La Majstro kaj Margarita

Nikolavna, kaj vin, majstro, — post kelka silento

после некоторого молчания, — но вы не будьте ekparolis Voland, — tamen ne riproĉu al mi tion; на меня в претензии. Не думаю, чтоб вы об

mi opinias, ke vi ĝin ne bedaŭros. Do, — li turnis

этом пожалели. Ну, что же, — обратился он к

sin nure al la majstro, — adiaŭu la urbon. Tempas,

одному Мастеру, — попрощайтесь с городом.

— per la mano en la nigra ganto kun funelforma

Нам пора, — Воланд указал рукою в черной

manumo Voland montris tien, kie la sennombraj

перчатке с раструбом туда, где бесчисленные

transriveraj sunoj estis fandantaj la vitrojn, kaj kie

солнца плавили стекло за рекою, где над этими super la sunoj ŝvebis nebulo, fumo, vaporo de la солнцами стоял туман, дым, пар раскаленного

urbo ardiĝinta dum la tuta tago.

за день города.

Мастер выбросился из седла, покинул сидящих

La majstro saltis el la selo, forlasis la ceterajn kaj

и побежал к обрыву холма. Черный плащ

kuris al la kruta rando de la monteto. La nigra

тащился за ним по земле. Мастер стал смотреть mantelo treniĝis post li sur la grundo. Li haltis kaj на город. В первые мгновения к сердцу

rigardis la urbon. Dum la unuaj momentoj lian

подкралась щемящая грусть, но очень быстро

koron premis nostalgio, sed baldaŭ ĝin anstataŭis

она сменилась сладковатой тревогой, бродячим dolĉeta maltrankvilo, vagema cigana ekscito.

цыганским волнением.

— Навсегда! Это надо осмыслить, —

— Por ĉiam! Tion necesas ekkonscii, — li flustris

прошептал Мастер и лизнул сухие,

kaj lekis siajn sekajn, fendetiĝintajn lipojn. Li

растрескавшиеся губы. Он стал

komencis aŭskulti kaj precize fiksi ĉiujn movojn de

прислушиваться и точно отмечать все, что

sia animo. Al li ŝajnis, ke lia emocio ŝanĝiĝis en

происходит в его душе. Его волнение перешло, senton de profunda kaj kruela ofenditeco. Sed как ему показалось, в чувство горькой обиды.

ankaŭ ĝi ne persistis, malaperis, ĝin ial anstataŭis

Но та была нестойкой, пропала и почему-то

malhumila indiferento kaj fine, antaŭsento pri

сменилась горделивым равнодушием, а оно —

konstanta kvieto.

предчувствием постоянного покоя.

Группа всадников дожидалась Мастера молча.

La rajdantoj silente lin atendis. Ili rigardis la

Группа всадников смотрела, как длинная

longan nigran figuron gestadi ĉe la rando de la

черная фигура на краю обрыва жестикулирует, krutaĵo, jen levi la kapon, kvazaŭ penante transĵeti то поднимает голову, как бы стараясь

sian rigardon super la tuta urbo ekster ties limojn,

перебросить взгляд через весь город, заглянуть jen lasi la kapon resinki, kvazaŭ ekzamenante la за его края, то вешает голову, как будто изучая tretitan magran herbon ĉe siaj piedoj. La silenton истоптанную чахлую траву под ногами.

rompis la enuanta Behemoto.

Прервал молчание соскучившийся Бегемот.

— Разрешите мне, мэтр, — заговорил он, —

— Permesu al mi, maitre, — li diris, — antaŭ la

свистнуть перед скачкой на прощание.

forrajdo adiaŭe fajfi.

— Ты можешь испугать даму, — ответил

— Vi riskas ektimigi la damon, — respondis

Воланд, — и, кроме того, не забудь, что все

Voland, — kaj krome ne forgesu, ke ĉiuj viaj

твои сегодняшние безобразия уже закончились. hodiaŭaj misfaroj jam estas finitaj.

— Ах нет, нет, мессир, — отозвалась

— Ah ne, ne, messire, — diris Margarita, amazone

Маргарита, сидящая в седле, как амазонка,

sidante en sia selo, kun la mano metita sur la

подбоченившись и свесив до земли острый

kokson kaj la pinta trenaĵo pendanta ĝis la tero, —

шлейф, — разрешите ему, пусть он свистнет.

permesu la fajfon. Mi sentas melankolion antaŭ la

Меня охватила грусть перед дальней дорогой.

longa vojo. Ĉu vere, messire, tio estas tute natura,

Не правда ли, мессир, она вполне естественна,

eĉ se oni scias, ke fine de la vojo onin atendas la

даже тогда, когда человек знает, что в конце

feliĉo? Ĝi nin ridign, ĉar mi timas, ke alie ĉio

этой дороги его ждет счастье? Пусть посмешит finiĝos per larmoj kaj fuŝos la vojon!

он нас, а то я боюсь, что это кончится слезами,

и все будет испорчено перед дорогой!

Воланд кивнул Бегемоту, тот очень оживился,

Voland kapjesis al Behemoto, tiu tre vigliĝis, saltis

соскочил с седла наземь, вложил пальцы в рот,

el la selo teren, ŝovis la fingrojn en la buŝon,

надул щеки и свистнул. У Маргариты зазвенело plenblovis la vangojn kaj ekfajfis. Margarita sentis в ушах. Конь ее взбросился на дыбы, в роще

akran resonon en la oreloj. Ŝia ĉevalo baŭmis, en la

посыпались сухие сучья с деревьев, взлетела

apuda bosko sekaj branĉetoj ŝutiĝis de la arboj,

целая стая ворон и воробьев, столб пыли

ekflugis tuta svarmo da kornikoj kaj paseroj,

понесло к реке, и видно было, как в речном

polvokirlo impetis al la rivero kaj oni vidis, ke

трамвае, проходившем мимо пристани, снесло

super la promenŝipo pasanta preter la albordiĝejo

у пассажиров несколько кепок в воду. Мастер

la kaskedoj de kelkaj pasaĝeroj forblovite falis en

вздрогнул от свиста, но не обернулся, а стал

la akvon. La fajfo ekskuis la majstron, tamen li ne

жестикулировать еще беспокойнее, поднимая

turnis la kapon sed ekgestis eĉ pli emocie, levante

руку к небу, как бы грозя городу. Бегемот

la manon al la ĉielo, kvazaŭ minacante la urbon.