis astonata; pose kun kriacho lu ektiris lua espado e saltis vers Konan. Kun leonatra bramo la Kimeriano pareis la lamo susuranta, faligis sua propra espado, sizis la princo per kolo e bifurko, e hisis lu alte super sua kapo.

‘Portez kun vu vua komploti ad inferno!’ il bramis, e fore lansis la princo de Pelia quale sakedo de salo. Lu falis tra vakua aero cent-e-kinadek futi. La homi retrosaltis kande la korpo falis ed aplastesis adsur la pavi marmora, spricis sango e cerebro, e jacis en olua homarmaro frakasita quale koleoptero lacerita.

L’armarkisti sur la turmo retrotiris su, kurajo ruinita. Li fugis, e la konsilanti siejata saltis ek la palaco e joyoze tranchis li. Kavalieri e soldati Peliana serchis sekureso en la stradi, e la turbo pecetigis li. Tra la stradi la lukto iris, kaski plumizita e stala kasqueti saltetis inter desordinita harari e pose desaparis; glavi furioze hakis en foresto de piqui; supere esis la mujo dil turbo, aklam-krii kun kriachi pro sango-hungro ed ululi pro agonio. E super omno la nuda figuro dil rejulo shancelis sur la kreneli vertijiganta, fortega brakii brandisita, e bramis tremenda ridado qua mokis omna turbi, e princi, mem su ipsa.

5.

Long armarko e fort armarko, e l’ cielon obskurigez!
Kordo a nocho, shafto ad orelo, e la rejon di Koth vizez!

Kansono dil armarkisti bosonana