La Majstro kaj Margarita

Nudokrudov sonĝis, ke el ĉiuj pordoj ŝutiĝis

посыпались повара в белых колпаках и с

blankĉapelaj kuiristoj, ĉiu kun ĉerpilo en la mano.

разливными ложками в руках. Поварята

Kuirknaboj enportis tinon plenan je supo kaj

втащили в зал чан с супом и лоток с

pletegon ŝarĝitan je distranĉita sekala pano. La

нарезанным черным хлебом. Зрители

spektantoj plivigliĝis. La gajaj kuiristoj klopodadis

оживились. Веселые повара шныряли между

inter la teatruloj, disverŝadis la supon en la bovlojn

театралами, разливали суп в миски и раздавали kaj distribuis la panon.

хлеб.

— Обедайте, ребята, — кричали повара, — и

— Manĝu, knabegoj, — kriis la kuiristoj, — kaj

сдавайте валюту! Чего вам зря здесь сидеть?

liveru la valuton! Kial vi sidij ĉi tie? Jen granda

Охота была эту баланду хлебать. Поехал

ĝuo, sorbadi tiun atriposupaĉon! Revenu hejmen,

домой, выпил как следует, закусил, хорошо!

bone drinku, almanĝetu — agrable!

— Ну, чего ты, например, засел здесь, отец? — — Ekzemple vi, patro, nu kial vi restas enŝlosite ĉi Обратился непосредственно к Никанору

tie? — dika kuiristo kun frambokolora nuko

Ивановичу толстый с малиновой шеей повар,

demandis rekte Nudokrudovon, prezentante al li

протягивая ему миску, в которой в жидкости

bovlon plenan je likvaĵo, en kiu solece flosis

одиноко плавал капустный лист.

peceto de brasikfolio.

— Нету! Нету! Нету у меня! — Страшным

— Sed nenion mi havas, nenion! — per terura

голосом прокричал Никанор Иванович, —

voĉo kriis Nikanoro Ivaniĉ, — ĉu vi komprenas,

понимаешь, нету!

nenion!

— Нету? — Грозным басом взревел повар, —

— Ĉu nenion? — per timiga baso muĝis la

нету? — Женским ласковым голосом спросил

kuiristo, — nenion, ĉu? — li redemandis per milda

он, — нету, нету, — успокоительно забормотал

ina voĉo, — nenion, nenion, — li trankvilige

он, превращаясь в фельдшерицу Прасковью

murmuris ŝanĝiĝante en la vickuracistinon

Федоровну.

Praskovja Fjodorovna.

Та ласково трясла стонущего во сне Никанора

Ŝi delikate skuetis la ŝultron de Nudokrudov, kiu

Ивановича за плечо. Тогда растаяли повара и

ĝemis en sia dormo. Tiam aerdisiĝis la kuiristoj kaj

развалился театр с занавесом. Никанор

disfalis la teatro kun la kurteno. Tralarme Nikanoro

Иванович сквозь слезы разглядел свою комнату Ivaniĉ distingis sian kuracejan ĉambron kaj du в лечебнице и двух в белых халатах, но отнюдь homojn en blanka kitelo — tamen neniel la

не развязных поваров, сующихся к людям со

impertinentajn kuiristojn ĝenantajn onin per siaj

своими советами, а доктора и все ту же

konsiloj, sed doktoron kaj la ĵus menciitan

Прасковью Федоровну, держащую в руках не

vickuracistinon, kiu tenis ne bovlon sed telereton

миску, а тарелочку, накрытую марлей, с

kovritan per gazo, sur kiu kuŝis injektilo.

лежащим на ней шприцем.

— Ведь это что же, — горько говорил Никанор — Ja kio do ĉio ĉi estas? — amare diris

Иванович, пока ему делали укол, — нету у

Nudokrudov dum oni faris al li injekton. —

меня и нету! Пусть Пушкин им сдает валюту.

Nenion mi havas, nenion kaj nenion! Puŝkin liveru

Нету!

al ili valuton. Mi havas nenion.

— Нету, нету, — успокаивала добросердечная

— Nenion, tute nenion, — trankviligadis lin la

Прасковья Федоровна, — а на нет и суда нет.

kompatema Praskovja Fjodorovna. — Kaze de

nulo vanas postulo.

Никанору Ивановичу полегчало после

Post la injekto Nudokrudov sin sentis pli bone kaj

впрыскивания, и он заснул без всяких

endormiĝis sensonĝe.

сновидений.

Но благодаря его выкрикам тревога передалась Sed sekve de liaj elkrioj la angoro komunikiĝis en в 120-ю комнату, где больной проснулся и стал la ĉambron 120-an, kie la paciento vekiĝis kaj искать свою голову, и в 118-ю, где

ekserĉis sian kapon, kaj en la 118-an, kie la

забеспокоился неизвестный Мастер и в тоске

nekonata majstro maltrankviliĝis kaj angore tordis

заломил руки, глядя на луну, вспоминая

siajn manojn, rigardante la lunon, rememorante la

горькую, последнюю в жизни осеннюю ночь,

amaran, lastan en la vivo aŭtunan nokton, la

полоску света из-под двери в подвале и

lumstrieton el sub la pordo kaj la malbukliĝintajn

развившиеся волосы.

harojn.

Из 118-й комнаты тревога по балкону

El la 118-a ĉambro, per la balkono, la angoro

перелетела к ивану, и он проснулся и заплакал.

transflugis al Ivano, li vekiĝis kaj ekploris.

Но врач быстро успокоил всех встревоженных, Sed la deĵora kuracisto rapide kvietigis ĉiujn скорбных главою, и они стали засыпать.

maltrankviliĝintojn, suferantajn je la kapo, kaj unu

Позднее всех забылся Иван, когда над рекой

post alia ili endormiĝis. Laste endormiĝis Ivano,

уже светало. После лекарства, напоившего все

kiam super la rivero la ĉielo komencis heliĝi. Post

его тело, успокоение пришло к нему, как волна, la kuracilo, malsoifiginta lian tutan korpon, la накрывшая его. Тело его облегчилось, а голову kvieto kvazaŭ ondo venis lin kovri. La korpo обдувала теплым ветерком дрема. Он заснул, и malpeziĝis, la kapon milde ĉirkaŭblovetis

последнее, что он слышал наяву, было

dormemo. La lasta, kion li aŭdis maldorme, estis la

предрассветное щебетание птиц в лесу. Но они antaŭmatena kvivito de la birdoj en la arbaro. Sed вскоре умолкли, и ему стало сниться, что