La Majstro kaj Margarita

de la baldaŭa rajdo, ĵetis libron de breto sur la

стол, вспушил ее листы в горящей скатерти, и

tablon, hirtigis ĝiajn foliojn sur la brulanta

книга вспыхнула веселым огнем.

tablotuko, kaj la libro gaje ekflamiĝis.

— Гори, гори, прежняя жизнь!

— Brulu, forbrulu antaŭa vivo!

— Гори, страдание! — Кричала Маргарита.

— Brulu, sufero! — kriis Margarita.

Комната уже колыхалась в багровых столбах, и

La ĉambro jam ondis, plena je purpuraj fajrokirloj,

вместе с дымом выбежали из двери трое,

kaj kun la fumo la triopo eskapis tra la pordo kaj

поднялись по каменной лестнице вверх и

kuris per la masonita ŝtuparo supren en la

оказались во дворике. Первое, что они увидели malgrandan korton. La unua, kion ili tie vidis, estis там, это сидящую на земле кухарку

la kuiristino de la konstrurajtigito; ŝi sidis sur la

застройщика, возле нее валялся рассыпавшийся tero kaj ĉirkaŭe dise kuŝis malkolektiĝintaj

картофель и несколько пучков луку. Состояние

terpomoj kaj kelkaj cepfaskoj. La stato de la

кухарки было понятно. Трое черных коней

kuiristino estis tre komprenebla. Tri nigraj ĉevaloj

храпели у сарая, вздрагивали, взрывали

malpacience ronkis apud la ŝedo, tremeradis, per la

фонтанами землю. Маргарита вскочила первая, hufo skrapfosis kaj ŝprucigis la teron. Unua saltis за нею Азазелло, последним Мастер. Кухарка,

en la selon Margarita, poste Azazello, laste la

застонав, хотела поднять руку для крестного

majstro. La kuiristino ekĝemis kaj levis la manon

знамения, но Азазелло грозно закричал с седла: por fari kmcosignon, sed Azazello minace kriis de la selo:

— Отрежу руку! — Он свистнул, и кони, ломая — La manon mi fortranĉos! — Li fajfis kaj la

ветви лип, взвились и вонзились в низкую

ĉevaloj, rompante branĉojn de la tilioj, impetis

черную тучу. Тотчас из окошечка подвала

supren kaj profundiĝis en la malaltan nigran

повалил дым. Снизу донесся слабый, жалкий

ŝtormnubegon. Tuj el la fenestreto de la kelo

крик кухарки:

disverŝiĝis densa fumo. De malsupre venis, apenaŭ

aŭdeble, la mizera krio de la kuiristino:

— Горим!..

— Brulas!..

Кони уже неслись над крышами Москвы.

La ĉevaloj rapidis super la tegmentoj de Moskvo.

— Я хочу попрощаться с городом, —

— Mi volas adiaŭi la urbon ... — kriis la majstro al

прокричал Мастер Азазелло, который скакал

Azazello, kiu rajdis antaŭe. La resto de lia frazo

впереди. Гром съел окончание фразы Мастера.

perdiĝis en la tondro. Azazello kapjesis kaj lasis

Азазелло кивнул головою и пустил своего коня sian ĉevalon galopi. Renkonte al la rajdantoj

галопом. Навстречу летящим стремительно

impetis nubo, tamen ankoraŭ retenante sian

летела туча, но еще не брызгала дождем.

pluvon.

Они летели над бульваром, видели, как

Ili flugis super bulvardo, ili vidis malgrandajn

фигурки людей разбегаются, прячась от дождя. homfigurojn diskuri sin savante kontraŭ la pluvo.

Падали первые капли. Они пролетели над

Falis la unuaj gutoj. Ili superflugis fumon — la

дымом — всем, что осталось от Грибоедова.

solan postrestaĵon de Gribojedovo. Ili flugis super

Они летели над городом, который уже заливала la urbo jam inundata de la mallumo. Fulmoj

темнота. Над ними вспыхивали молнии. Потом ekbriladis super ili. Poste la tegmentojn anstataŭis крыши сменились зеленью. Тогда только

verdo. Nur de tiam ektorentis la pluvego kaj

хлынул дождь и превратил летящих в три

transformis la flugantojn en tri grandegajn

огромных пузыря в воде.

akvobobelojn.

Маргарите было уже знакомо ощущение

Margarita jam konis la sensaĵon de flugo, sed ĝi

полета, а Мастеру — нет, и он подивился тому, estis nova por la majstro, kaj lin mirigis tio, kiel как быстро они оказались у цели, у того, с кем

rapide ili proksimiĝis al la celo, al la homo kiun li

он хотел попрощаться, потому что больше ему

volis adiaŭi, ĉar li havis neniun alian por adiaŭi.

не с кем было прощаться. Он узнал сразу в

Tra la pluvvualo li tuj rekonis la klinikon de

пелене дождя здание клиники Стравинского,

profesoro Stravinskij, la riveron kaj la alibordan

реку и очень хорошо изученный им бор на

pin’arbaron, tiel detale de li studitan. Ili alteriĝis

другом берегу. Они снизились в роще на

sur maldensejo en bosko, apud la kliniko.

поляне, недалеко от клиники.

— Я подожду вас здесь, — прокричал

— Mi vin atendos ĉi tie, — kriis Azazello metinte

Азазелло, сложив руки щитком, то освещаясь

la manojn en formo de voĉtubo, jen prilumate de

молниями, то пропадая в серой пелене, —

fulmo, jen perdiĝante en la griza vualo, — adiaŭu,

прощайтесь, но скорее.

tamen rapide!

Мастер и Маргарита соскочили с седел и

La majstro kaj Margarita salte elseliĝis kaj flugis

полетели, мелькая, как водяные тени, через

intermite videblaj, kiel akvaj ombroj, tra la ĝardeno

клинический сад. Еще через мгновение Мастер de la kliniko. Post momento la majstro per rutina привычной рукой отодвигал балконную

movo estis malfermanta la balkonkradon de la

решетку в комнате №117-й, Маргарита

ĉambro n-ro 117, Margarita lin sekvis. Ili eniris ĉe

следовала за ним. Они вошли к Иванушке,

Ivaĉjon, nevideblaj kaj nerimarkitaj, dum la