La Majstro kaj Margarita

iel sukcesis registrigi sian loĝadon en la

прописался ли этот сердечный человек уже в

apartamento de la mortinto, ja tiaj precedencoj jam

квартире покойного, ибо и такие примеры в

estis en la vivo.

жизни бывали.

— Простите, вы были другом моего покойного — Pardonu, ĉu vi estis amiko de mia forpasinta

миши? — Спросил он, утирая рукавом левый

Miĉjo? — li demandis, per la maniko viŝante sian

сухой глаз, а правым изучая потрясаемого

sekan maldekstran okulon, dum per la dekstra li

печалью Коровьева. Но тот до того разрыдался, ekzamenis la skuatan de la afliktego Kerubjevon.

что ничего нельзя было понять, кроме

Sed tiu jam ploregis tiom forte, ke nenio estis

повторяющихся слов «Хрусть и пополам!».

komprenebla, krom la ripetataj vortoj «krak — en

Нарыдавшись вдоволь, Коровьев отлепился

du pecojn!» Satplorinte, Kerubjev finfine

наконец от стенки и вымолвил:

malgluiĝis disde la muro kaj eligis:

— Нет, не могу больше! Пойду приму триста

— Ne, mi jam ne povas! Mi iru preni tricent gutojn

капель эфирной валерьянки! — И, повернув к

da etera valeriano! — kaj turninte al Poplavskij

Поплавскому совершенно заплаканное лицо,

sian tute larmokovritan vizaĝon li aldonis: — Jen

добавил: — вот они, трамваи-то

kio ĝi estas, la tramo!

— Я извиняюсь, вы мне дали телеграмму? —

— Mi pardonpetas, ĉu estas vi kiu sendis al mi la

Спросил Максимилиан Андреевич, мучительно telegramon? — demandis Poplavskij, penegante

думая о том, кто бы мог быть этот

diveni, kio povus esti tiu mirinda ploremulo.

удивительный плакса.

— Он! — Ответил Коровьев и указал пальцем

— Ĝi! — respondis Kerubjev, kaj per la fingro

на кота.

almontris la katon.

Поплавский вытаращил глаза, полагая, что

Poplavskij elorbitigis la okulojn, ne kredante al siaj

ослышался.

oreloj.

— Нет, не в силах, нет мочи, — шмыгая носом,

— Ne, mi ne povas, forkonsumiĝis miaj fortoj, —

продолжал Коровьев, — как вспомню: колесо

snufante daŭrigis Kerubjev, — kiam mi

по ноге... Одно колесо пудов десять весит...

rememoras: la rado sur lia gambo... la sola rado

Хрусть! Пойду лягу в постель, забудусь сном,

kvintalon pezas ... Krak! Mi iru min enlitiĝi, en la

— и тут он исчез из передней.

dormo mi serĉu la forgeson ... — kaj li tuj

malaperis el la antaŭĉambro.

Кот же шевельнулся, спрыгнул со стула, стал

Tiam ekmoviĝis la kato, ĝi saltis de la seĝo

на задние лапы, подбоченился, раскрыл пасть и malsupren, ekstaris sur la malantaŭaj piedoj, la сказал:

antaŭajn apogis kontraŭ la koksoj, malfermis la

faŭkon kaj diris:

— Ну, я дал телеграмму! Дальше что?

— Nu, mi telegrafis. Kion ankoraŭ?

У Максимилиана Андреевича сразу

Poplavskij sentis kapturniĝon, liaj gamboj kaj

закружилась голова, руки и ноги отнялись, он

brakoj intertiĝis, li lasis fali la valizeton kaj sinkis

уронил чемодан и сел на стул напротив кота.

sur la seĝon kontraŭ la kato.

— Я, кажется, русским языком спрашиваю, —

— Ŝajnas, ke mi ruslingve vin demandis, — severe

сурово сказал кот, — дальше что?

diris la kato, — kion ankoraŭ?

Но Поплавский не дал никакого ответа.

Sed Poplavskij nenion respondis.

— Паспорт! — Тявкнул кот и протянул пухлую — La legitimilon! — komandoblekis la kato kaj

лапу.

etendis sian pufan antaŭan piedon.

Ничего не соображая и ничего не видя, кроме

Sen konscii kion li faras, kaj vidante nenion krom

двух искр, горящих в кошачьих глазах,

la du fajrerojn brulantajn en la kataj okuloj,

Поплавский выхватил из кармана паспорт, как

Poplavskij fulmrapide eligis sian legitimilon el la

кинжал. Кот снял с подзеркального стола очки

poŝo, kiel oni elingigas ponardon. La kato prenis

в толстой черной оправе, надел их на морду, от de la spegulkonzolo okulvitrojn en nigra dika чего сделался еще внушительнее, и вынул из

muntumo, surmetis ilin sur sian muzelon, pro kio

прыгающей руки Поплавского паспорт.

ĝia tuta aspekto iĝis ankoraŭ pli impona, kaj eltiris

la legitimilon el la tremanta mano de Poplavskij.

«Вот интересно: упаду я в обморок или нет?»

«Interese, ĉu mi svenos aŭ ne?» pensis Poplavskij.

— Подумал Поплавский. Издалека доносились El la profundo de la apartamento plu aŭdiĝis

всхлипывания Коровьева, вся передняя

singultoj de Kerubjev, la tutan antaŭĉambron

наполнилась запахом эфира, валерьянки и еще

plenigis la odoroj de etero, valeriano kaj de

какой-то мерзости.

ankoraŭ ia naŭza abomenaĵo.

— Каким отделением выдан документ? —

— Kiu miliciejo liveris la dokumenton? —

Спросил кот, всматриваясь в страницу. Ответа

demandis la kato ekzamenante paĝon en la

не последовало.

malfermita legitimilo. Respondon li ne ricevis.

— Четыреста двенадцатым, — сам себе сказал

— La kvarcent dek dua, — mem respondis al si la

кот, водя лапой по паспорту, который он

kato, kondukante la antaŭan piedon sur la

держал кверху ногами, — ну да, конечно! Мне

legitimilo, kiun ĝi tenis renversita, — jes, nature!

это отделение известно! Там кому попало

Bonege mi konas tiun miliciejon, al ĉia ajnulo ĝi

выдают паспорта! А я б, например, не выдал

liveras legitimilon! Nu, ekzemple mi, mi ne estus

такому, как вы! Глянул бы только раз в лицо и

liverinta legitimilon al tia ulo, kiel vi! Nepre ne!

моментально отказал бы! — Кот до того

Post la unua rigardo sur vian vizaĝon mi tuj estus