La Majstro kaj Margarita

palaceton, kaŭzis en ŝi internan eksplodon de

больше некуда. Мимолетная мысль о том, что

malespero. Ĉu ŝi mem petu, kiel Azazello tente

придется вернуться в особняк, вызвала в ней

konsilis al ŝi en la Aleksandra ĝardeno? «Ne, por

внутренний взрыв отчаяния. Попросить, что ли, nenio ajn» — ŝi diris al si mem.

самой, как искушающе советовал Азазелло в

Александровском саду? «Нет, ни за что», —

сказала она себе.

— Всего хорошего, мессир, — произнесла она

— Ĉion bonan, messire, — ŝi diris voĉe kaj pensis:

вслух, а сама подумала: «Только бы выбраться

«For, iel ajn for de ĉi tie, ekstere mi iros al la

отсюда, а там уж я дойду до реки и утоплюсь».

rivero kaj min dronigos».

— Сядьте-ка, — вдруг повелительно сказал

— Nun sidiĝu, — subite ordonis Voland. La

Воланд. Маргарита изменилась в лице и села.

vizaĝo de Margarita ŝanĝis la koloron kaj ŝi sin

— Может быть, что-нибудь хотите сказать на

sidigis. — Ĉu adiaŭonte vi deziras diri ion?

прощанье?

— Нет, ничего, мессир, — с гордостью

— Ne, nenion, messire, — fiere respondis

ответила Маргарита, — кроме того, что если я

Margarita, — krom tion, ke se vi ankoraŭ min

еще нужна вам, то я готова охотно исполнить

bezonos, mi pretas volonte plenumi ĉion deziratan.

все, что вам будет угодно. Я ничуть не устала и Mi neniom laciĝis kaj la balo min tre amuzis.

очень веселилась на балу. Так что, если бы он и Tiom, ke se ĝi ankoraŭ daŭrus, mi volonte

продолжался еще, я охотно предоставила бы

prezentus mian genuon al la kisoj de miloj da

мое колено для того, чтобы к нему

pendumiluloj kaj murdistoj, — ŝi vidis Volandon

прикладывались тысячи висельников и убийц,

kvazaŭ tra vualo, ŝiaj okuloj plenis je larmoj.

— Маргарита глядела на Воланда, как сквозь

пелену, глаза ее наполнялись слезами.

— Верно! Вы совершенно правы! — Гулко и

— Ĝuste! Vi absolute pravas! — kriis Voland per

страшно прокричал Воланд, — так и надо!

resonanta kaj timiga voĉo, — tiele!

— Так и надо! — Как эхо, повторила свита

— Tiele! — eĥis la sekvantaro de Voland.

Воланда.

— Мы вас испытывали, — продолжал Воланд,

— Ni provis vin, — daŭrigis Voland, — neniam

— никогда и ничего не просите! Никогда и

ion petu! Neniam kaj nenion, precipe de tiuj, kiuj

ничего, и в особенности у тех, кто сильнее вас.

estas pli fortaj ol vi. Oni mem proponos kaj oni

Сами предложат и сами все дадут! Садитесь,

mem ĉion donos! Sidigu vin, fiera virino! —

гордая женщина! — Воланд сорвал тяжелый

Voland forŝiris la pezan noktosurtuton de

халат с Маргариты, и опять она оказалась

Margarita kaj denove ŝi retroviĝis sidanta apud li

сидящей рядом с ним на постели. — Итак,

sur la lito. — Do, Margot, — daŭrigis Voland

марго, — продолжал Воланд, смягчая свой

mildigante sian voĉon, — kion vi deziras pro tio,

голос, — чего вы хотите за то, что сегодня вы

ke hodiaŭ vi estis ĉe mi la mastrino? Kion vi

были у меня хозяйкой? Чего желаете за то, что

deziras pro tio, ke vi patoprenis la balon nuda? Je

провели этот бал нагой? Во что цените ваше

kiom vi taksas vian genuon? Kian damaĝon faris al

колено? Каковы убытки от моих гостей,

vi miaj gastoj, kiujn vi ĵus nomis pendumiluloj?

которых вы сейчас наименовали

Diru! Kaj nun diru sen ĝeno, ĉar mi mem

висельниками? Говорите! И теперь уж говорите proponas.

без стеснения: ибо предложил я.

Сердце Маргариты застучало, она тяжело

La koro de Margarita ekbatis, ŝi profunde ekspiris

вздохнула, стала соображать что-то.

kaj komencis pripensi ion.

— Ну, что же, смелее! — Поощрял Воланд, —

— Nu, ek, kuraĝon! — instigis ŝin Voland, —

будите свою фантазию, пришпоривайте ее! Уж veku vian fantazion, ĝin spronu! Jam pro la nura

одно присутствие при сцене убийства этого

ĉeesto dum la murdo de tiu perfekta kanajlo barono

отпетого негодяя-барона стоит того, чтобы

oni meritas rekompencon, precipe se oni estas

человека наградили, в особенности если этот

virino. Do?

человек — женщина. Ну-с?

Дух перехватило у Маргариты, и она уж хотела

Al Margarita ekmankis spiro, ŝi jam estis eldironta

выговорить заветные и приготовленные в душе la intimajn kaj en la animo preparitajn vortojn, слова, как вдруг побледнела, раскрыла рот и

kiam subite ŝi paliĝis, malfermis la buŝon kaj

вытаращила глаза. «Фрида! Фрида! Фрида! —

rondigis la okulojn. «Frida! Frida! Frida!» kriis en

Прокричал ей в уши чей-то назойливый,

ŝiajn orelojn ies obseda, peteganta voĉo, «Mia

молящий голос. — Меня зовут Фрида!» — И

nomo estas Frida!». Margarita, stumblante sur la

Маргарита, спотыкаясь на словах, заговорила:

vortoj, ekparolis:

— Так я, стало быть, могу попросить об одной

— Do, ĉu mi rajtas, sekve, peti pri unu afero?

вещи?

— Потребовать, потребовать, моя донна, —

— Postuli, postuli, mia donna, — kompreneme

отвечал Воланд, понимающе улыбаясь, —

ridetante diris Voland, — vi rajtas postuli unu

потребовать одной вещи!

aferon!

Ах, как ловко и отчетливо Воланд подчеркнул, Aĥ, kiel lerte kaj klare Voland emfazis, ripetante повторяя слова самой Маргариты — «Одной

ŝiajn proprajn vortojn, tiun «unu aferon»!

вещи»!

Маргарита вздохнула еще раз и сказала:

Ankoraŭfoje Margarita ekspiris kaj diris: