La Majstro kaj Margarita

— pri la fulmotondro super Jerŝalaim, mi elploris

выплакала все глаза, а теперь, когда

miajn okulojn, kaj nun, kiam sur nin falis la feliĉo,

обрушилось счастье, ты меня гонишь? Ну что

vi min forpelas! Bone, mi foriros, sed sciu, ke vi

ж, я уйду, я уйду, но знай, что ты жестокий

estas kruela homo! Ili dezertigis vian animon!

человек! Они опустошили тебе душу!

Горькая нежность поднялась к сердцу Мастера, Maldolĉa tenero leviĝis al la koro de la majstro kaj, и, неизвестно почему, он заплакал, уткнувшись

nesciate kial, li ekploris kaŝinte sian vizaĝon en la

в волосы Маргариты. Та, плача, шептала ему, и

haroj de Margarita. Ŝi, plorante, flustris al li, kaj

пальцы ее прыгали на висках Мастера.

ŝiaj fingroj saltetis sur la tempioj de la majstro:

— Да, нити, нити, на моих глазах покрывается

— Jes, fadenoj, blankaj fadenoj, mi vidas vian

снегом голова, ах, моя, моя много страдавшая

kapon kovriĝi per la neĝo, ah, kara, mia kara kapo,

голова. Смотри, какие у тебя глаза! В них

tiom suferinta. Rigardu viajn okulojn, kiajn vi

пустыня... А плечи, плечи с бременем...

havas okulojn! En ili estas dezerto ... Kaj la ŝultroj,

Искалечили, искалечили, — речь Маргариты

la peze ŝarĝitaj ŝultroj ... Kripligis, ili vin

становилась бессвязной, Маргарита

kripligis ... — la parolo de Margarita iĝis

содрогалась от плача.

senkohera, ŝin skuis plorsingultoj.

Тогда Мастер вытер глаза, поднял с колен

Tiam la majstro viŝis siajn okulojn, levis

Маргариту, встал и сам и твердо сказал:

Margaritan de la genuoj, mem surpiediĝis kaj firme

diris:

— Довольно! Ты меня пристыдила. Я никогда

— Sufiĉas! Vi min hontigis. Neniam mi refalos en

больше не допущу малодушия и не вернусь к

malkuraĝon, nek revenos al tiu demando, estu certa

этому вопросу, будь покойна. Я знаю, что мы

pri tio. Mi scias, ke ni ambaŭ estas viktimoj de

оба жертвы своей душевной болезни, которую, mensa malsano, kiun, eble, mi kontaĝis al vi ... Do, быть может, я передал тебе... Ну что же, вместе ni portu ĝin kune.

и понесем ее.

Маргарита приблизила губы к уху Мастера и

Margarita proksimigis siajn lipojn al la orelo de la

прошептала:

majstro kaj flustris:

— Клянусь тебе своею жизнью, клянусь

— Mi ĵuras al vi je via vivo, mi ĵuras je la de vi

угаданным тобою сыном звездочета, все будет

divenita filo de la astrologiisto, ke ĉio estos bona.

хорошо.

— Ну, и ладно, ладно, — отозвался Мастер и,

— Belege, belege, — respondis la majstro kaj,

засмеявшись, добавил: — конечно, когда люди ekridinte, li aldonis: — Nature, kiam homoj estas совершенно ограблены, как мы с тобой, они

tute prirabitaj, kiel vi kaj mi, ili serĉas savon ĉe la

ищут спасения у потусторонней силы! Ну, что

transmonda potenco! Konsentite, ni serĉu ĝin tie.

ж, согласен искать там.

— Ну вот, ну вот, теперь ты прежний, ты

— Ah! Jen, jen, finfine vi estas kiel antaŭe, vi

смеешься, — отвечала Маргарита, — и ну тебя ridas, — diris Margarita, — kaj iru al la diablo kun к черту с твоими учеными словами.

viaj kleraj vortoj. Transmonda aŭ ne transmonda,

Потустороннее или не потустороннее — не все ĉu tio ne estas tutegala? Mi estas malsata, — kaj ŝi ли это равно? Я хочу есть. И она потащила за

tiris lin je la mano al la tablo.

руку Мастера к столу.

— Я не уверен, что эта еда не провалится

— Mi ne certas, ĉu tiuj manĝaĵoj ne malaperos tuj

сейчас сквозь землю или не улетит в окно, —

ien sub la teron aŭ ne forflugos tra la fenestro, —

ответил тот, совершенно успокоившись.

diris la majstro tute trankviliĝinte.

— Она не улетит!

— Ili ne forflugos!

и в этот самый момент в оконце послышался

Kaj ĝuste je tiu momento el la fenestro aŭdiĝis

носовой голос:

nazsona voĉo:

— Мир вам.

— Pacon al vi.

Мастер вздрогнул, а привыкшая уже к

La majstro ekskuiĝis, dum Margarita, jam

необыкновенному Маргарита вскричала:

kutimiĝinta al la eksterordinara, ekkriis:

— Да это Азазелло! Ах, как это мило, как это

— Azazello! Ah, kiel agrable, kiel bone! — kaj

хорошо! — И, шепнув Мастеру: — вот видишь, flustrinte al la majstro: — Vi vidas, ili nin ne видишь, нас не оставляют! — Бросилась

forlasas! — ŝi kuris malŝlosi la pordon.

открывать.

— Ты хоть запахнись, — крикнул ей вслед

— Almenaŭ fermu vian mantelon! — postkriis al

Мастер.

ŝi la majstro.

— Плевала я на это, — ответила Маргарита

— Bagatelaĵo, — jam el la koridoro respondis

уже из коридорчика.

Margarita.

И вот уже Азазелло раскланивался, здоровался

Kaj jen Azazello sin klinas, salutas la majstron,

с Мастером, сверкал ему своим кривым глазом, brilas lia misa okulo, kaj Margarita ekkrias: а Маргарита восклицала:

— Ах, как я рада! Я никогда не была так рада в — Ah, kiel mi ĝojas! Neniam en mia vivo mi tiel жизни! Но простите, Азазелло, что я голая!

ĝojis! Sed vi pardonu, Azazello, ke mi estas nuda!

Азазелло просил не беспокоиться, уверял, что

Azazello petis ŝin ne zorgi pri tio, diris, ke li

он видел не только голых женщин, но даже

vidadis virinojn ne nur nudaj, sed ankaŭ tute

женщин с начисто содранной кожей, охотно

senhaŭtigitaj, volonte okupis lokon ĉe la tablo,

подсел к столу, предварительно поставив в

lasinte en la angulo apud la forno pakon envolvitan

угол у печки какой-то сверток в темной парче.