La Majstro kaj Margarita

kiu, por pli bone admiri la kremkoloran palaceton

кремовый дом с колоннами, влез на бетонное

kaj ĝiajn kolonojn, sin levis sur la betonan soklon

основание чугунной решетки.

de la fera krado.

— Совершенно верно, — согласился со своим

— Ĝuste tiel, — konsentis Kerubjev kun sia

неразлучным спутником Коровьев, — и

nedisigebla akompananto, — kaj dolĉa teruro

сладкая жуть подкатывает к сердцу, когда

plenigas onian koron, kiam oni pensas, ke en tiu

думаешь о том, что в этом доме сейчас

domo nun maturiĝas la aŭtoro de futura Donkihoto,

поспевает будующий автор «Дон Кихота», или

aŭ Faŭsto, aŭ, la diablo min prenu, de Malvivaj

«Фауста», или, черт меня побери, «Мертвых

animoj! Ĉu?

душ»! А?

— Страшно подумать, — подтвердил Бегемот.

— Animskua penso, — konfirmis Behemoto.

— Да, — продолжал Коровьев, —

— Jes, — daŭrigis Kerubjev, — mirindajn aferojn

удивительных вещей можно ожидать в

oni atendu el la forcejoj de tiu domo, ariginta sub

парниках этого дома, объединившего под

sia tegmento kelkajn milojn da abnegaciuloj,

своею кровлей несколько тысяч подвижников,

dediĉintaj sian tutan vivon al la servo de

решивших отдать беззаветно свою жизнь на

Melpomena, Polimnia kaj Talia. Imagu, kia bruo

служение мельпомене, полигимнии и талии. Ты leviĝos, kiam unu el ili, por komenci, prezentos al представляешь себе, какой поднимется шум,

la legantaro novan Revizoron, aŭ, almenaŭ, novan

когда кто-нибудь из них для начала

Eŭgenon Oneginovl

преподнесет читающей публике «Ревизора»

или, на самый худой конец, «Евгения

Онегина»!

— И очень просто. — Опять-таки подтвердил

— Tre klara afero, — refoje konfirmis Behemoto.

Бегемот.

— Да, — продолжал Коровьев и озабоченно

— Jes, — daŭrigis Kerubjev zorgmiene levante la

поднял палец, — но! Но, говорю я и повторяю

fingron, — sed! «Sed» mi diris, kaj mi ripetas tion:

это — но! Если на эти нежные тепличные

sed! Se tiujn delikatajn forcejajn plantojn ne atakos

растения не нападет какой-нибудь

ia mikroorganismo, se ĝi ne ronĝos ilin en la

микроорганизм, не подточит их в корне, если

radiko, se ili ne putriĝos! Ja tio okazas pri la

они не загниют! А это бывает с ананасами! Ой-

ananasoj. Ho jes, tio ja okazadas!

ой-ой, как бывает!

— Кстати, — осведомился Бегемот,

— Interalie, — diris Behemoto ŝovante sian

просовывая свою круглую голову через дыру в rondan kapon tra la krado, — kion ili faras tie sur решетке, — что это они делают на веранде?

la verando?

— Обедают, — объяснил Коровьев, — добавлю — Ili tagmanĝas, — klarigis Kerubjev, — al tio mi к этому, дорогой мой, что здесь очень недурной aldonu, mia kara, ke ĉi tie estas tute nemalbona kaj и недорогой ресторан. А я, между тем, как и

neniom multekosta restoracio. Alvorte, mi, kiel ĉiu

всякий турист перед дальнейшим

turisto antaŭ longa vojaĝo, sentas deziron manĝeti

путешествием, испытываю желание закусить и kaj trinki grandan kruĉon da glacia biero.

выпить большую ледяную кружку пива.

— И я тоже, — ответил Бегемот, и оба негодяя

— Ankaŭ mi, — respondis Bĉemoto, kaj la du

зашагали по асфальтовой дорожке под липами

fiuloj paŝis sur la asfalta aleo sub la tilioj rekte al la

прямо к веранде не чуявшего беды ресторана.

verando de la nenion antaŭsentanta restoracio.

Бледная и скучающая гражданка в белых

Pala kaj enuanta civitanino kun blankaj ŝtrumpetoj

носочках и белом же беретике с хвостиком

kaj same blanka vostethava bereto sidis sur

сидела на венском стуле у входа на веранду с

kanplektita seĝo ĉe la angulo de la verando, kie en

угла, там, где в зелени трельяжа было устроено la verdaĵo de la vitkrado estis aranĝita enireja входное отверстие. Перед нею на простом

aperturo. Antaŭ ŝi, sur simpla kuireja tablo, kuŝis

кухонном столе лежала толстая конторского

dika registrolibro, en kiun la civitanino por ia

типа книга, в которую гражданка, неизвестно

nesciata celo enskribis la nomojn de ĉiuj enirantaj

для каких причин, записывала входящих в

la restoracion. Ĝuste ŝi haltigis Kerubjevon kaj

ресторан. Этой именно гражданкой и были

Behemoton.

остановлены Коровьев и Бегемот.

— Ваши удостоверения? — Она с удивлением

— Viajn membrokartojn? — surprizite ŝi rigardis

глядела на пенсне Коровьева, а также и на

al la nazumo de Kerubjev, al la primuso de

примус Бегемота, и на разорванный Бегемотов

Behemoto, al la truo ĉe ties kubuto.

локоть.

— Приношу вам тысячу извинений, какие

— Mi prezentas al vi mil pardonpetojn, kiaj

удостоверения? — Спросил Коровьев,

membrokartoj? — demandis Kerubjev mirante.

удивляясь.

— Вы — писатели? — В свою очередь,

— Ĉu vi estas verkistoj? — siavice demandis la

спросила гражданка.

civitanino.

— Безусловно, — с достоинством ответил

— Sendube, — digne respondis Kerubjev.

Коровьев.

— Ваши удостоверения? — Повторила

— Viajn membrokartojn, — ŝi ripetis.

гражданка.

— Прелесть моя... — Начал нежно Коровьев.

— Mia ĉarma ... — tenere komencis Kerubjev.

— Я не прелесть, — перебила его гражданка.

— Mi ne estas ĉarma, — lin interrompis la

civitanino.

— О, как это жалко, — разочарованно сказал

— Domaĝe! — elrevigite diris Kerubjev, kaj

Коровьев и продолжал: — ну, что ж, если вам

daŭrigis: — Nu, se ne plaĉas al vi esti ĉarma — kio