La Majstro kaj Margarita

горделиво огляделся.

Behemoto fiere rigardis ĉirkaŭen.

— Свистнуто, не спорю, — снисходительно

— Fajfite, mi ne malkonsentas, — indulgeme

заметил Коровьев, — действительно свистнуто, rimarkis Kerubjev, — efektive, estas fajfite, tamen но, если говорить беспристрастно, свистнуто

se paroli senpartie, oni akceptu, ke fajfite estas tre

очень средне!

mezbone!

— Я ведь не регент, — с достоинством и

— Ja mi ne estas kapelestro, — dignoplene

надувшись, ответил Бегемот и неожиданно

paŭtinte respondis Behemoto, kaj subite

подмигнул Маргарите.

palpebrumis al Margarita.

— А дай-кось я попробую по старой памяти, — — Ek, ankaŭ mi provu rememori la malnovan

сказал Коровьев, потер руки, подул на пальцы.

bravon, — diris Kerubjev, interfrotis la manojn kaj

blovis sur la fingrojn.

— Но ты смотри, смотри, — послышался

— Ej, ej! — de sur la ĉevalo aŭdiĝis la severa voĉo

суровый голос Воланда с коня, — без

de Voland, — vi atentu, sen kripligaj umaĵoj!

членовредительских штук!

— Мессир, поверьте, — отозвался Коровьев и

— Messire, bonvolu al mi kredi, — respondis

приложил руку к сердцу, — пошутить,

Kerubjev metante la manon sur la koron, — por

исключительно пошутить... — Тут он вдруг

ŝerci, nurnure por ŝerci ... — ĉi tiam li subite

вытянулся вверх, как будто был резиновый, из

plilongiĝis supren, kvazaŭ li estus kaŭĉuka, el la

пальцев правой руки устроил какую-то хитрую fingroj de la dekstra mano li aranĝis komplikan фигуру, завился, как винт, и затем, внезапно

figuron, sin tordis, kiel ŝraŭbo, poste, abrupte

раскрутившись, свистнул. Этого свиста

maltordiĝante, li ekfajfis. Tiun fajfon Margarita ne

Маргарита не услыхала, но она его увидела в то aŭdis, sed ŝi ĝin vidis puŝate kun sia arda ĉevalo je время, как ее вместе с горячим конем бросило

kelkaj dudek metroj flanken. Elradikite, apud ŝi

саженей на десять в сторону. Рядом с нею с

falis granda kverko, fendreto kovris la monteton

корнем вырвало дубовое дерево, и земля

ĝis la rivero. Granda peco de la bordo, inklude la

покрылась трещинами до самой реки.

albordiĝejon kaj la restoracion, deglitis en la

Огромный пласт берега, вместе с пристанью и

riveron. La akvo ekbolis, alta ondego levis kaj

рестораном, высадило в реку. Вода в ней

portis sur la kontraŭan bordon, ebenan kaj verdan,

вскипела, взметнулась, и на противоположный

la promenŝipon, kaj tie ĝin lasis sendifekta, kun la

берег, зеленый и низменный, выплеснуло

neniel lezitaj pasaĝeroj. Sur la teron antaŭ la piedoj

целый речной трамвай с совершенно

de la ronkanta ĉevalo de Margarita falis monedo,

невредимыми пассажирами. К ногам

mortigita de la fajfo de Fagoto. Tiu fajfo ektimigis

храпящего коня Маргариты швырнуло убитую

la majstron. Li prenis sian kapon per ambaŭ manoj

свистом Фагота галку. Мастера вспугнул этот

kaj kuris reen al la grupo de siaj kunvojaĝantoj.

свист. Он ухватился за голову и побежал

обратно к группе дожидавшихся его спутников.

— Ну что же, — обратился к нему Воланд с

— Do, — lin demandis Voland de sur sia ĉevalo,

высоты своего коня, — все счета оплачены?

— ĉu ĉiuj kontoj estas reguligitaj? Ĉu la adiaŭo

Прощание совершилось?

plenumiĝis?

— Да, совершилось, — ответил Мастер и,

— Jes, plenumiĝis, — respondis la majstro kaj,

успокоившись, поглядел в лицо Воланду прямо trankviliĝinte, li rigardis la vizaĝon de Voland и смело.

rekte kaj maltime.

И тогда над горами прокатился, как трубный

Kaj tiam super la montoj trumpetsone ruliĝis la

голос, страшный голос Воланда:

terura voĉo de Voland:

— Пора!! — И резкий свист и хохот Бегемота.

— Tempas!! — kaj la strida fajfo kaj la ridego de

Behemoto.

Кони рванулись, и всадники поднялись вверх и La ĉevaloj sin puŝegis supren, leviĝis kun siaj поскакали. Маргарита чувствовала, как ее

rajdantoj en la aeron kaj ekgalopis. Margarita

бешеный конь грызет и тянет мундштук. Плащ sentis sian furiozan ĉevalon ronĝi kaj tiri la Воланда вздуло над головами всей кавалькады, enbuŝaĵon. La mantelo de Voland, plenblovite de la этим плащом начало закрывать вечереющий

vento, sterniĝis super la kapoj de la tuta kavalkado,

небосвод. Когда на мгновение черный покров

kaj komencis kaŝi la vesperiĝantan firmamenton.

отнесло в сторону, Маргарита на скаку

Kiam la nigra kovro por unu momento forflankiĝis,

обернулась и увидела, что сзади нет не только

Margarita sen malrapidigi sian rajdon turnis la

разноцветных башен с разворачивающимся над kapon malantaŭen kaj vidis, ke tie malestas ne nur ними аэропланом, но нет уже давно и самого

la buntaj turoj kaj la super ili ĝiranta avio, sed

города, который ушел в землю и оставил по

ankaŭ la urbo mem, kiu jam antaŭlonge sinkis en la

себе только туман.

teron, lasinte post si nenion krom la nebulon.

Глава 32. Прощение и

Ĉapitro 32 LA PARDONO

вечный приют

KAJ LA ETERNA

RESTADEJO

Боги, боги мои! Как грустна вечерняя земля!

Ho dioj, miaj dioj! Kiel malgaja estas la tero

Как таинственны туманы над болотами. Кто

vespere! Kiom misteraj estas la nebuloj super la

блуждал в этих туманах, кто много страдал

marĉoj. Kiu vagadis en tiuj nebuloj, kiu multe

перед смертью, кто летел над этой землей, неся