La Majstro kaj Margarita

— Деньги, — продолжал артист, — должны

— La mono, — daŭrigis la artisto, — estas

храниться в госбанке, в специальных сухих и

konservenda en la ŝtata banko, en spcciala ejo,

хорошо охраняемых помещениях, а отнюдь не

seka kaj bone gardata, sed neniel en onklina kelo,

в теткином погребе, где их могут, в частности,

kie, ekzemple, ĝin povus difekti la ratoj! Vere,

попортить крысы! Право, стыдно, Канавкин!

hontu, Kanavkin, vi estas ja adolto!

Ведь вы же взрослый человек.

Канавкин уже не знал, куда и деваться, и

Tute konfuzite Kanavkin skrapadis per la fingro la

только колупал пальцем борт своего пиджачка.

randon de sia jako.

— Ну ладно, — смягчился артист, — кто

— Nu, bone, — mildiĝis la artisto, — ni forgesu

старое помянет... — И вдруг добавил

tion ... — kaj subite li aldonis: — Ah, ankoraŭ unu

неожиданно: — да, кстати: за одним разом

afero: por ŝpari la veturojn de la ŝtata

чтобы, чтоб машину зря не гонять... У тетки

aŭtomobilo ... la onklino mem, ja ankaŭ ŝi havas

этой самой ведь тоже есть? А?

ion, ĉu?

Канавкин, никак не ожидавший такого оборота Kanavkin, kiu neniel atendis tian turnon, ekskuiĝis, дела, дрогнул, и в театре наступило молчание.

kaj en la teatro estiĝis silento.

— Э, Канавкин, — укоризненно-ласково сказал — Aĥ, Kanavkin! — diris la anoncisto per tono de конферансье, — а я-то еще похвалил его! На-

amika riproĉo. — Malgraŭ tio, ke mi kredis al li

те, взял да и засбоил ни с того ни с сего!

kaj lin laŭdis, nu, jen li subite paneas! Sed tio estas

Нелепо это, Канавкин! Ведь я только что

stultaĵo, Kanavkin! Ja ĵus mi parolis pri la okuloj.

говорил про глаза. Ведь видно, что у тетки

Ĉiuj ja vidas, ke ŝi havas. Do, kial vi nin

есть. Ну, чего вы нас зря терзаете?

turmentas?

— Есть! — Залихватски крикнул Канавкин.

— Jes, ŝi havas! — aŭdace kriis Kanavkin.

— Браво! — Крикнул конферансье.

— Brave! — kriis la anoncisto.

— Браво! — Страшно взревел зал.

— Brave! — terure blekegis la publiko.

Когда утихло, конферансье поздравил

Kiam ĉio kvietiĝis, la anoncisto gratulis

Канавкина, пожал ему руку, предложил отвезти Kanavkinon, premis lian manon, proponis, ke oni в город в машине домой, и в этой же машине

veturigu lin en la urbon hejmen per aŭtomobilo, kaj

приказал кому-то в кулисах заехать за теткой и ordonis al iu en la kuliso, ke tiu sama veturilo просить ее пожаловать в женский театр на

vizitu la onklinon por inviti ŝin al la programo en

программу.

la inan teatron.

— Да, я хотел спросить, — тетка не говорила,

— Mi ankoraŭ volis vin demandi: ĉu la onklino

где свои прячет? — Осведомился конферансье, menciis, kie ŝi tenas la siajn? — la anoncisto sin любезно предлагая Канавкину папиросу и

turnis al Kanavkin, afable prezentante al li

зажженную спичку. Тот, закуривая, усмехнулся cigaredon kaj brulantan alumeton. Tiu ekfumis kaj как-то тоскливо.

melankolie ridetis.

— Верю, верю, — вздохнув, отозвался артист,

— Mi kredas, mi kredas, — suspiris la artisto, —

— эта сквалыга не то что племяннику — черту

la maljuna avarulinaĉo ne nur al sia nevo — eĉ al

не скажет этого. Ну, что же, попробуем

la diablo ŝi tion ne konfidus. Nu, tamen ni provu

пробудить в ней человеческие чувства. Быть

veki en ŝi homajn sentojn. Kiu scias? Eble ne ĉiuj

может, еще не все струны сгнили в ее

kordoj forputris en ŝia uzurista fi-animo. Cion

ростовщичьей душонке. Всего доброго,

bonan, Kanavkin!

Канавкин!

И счастливый Канавкин уехал. Артист

Kaj la feliĉa Kanavkin forveturis. La artisto

осведомился, нет ли еще желающих сдать

demandis, ĉu ankoraŭ iuj deziras liveri sian

валюту, но получил в ответ молчание.

valuton, sed la publiko respondis per silento.

— Чудаки, ей-богу! — Пожав плечами,

— Stranguloj, je mia honorvorto! -diris la artisto

проговорил артист, и занавес скрыл его.

levetinte la ŝultrojn, kaj la kurteno lin ŝirmis.

Лампы погасли, некоторое время была тьма, и

La lampoj estingiĝis, kelkan tempon estis mallumo

издалека в ней слышался нервный тенор,

kaj de fore en ĝin venis nervoza tenoro, kiu kantis:

который пел:

«Там груды золота лежат и мне они

Amase kuŝas tie or’, nur min atendas la trezor’!

принадлежат!»

Потом откуда-то издалека дважды донесся

Poste de ie dufoje aŭdiĝis malproksimaj aplaŭdoj.

аплодисмент.

— В женском театре дамочка какая-то сдает, — — En la ina teatro iu sinjorinjo liveras sian неожиданно проговорил рыжий бородатый

valuton, — subite ekparolis la rufbarba najbaro de

сосед Никанора Ивановича и, вздохнув,

Nikanoro Ivaniĉ kaj, suspirinte, li aldonis: — Aĥ,

прибавил: — эх, кабы не гуси мои! У меня,

se mi povus esti trankvila pri miaj anseroj! Mi,

милый человек, бойцовые гуси в лианозове.

kara homo, havas batal-anserojn en Lianozovo.

Подохнут они, боюсь, без меня. Птица боевая,

Sen mi, mi timas, ili forkrevos. La ansero, ĝi estas

нежная, она требует ухода... Эх, кабы не гуси!

birdo batalema, delikata, ĝi bezonas prizorgon ...

Пушкиным-то меня не удивишь, — и он опять

Aĥ, se ne temus pri la anseroj! Ja per Puŝkin oni

завздыхал.

min ne priruzus, — kaj li denove suspiris.

Тут зал осветился ярко, и Никанору Ивановичу Ĉi tiam la spektejon plenigis hela lumo, kaj стало сниться, что из всех дверей в него