Konan la Barbarulo

La reji beis audante la nomo di homo quan li kredabis esar mortinta dum dek yari. Paniko emanis del chefi e tremigis la trupi. Li omna rikonocis la kavalkanto sur la nigra kavalulo. Tsotha sentis la timo supersticoza di sua homi, e furio pozis maskilo infernal adsur lua vizajo.

‘Atakez!’ lu kriis, brandisante sovaje lua dina brakii. ‘Ni esas ankore plu forta! Asaltez ed aplastez ta hundi! Ni ya festinos canokte en la ruinaji di Shamar! Ho Set!’ Lu levis sua brakii ed advokis la serpento-deo. Mem Strabonus esis hororigata. ‘Donez a me vinko e me juras, ke me ofros a vu kinacent virgini de Shamar qui tordos su en sua sango!’

Dume la trupi opozanta debushabis en la agro. Kun la kavalieri venas to quo semblis duesma armeo neregulal sur kavaleti rapida e fortega. Ti decensis e rangizis su pede—flegmoz armarkisti Bosonana, ed avida piquisti de Gunderlando havante blonda harari qui fluis de sub lia stala kasqueti.

Esis mixit armeo quan Konan kolektabis dum la hori frenezioza qui sequis lua retroveno al chefurbo. Il forbatabis la turbo spumifanta de la soldati Peliana qui tenis l’extera muri di Tamar, e rekrutabis ta soldati a sua servado. Il sendabis rapida kavalkanto a Trokero por retrovokar lu. Kun ti kom nukleo di armeo, il hastabis adsude e sizis tra la lando rekrutiti e kavali. Nobeli di Tamar e la cirkumajo augmentis ilua trupi, ed il survoye kolektis rekrutiti de omna vilajo e kastelo. Ma ol esis nur mikra homamaso quan il kolektabis por jetar kontre l’invadanti, quankam ol havis la qualeso di stalo hardigita.

Mil-e-nonacent kavalkanti homarmarizita sequis il, la plumulto di qui esis kavalieri Poitainana. La restanta mercenarii e soldati profesional del sequantari dil nobeli facis lua infantrio —kinamil armarkisti e quaramil piquisti. Ta armeo nun venas bone ordinita—unesme l’armarkisti, dop li la piquisti, e dop ti la kavalkanti marchante.

Kontre li Arbanus dispozis sua trupi, e l’armeo federita avancis quale stal-maro brileganta. La spektanti sur l’urbo-muri tremis vidar ta vast armeo qua eklipsis la povo di la salvanti. Unesme marchis l’armarkisti Shemida, dop li la piquisti Kothana, dop li la kavalieri mashizita di Strabonus ed Amalrus. L’intenco di Strabonus esis klara—uzar sua ped-soldati por forvishar l’infantrio di Konan ed apertar voyo por fortega asalto da sua kavalrio pezoza.

La Shemidi pafis de mil-e-kinacent futi, e flechi flugis quale greli inter l’armei ed obskurigis la suno. L’armarkisti westal, preparita da mil yari de milito senkompata kontre la Pikti sovaja, avancis e klozis rangi kande lia kamaradi falis. Lia nombro esis la plu mikra, e l’armarki Shemida havis plu longa porteo, ma per exakteso l’armarkisti Bosonana egalis lia enemiki, e li kompensis pur habileso pri arkopafado per superiora mentaleso ed ecelanta homarmaro. Ye bona disto li pafis, e la Shemidi falis per tota rangi. La militisti havanta blua barbi e portanta lejera mashi ne povis tam bone tolerar puniso kam la Bosonani portanta plu dika homarmaro. Li ruptis sua rangi, forjetis lia armarki, e lia fugo desordinis la rangi dil piquisti Kothana dop li.

Sen la helpo dil armarkisti, ta militisti esis faligita centope dal shafti dil Bosonani, do li asaltis furioze, e renkontris la lanci dil piquisti. Nul infantrio esas mastro dil sovaja Gunderlandani. Lia hemlando, la provinco maxim nordal di Aquilonia, esas distanta de nur un dio per kavalkado trans la marsho-lando Bosonana de la limiti di Kimeria, ed ili, naskinta ed edukita por batalio, havis la sango maxim pura de omna populi Hiboriana. La lancieri Kothana, stuporigita da la morti di lia kamaradi per flechi, esis pecigita e retrofalis desordinite.

Strabonus mujis pro furio, vidante ke sua infantrio repulsesis, e kriis por asalto generala. Arbanus hezitis, indikis ke la Bosonani bone riordinis su avan la kavalieri Aquiloniana, qui sidabis senmove sur lia kavali dum ta meleo. La generalo konsilis, ke li tempale retretez, por lurar la kavalieri adweste de la shirmo di ta armarki. Ma Strabonus esis dementa pro furio. Lu regardis sua kavalier-rangi longa e brilanta, ed imperis, ke Arbanus dicez l’impero asaltar.

La generalo konfidis sua anmo ad Ishtar e sonigis l’ora olifanto. Per tondatra mujo la foresto de lanci abasis su, e la grand armeo movis trans la plana-lando plu e plu rapide. La tota agro tremis pro la huf-avalancho, e la brileso de oro e stalo dazlis l’okuli dil spektanti sur la turmi di Shamar.

L’eskadroni fendis la laxa rangi dil lancieri, tramplis egale amiko ed enemiko, e precipitis su aden la denti di flechi del Bosonani. Trans l’agro li tondris, severe kavalkis la sturmo qua dispersis la kavalieri quale folii autunal. Plusa cent pasi, e li kavalkos inter la Bosonani ed abatos li quale frumento. Ma karno e sango ne povis subisar la morto-pluvo qua nun laceris ed ululis inter li. Shultro an shultro, pedi larje suportanta, stacis l’armarkisti; quale un homo li tiris la shafti til l’oreli e lasis oli flugar kun krii kurta e profunda.