La Majstro kaj Margarita

— Fakte, mi vere similas halucinon. Atentu mian

Обратите внимание на мой профиль в лунном

profilon en la luna lumo, — la kato ŝovis sin en la

свете, — кот полез в лунный столб и хотел еще lunluman faskon kaj volis ankoraŭ ion diri, sed oni что-то говорить, но его попросили замолчать, и

petis ĝin silenti, kaj Behemoto, respondinte: — Tre

он, ответив: — хорошо, хорошо, готов молчать. bone, mi mutiĝos. Mi estos silentema halucino, —

Я буду молчаливой галлюцинацией, —

eksilentis.

замолчал.

— А скажите, почему Маргарита вас называет

— Nun diru al mi, kial Margarita nomas vin

Мастером? — Спросил Воланд.

majstro? — demandis Voland.

Тот усмехнулся и сказал:

La veninto melankolie ridetis kaj diris:

— Это простительная слабость. Она слишком

— Tio estas pardonebla malrigoraĵo. Ŝi tro alte

высокого мнения о том романе, который я

aprezas la romanon kiun mi verkis.

написал.

— О чем роман?

— Pri kio temas la romano?

— Роман о Понтии Пилате.

— Pri Poncio Pilato.

Тут опять закачались и запрыгали язычки

Ĉi tiam refoje ŝanceliĝis kaj balanciĝis la

свечей, задребезжала посуда на столе, Воланд

flamlangetoj de la kandeloj, ektintetis la vazaro sur

рассмеялся громовым образом, но никого не

la tablo, Voland tondre ekridegis, sed neniu timis

испугал и смехом этим никого не удивил.

nek miris pri la ridego. Behemoto ial aplaŭdis.

Бегемот почему-то зааплодировал.

— О чем, о чем? О ком? — Заговорил Воланд,

— Pri kio, pri kio? Pri kiu? — ekparolis Voland

перестав смеяться. — Вот теперь? Это

ĉesinte ridi. — Ĝuste nuntempe, ĉu? Tio estas

потрясающе! И вы не могли найти другой

eksterordinara! Ĉu vi ne povis trovi alian temon?

темы? Дайте-ка посмотреть, — Воланд

Montru, — Voland etendis la malfermitan manon.

протянул руку ладонью кверху.

— Я, к сожалению, не могу этого сделать, —

— Bedaŭrinde mi ne povas tion fari, — respondis

ответил Мастер, — потому что я сжег его в

la majstro, — ĉar mi bruligis la manuskripton en la

печке.

forno.

— Простите, не поверю, — ответил Воланд, — — Pardonu, sed tion mi ne povas kredi, — diris этого быть не может. Рукописи не горят. — Он Voland, — tio ne eblas. La manuskriptoj ne

повернулся к Бегемоту и сказал: — ну-ка,

forbrulas. — Li turnis sin al la kato kaj ordonis: —

Бегемот, дай сюда роман.

Ek, Behemoto, donu do la romanon.

Кот моментально вскочил со стула, и все

La kato tuj saltis de la seĝo kaj ĉiuj vidis, ke ĝi

увидели, что он сидел на толстой пачке

sidis sur dika stako de manuskriptoj. La supran

рукописей. Верхний экземпляр кот с поклоном ekzempleron la kato, respekte sin klininte,

подал Воланду. Маргарита задрожала и

prezentis al Voland. Margarita ektremis kaj kriis,

закричала, волнуясь вновь до слез:

ankoraŭfoje emociite ĝis larmoj:

— Вот она, рукопись! Вот она!

— Jen ĝi estas, la manuskripto! Jen ĝi estas!

Она кинулась к Воланду и восхищенно

Ŝi ĵetis sin al Voland kaj aldonis ravite:

добавила:

— Всесилен, всесилен!

— Ĉiopova! Ĉiopova!

Воланд взял в руки поданный ему экземпляр,

Voland prenis la ekzempleron, ĝin turnis, metis

повернул его, отложил в сторону и молча, без

flanken kaj silente, sen rideto, fikse rigardis la

улыбки уставился на Мастера. Но тот

majstron. Sed tiu sen videbla kaŭzo falis en

неизвестно отчего впал в тоску и беспокойство, melankolion kaj maltrankvilon, sin levis de la seĝo, поднялся со стула, заломил руки и, обращаясь к tordis siajn manojn kaj, turninte sin al la далекой луне, вздрагивая, начал бормотать:

malproksima luno, tremerante, komencis murmuri:

— И ночью при луне мне нет покоя, зачем

— Eĉ nokte, ĉe la luno mi ne havas kvieton, kial

потревожили меня? О боги, боги...

oni min maltrankviligis? Ho dioj, dioj ...

Маргарита вцепилась в больничный халат,

Margarita kroĉiĝis je lia malsanuleja kitelo kaj sin

прижалась к нему и сама начала бормотать в

premante al li ankaŭ ŝi murmuradis en angoro kaj

тоске и слезах:

en larmoj:

— Боже, почему же тебе не помогает

— Ho Dio, kial vin ne helpas la kuracilo?

лекарство?

— Ничего, ничего, ничего, — шептал

— Tuj, tuj,- flustris Kerubjev klopodante ĉirkaŭ la

Коровьев, извиваясь возле Мастера, — ничего,

majstro, — tuj ni ĉion aranĝos ... Ankoraŭ unu

ничего... Еще стаканчик, и я с вами за

glaseton, mi trinkos kune.

компанию.

И стаканчик подмигнул, блеснул в лунном

La glaseto palpebrumis, ekbrilis en la luna lumo,

свете, и помог этот стаканчик. Мастера усадили kaj ĝi helpis, tiu glaseto! Oni residigis la majstron на место, и лицо больного приняло спокойное

kaj la vizaĝo de la malsanulo akceptis kvietan

выражение.

esprimon.

— Ну, теперь все ясно, — сказал Воланд и

— Nu, nun ĉio estas klara, — diris Voland, per sia

постучал длинным пальцем по рукописи.

longa fingro frapetante la manuskripton.

— Совершенно ясно, — подтвердил кот, забыв — Absolute klara, — konfirmis Behemoto,

свое обещание стать молчаливой

forgesinte sian promeson esti silentema halucino,

галлюцинацией, — теперь главная линия этого — nun mi klare vidas, kio estas kamuflita per la опуса ясна мне насквозь. Что ты говоришь,

ĉefa linio de tiu verketo. Kion vi diras, Azazello?

Азазелло? — Обратился он к молчащему

— la kato demandis Azazellon, kiu la tutan tempon

Азазелло.

restis silenta.