La Majstro kaj Margarita

virineca sufergrimaco. Tiam Azazello disigis ŝiajn

хищным, а просто женственным

kunpremitajn blankajn dentojn kaj verŝis en la

страдальческим оскалом. Тогда Азазелло

buŝon kelkajn gutojn da tiu sama vino, per kiu li

разжал ее белые зубы и влил в рот несколько

ŝin venenis. Ŝi ekspiris, sen lia helpo sidiĝis kaj

капель того самого вина, которым ее и отравил. malforte demandis:

Маргарита вздохнула, стала подниматься без

помощи Азазелло, села и слабо спросила:

— За что, Азазелло, за что? Что вы сделали со

— Kial, Azazello, kial? Kion mi faris al vi?

мною?

Она увидела лежащего Мастера, содрогнулась

Ŝi vidis la majstron kuŝi, ekskuiĝis kaj flustris:

и прошептала:

— Этого я не ожидала... Убийца!

— Tion mi ne atendis ... murdulo!

— Да нет же, нет, — ответил Азазелло, —

— Neniel, ne, ja tute ne, — respondis Azazello, —

сейчас он встанет. Ах, зачем вы так нервны!

tuj li ekstaros. Ah, kial vi estas tiel ncrvoza!

Маргарита поверила ему сразу, настолько

Margarita kredis al li sen heziti, tiel konvinka estis

убедителен был голос рыжего демона.

la voĉo de la rufa demono. Ŝi salte surpiediĝis,

Маргарита вскочила, сильная и живая, и

forta kaj viva, kaj helpis trinkigi vinon al la

помогла напоить лежащего вином. Открыв

kuŝanto. Malferminte la okulojn, tiu sombre

глаза, тот глянул мрачно и с ненавистью

rigardis kaj malamege ripetis sian lastan vorton:

повторил свое последнее слово:

— Отравитель...

— Venenisto ...

— Ах! Оскорбление является обычной

— Ah! Insulto estas la plej kutima rekompenco pro

наградой за хорошую работу, — ответил

bona laboro, — respondis Azazello, — ĉu vi estas

Азазелло, — неужели вы слепы? Но прозрейте

blinda? Retrovu do fine vian vidkapablon.

же скорей.

Тут Мастер поднялся, огляделся взором живым Ĉi tiam la majstro sin levis, ĵetis ĉirkaŭen rigardon и светлым и спросил:

vivan kaj serenan, kaj demandis:

— Что же означает это новое?

— Sed kion signifas tiu novo?

— Оно означает, — ответил Азазелло, — что

— Ĝi signifas, — respondis Azazello, — ke jam

вам пора. Уже гремит гроза, вы слышите?

tempas. Jam tondras, ĉu? Malheliĝas. La ĉevaloj

Темнеет. Кони роют землю, содрогается

stamfas, skuiĝas la malgranda ĝardeno. Adiaŭu la

маленький сад. Прощайтесь с подвалом,

kelon, rapide adiaŭu.

прощайтесь скорее.

— А, понимаю, — сказал Мастер, озираясь, —

— Ah, mi komprenas, — diris la majstro

вы нас убили, мы мертвы. Ах, как это умно!

rigardante ĉirkaŭen, — vi nin mortigis, ni estas

Как это вовремя! Теперь я понял все.

malvivaj. Aĥ, kiel tio estas inĝenia! Kiel

ĝustatempa! Nun mi komprenas ĉion.

— Ах, помилуйте, — ответил Азазелло, — вас

— Ho, pardonon, — respondis Azazello, — ĉu vin

ли я слышу? Ведь ваша подруга называет вас

mi aŭdas? Ja via amikino nomas vin majstro, ja vi

Мастером, ведь вы мыслите, как же вы можете

pensas, kiel do vi povus esti malviva? Ĉu por

быть мертвы? Разве для того, чтобы считать

konscii sin viva nepras sidi en kelo surhavante

себя живым, нужно непременно сидеть в

kitelon kaj malsanulejan kalsonon? Ridindaĵo!

подвале, имея на себе рубашку и больничные

кальсоны? Это смешно!

— Я понял все, что вы говорили, — вскричал

— Mi komprenis ĉion, kion vi diris, — ekkriis la

Мастер, — не продолжайте! Вы тысячу раз

majstro, — ne plu parolu! Miloble vi pravas.

правы.

— Великий Воланд, — стала вторить ему

— Voland! — aliĝis al li Margarita, — la granda

Маргарита, — великий Воланд! Он выдумал

Voland! Li ĉion elpensis multe pli bone ol mi. Sed

гораздо лучше, чем я. Но только роман, роман,

la romanon, — ŝi kriis al la majstro, — vian

— кричала она Мастеру, — роман возьми с

romanon prenu kun vi, kien ajn vi flugu.

собою, куда бы ты ни летел.

— Не надо, — ответил Мастер, — я помню его — Senbezone, — respondis la majstro, — mi ĝin

наизусть.

memoras parkere.

— Но ты ни слова... Ни слова из него не

— Ĉu neniun ... eĉ ne unu vorton el ĝi vi forgesos?

забудешь? — Спрашивала Маргарита,

— demandis Margarita sin premante al la majstro

прижимаясь к любовнику и вытирая кровь на

kaj forviŝante la sangon de lia vundita tempio.

его рассеченном виске.

— Не беспокойся! Я теперь ничего и никогда

— Estu trankvila. De nun mi neniam ion ajn

не забуду, — ответил тот.

forgesos, — li respondis.

— Тогда огонь! — Вскричал Азазелло, —

— Do, fajron, — ekkriis Azazello, — la fajro, de

огонь, с которого все началось и которым мы

kiu ĉio komenciĝis, kaj per kiu ni ĉion finas.

все заканчиваем.

— Огонь! — Страшно прокричала Маргарита.

— Fajron! — timige kriis Margarita. La kela

Оконце в подвале хлопнуло, ветром сбило

fenestro ekklakis, ventpuŝo ŝovis la kurtenon

штору в сторону. В небе прогремело весело и

flanken. En la ĉielo ektondris lakone kaj gaje.

кратко. Азазелло сунул руку с когтями в печку,

Azazello ŝovis sian grandkrifan manon en la

вытащил дымящуюся головню и поджег

fornon, eligis fumantan ŝtipon kaj ekbruligis la

скатерть на столе. Потом поджег пачку старых

tablotukon. Poste li ekbruligis stakon de malnovaj

газет на диване, а за нею рукопись и занавеску

gazetoj sur la sofo, poste manuskripton kaj la

на окне. Мастер, уже опьяненный будущей

kurtenon sur la fenestro. La majstro, jam ebriigita

скачкой, выбросил с полки какую-то книгу на