La Majstro kaj Margarita

procesio atingis la pinton, li unuafoje aperis ĉi tie

как человек явно опоздавший. Он тяжело

kaj aspektis kiel homo evidente malfruiĝinta. Li

дышал и не шел, а бежал на холм, толкался и,

anhelis, sur la monteton li ne paŝe iris sed kuris, li

увидев, что перед ним, как и перед всеми

dispuŝadis la antaŭirantojn, kaj kiam li vidis, ke

другими, сомкнулась цепь, сделал наивную

antaŭ li, same kiel antaŭ ĉiuj aliaj, fermiĝis la

попытку, притворившись, что не понимает

gardoĉeno, li naive provis, ŝajnigante ke li ne

раздраженных окриков, прорваться между

komprenas la kolerajn avertokriojn, tragliti inter la

солдатами к самому месту казни, где уже

soldatoj sur la lokon mem de la ekzekuto, kie la

снимали осужденных с повозки. За это он

kondamnitoj jam estis deĉarigataj. Pro tio li ricevis

получил тяжелый удар тупым концом копья в

sur la bruston puŝegon per la malakra ekstremo de

грудь и отскочил от солдат, вскрикнув, но не от lanco, kaj forsaltis de la soldatoj kun krio боли, а от отчаяния. Ударившего легионера он

esprimanta ne doloron sed malesperon. Al la

окинул мутным и совершенно равнодушным ко puŝinta lin legiano li ĵetis malklaran kaj tute

всему взором, как человек, не чувствительный

indiferentan rigardon, kiel homo nesensiva pri

к физической боли.

korpa doloro.

Кашляя и задыхаясь, держась за грудь, он

Tusante kaj anhelante, tenante sian manon sur la

обежал кругом холма, стремясь на северной

brusto, li kuris ĉirkaŭ la monteto, serĉante sur la

стороне найти какую-нибудь щель в цепи, где

norda deklivo ian ajn interspacon en la gardoĉeno,

можно было бы проскользнуть. Но было уже

kie li povus tragliti enen. Sed li malfruis. La ringo

поздно. Кольцо сомкнулось. И человек с

jam fermiĝis. Kaj la viro, kies vizaĝon tordis

искаженным от горя лицом вынужден был

aflikto, devis rezigni siajn provojn penetri al la

отказаться от своих попыток прорваться к

ĉaroj, de kiuj oni jam malŝarĝis la fostojn. Tiuj

повозкам, с которых уже сняли столбы. Эти

provoj povis rezultigi nur lian areston, kaj esti

попытки не к чему не привели бы, кроме того,

arestita en tiu tago neniel akordis kun lia plano.

что он был бы схвачен, а быть задержанным в

этот день никоим образом не входило в его

план.

И вот он ушел в сторону к расщелине, где было Tial li deiris malantaŭen al la rokkrevaĵo, kie estis спокойнее и никто ему не мешал.

pli kviete kaj kie neniu lin ĝenis.

Теперь, сидя на камне, этот чернобородый, с

Nun, sidante sur ŝtono, tiu viro, nigrabarba, kies

гноящимися от солнца и бессоницы глазами

okuloj pusis pro la suno kaj maldormado,

человек тосковал. Он то вздыхал, открывая

sopiregis. Jen li suspiris, malfermante sian

свой истасканный в скитаниях, из голубого

eksbluan, malpure grizan taliton trivitan dum la

привратившийся в грязно-серый таллиф, и

vagadoj, kaj nudigis la kontuzitan bruston, sur kiu

обнажал ушибленную копьем грудь, по

fluetis la malklara ŝvito; jen li, en neeltenebla

которой стекал грязный пот, то в невыносимой turmento, levis la okulojn al la ĉielo kaj observis la муке поднимал глаза в небо, следя за тремя

tri vulturojn, kiuj jam delonge kroze ŝvebis en la

стервятниками, давно уже плававшими в

alto antaŭsentante baldaŭan regalon; jen li fiksis

вышине большими кругами в предчувствии

sian senesperan rigardon sur la flavan teron kaj

скорого пира, то вперял безнадежный взор в

vidis tie duone disfalintan hundan kranion kaj

желтую землю и видел на ней

kurantajn ĉirkaŭ ĝi lacertojn.

полуразрушенный собачий череп и бегающих

вокруг него ящериц.

Мучения человека были настолько велики, что

Lia turmento estis tiom granda, ke fojon post fojo

по временам он заговаривал сам с собой.

li rekomencis paroli al si mem.

— О, я глупец! — Бормотал он, раскачиваясь

— Ho, stultulo mi estas! — li murmuris, en sia

на камне в душевной боли и ногтями царапая

animdoloro ŝanceliĝante sur la ŝtono kaj per la

смуглую грудь, — глупец, неразумная

ungoj skrapante sian brunhaŭtan bruston, —

женщина, трус! Падаль я, а не человек!

stultulo, malsaĝa virino, timulo! Ne homo mi estas

sed kadavraĵo!

Он умолкал, поникал головой, потом,

Li silentiĝadis mallevante la kapon, poste, trinkinte

напившись из деревянной фляги теплой воды,

el sia ligna pendbotelo kelkajn glutojn da varma

оживал вновь и хватался то за нож, спрятанный akvo, li denove plivigliĝadis, ekprenante jen la под таллифом на груди, то за кусок пергамента, tranĉilon, kaŝitan sub la talito sur la brusto, jen la лежащий перед ним на камне рядом с палочкой pergamenon kuŝantan antaŭ li sur ŝtono, apud

и пузырьком с тушью.

kalamo kaj inkujo.

На этом пергаменте уже были набросаны

Skribaĵoj jam nigris sur la pergameno:Pasas la

записи: «Бегут минуты, и я, Левий Матвей,

minutoj, kaj mi, Levio Mateo, estas sur la Kalva

нахожусь на Лысой горе, а смерти все нет!»

Monto, kaj la morto plu ne venas!

Далее:

Poste:

«Солнце склоняется, а смерти нет».

La suno malleviĝas sed la morto ne venas.

Теперь Левий Матвей безнадежно записал

Nun Levio Mateo senespere skribis per la akra

острой палочкой так:

kalamo jenon:

«Бог! За что гневаешься на него? Пошли ему

Dio! Kial vi koleras kontraŭ li? Sendu al li la

смерть».

morton!