La Majstro kaj Margarita

sciis, ke la lastaj vortoj de la romano estos: «... la

будут: «...Пятый прокуратор Иудеи, всадник

kvina prokuratoro de Judujo, la kavaliro Poncio

Понтий Пилат». Ну, натурально, я выходил

Pilato». Nu, mi, kompreneble, eliradis por

гулять. Сто тысяч — громадная сумма, и у

promeni. Centmil estas multe da mono, do mi

меня был прекрасный серый костюм. Или

havis tre belan vestokompleton. Aŭ mi iris

отправлялся обедать в какой-нибудь дешевый

tagmanĝi en malmultekostan restoracion. Ĉe

ресторан. На Арбате был чудесный ресторан,

Arbat’ estis ĉarma restoracio, mi ne scias, ĉu ĝi

не знаю, существует ли он теперь.

ankoraŭ ekzistas.

Тут глаза гостя широко открылись, и он

La okuloj de la gasto larĝe malfermiĝis kaj li plu

продолжал шептать, глядя на луну:

flustris rigardante la lunon.

— Она несла в руках отвратительные,

— En la manoj ŝi portis abomenajn, alarme flavajn

тревожные желтые цветы. Черт их знает, как их florojn. La diablo scias ilian nomon, sed ial ili estas зовут, но они первые почему-то появляются в

la unuaj kiuj aperas en Moskvo. Kaj tiuj floroj tre

Москве. И эти цветы очень отчетливо

klare kontrastis ŝian nigran mantelon. Ŝi portis

выделялись на черном ее весеннем пальто. Она flavajn florojn! Malbona koloro. De Tverskaja ŝi несла желтые цветы! Нехороший цвет. Она

sin turnis en strateton kaj de tie rigardis

повернула с Тверской в переулок и тут

malantaŭen. Nu, la straton Tverskaja vi sendube

обернулась. Ну, Тверскую вы знаете? По

konas, ĉu? Tie estis pasantaj miloj da homoj, sed

Тверской шли тысячи людей, но я вам ручаюсь, mi ĵuras al vi, ke ŝi vidis nur min kaj ŝia rigardo что увидела она меня одного и поглядела не то

estis pli ol angora, ĝi estis kvazaŭ malsana. Kaj

что тревожно, а даже как будто болезненно. И

min impresis ne tiom ŝia belo, kiom la

меня поразила не столько ее красота, сколько

eksterordinara, de neniu iam ajn vidita soleco en

необыкновенное, никем не виданное

ŝiaj okuloj!

одиночество в глазах!

Повинуясь этому желтому знаку, я тоже

»Obeante la flavan signon, ankaŭ mi min turnis en

свернул в переулок и пошел по ее следам. Мы

la strateton kaj ŝin sekvis. Silente ni iris laŭ la

шли по кривому, скучному переулку

kurba, teda strateto, mi ĉe unu flanko kaj ŝi ĉe la

безмолвно, я по одной стороне, а она по

alia. Imagu, la strateto estis tute senhoma. Mi

другой. И не было, вообразите, в переулке ни

suferis, ĉar al mi ŝajnis, ke mi devas al ŝi paroli,

души. Я мучился, потому что мне показалось,

kaj mi timis, ke mi diros nenion kaj ŝi foriros kaj

что с нею необходимо говорить, и тревожился,

neniam plu mi ŝin vidos.

что я не вымолвлю ни одного слова, а она

уйдет, и я никогда ее более не увижу...

И, вообразите, внезапно заговорила она:

»Kaj imagu, subite ŝi ekparolis:

— Нравятся ли вам мои цветы?

»- Ĉu plaĉas al vi miaj floroj?

Я отчетливо помню, как прозвучал ее голос,

»Mi klare memoras, kiel sonis ŝia voĉo, malalteta

низкий довольно-таки, но со срывами, и, как

kaj kun rompoj, kaj, kvankam tio estas stulta,

это ни глупо, показалось, что эхо ударило в

ŝajnis al mi, ke ĝia eĥo eksplodis en la strateto kaj

переулке и отразилось от желтой грязной

resonigis la malpure flavan muron. Mi rapide

стены. Я быстро перешел на ее сторону и,

transiris la strateton kaj proksimiĝante al ŝi mi

подходя к ней, ответил:

respondis:

— Нет.

»- Ne.

Она поглядела на меня удивленно, а я вдруг, и

»Ŝi rigardis min mirigite kaj mi, abrupte kaj tute

совершенно неожиданно, понял, что я всю

neatendite, komprenis, ke dum mia tuta vivo mi

жизнь любил именно эту женщину! Вот так

amis ĝuste tiun virinon! Nekredeble, ĉu? Vi,

штука, а? Вы, конечно, скажете, сумасшедший? verŝajne, diros, ke mi frenezas, ĉu?

— Ничего я не говорю, — воскликнул Иван и

— Nenion mi diras! — ekkriis Ivano kaj aldonis:

добавил: — умоляю, дальше!

— Mi petegas, rakontu plu!

И гость продолжал:

Kaj la gasto daŭrigis:

— Да, она поглядела на меня удивленно, а

— Jes, ŝi rigardis min mirigite, kaj poste,

затем, поглядев, спросила так:

rigardinte, ŝi demandis:

— Вы вообще не любите цветов?

»- Ĉu vi tute ne ŝatas florojn?

В голосе ее была, как мне показалось,

»Io en ŝia voĉo impresis min kiel malamikema. Mi

враждебность. Я шел с нею рядом, стараясь

igis min iri sampaŝe, kaj — tio surprizis min mem

идти в ногу, и, к удивлению моему,

— mi sentis nenian ĝenon.

совершенно не чувствовал себя стесненным.

— Нет, я люблю цветы, только не такие, —

»- Mi ŝatas florojn, sed ne tiajn, — mi diris.

сказал я.

— А какие?

»- Do kiajn?

— Я розы люблю.

»- Mi rozojn ŝatas.

Тут я пожалел о том, что это сказал, потому что »Ĉi tiam mi bedaŭris, ke mi tion diris, ĉar ŝi она виновато улыбнулась и бросила свои цветы pardonpete ridetis kaj ĵetis siajn florojn en la в канаву. Растерявшись немного, я все-таки

kanaleton. Mi iom konfuziĝis, tamen relevis ilin

поднял их и подал ей, но она, усмехнувшись,

kaj prezentis al ŝi, sed ŝi ridetante forpuŝis la

оттолкнула цветы, и я понес их в руках.

florojn kaj mi portis ilin en mia mano.

Так шли молча некоторое время, пока она не

»Kelkan tempon ni iris silente, poste ŝi forprenis la

вынула у меня из рук цветы, не бросила их на